streszczenie fabuły

tytułową postacią nieznajomego jest Meursault, Francuz mieszkający w Algierze (pied-noir). Powieść słynie z pierwszych wersów: „matka zmarła dziś. A może to było wczoraj, Nie wiem.”Krótko i błyskotliwie uchwycili anomię Meursault. Po tym wstępie czytelnik podąża za Meursault przez narrację pierwszoosobową powieści do Marengo, gdzie zasiada czuwając w miejscu śmierci matki. Pomimo przejawów smutku wokół niego podczas pogrzebu matki, Meursault nie wykazuje żadnych zewnętrznych oznak niepokoju. Ta usunięta natura trwa we wszystkich związkach Meursault, zarówno platońskich, jak i romantycznych.

Raymond, niesmaczny przyjaciel, zostaje w końcu aresztowany za napaść na swoją kochankę i prosi Meursault, aby poręczył za niego policji. Meursault zgadza się bez emocji. Raymond wkrótce spotyka grupę mężczyzn, w tym brata swojej kochanki. Brat, zwany „Arabem”, tnie Raymonda nożem po tym, jak Raymond wielokrotnie go uderza. Meursault po kłótni strzela do brata nie z zemsty, ale z powodu dezorientującego ciepła i niepokojącej jasności Słońca, które oślepia go, gdy odbija się od noża brata. To morderstwo dzieli dwie części historii.

druga część powieści rozpoczyna się przesłuchaniem przedsądowym Meursaulta, które skupia się przede wszystkim na bezduszności oskarżonego wobec pogrzebu jego matki i zamordowaniu „Araba.”Jego brak wyrzutów sumienia, w połączeniu z brakiem smutku wyrażonego wobec matki, działa przeciwko niemu i nadaje mu przydomek „Monsieur Antichrist” od sędziego śledczego. Podczas samego procesu, świadkowie postaci meursaulta wyrządzają więcej szkody niż pożytku, ponieważ podkreślają pozorną apatię i brak zaangażowania Meursaulta. Ostatecznie Meursault zostaje uznany winnym morderstwa ze złośliwością i skazany na śmierć przez gilotynę. Czekając na zbliżającą się śmierć, ma obsesję na punkcie możliwości przyjęcia Jego apelacji. Kapelan odwiedza Meursaulta wbrew jego woli, tylko po to, aby być przywitanym przez intensywne ateistyczne i nihilistyczne poglądy Meursaulta. W oczyszczającej eksplozji gniewu Meursault doprowadza kapelana do łez. To jednak przynosi Meursault spokój i pomaga mu zaakceptować jego śmierć z otwartymi ramionami.