nawracające infekcje dróg moczowych (rUTI) u kobiet są częstą przyczyną zachorowalności na całym świecie. U młodych kobiet nawracające zapalenie pęcherza moczowego związane ze stosunkiem seksualnym jest dość powszechne; jednak nie wszystkie aktywne seksualnie kobiety cierpią na Epizod zum po współżyciu. Opisano wiele możliwych czynników predysponujących, w tym wzorce ryzyka behawioralnego, czynniki genetyczne i zwiększoną zjadliwość niektórych podtypów uropatogenów. Od dawna uważano, że anomalie anatomiczne są rzadkie w tym otoczeniu rutyny. Krótsza odległość cewki moczowej od odbytu była jedynym opisanym anatomicznym czynnikiem ryzyka, który jest marginalnie istotny u kobiet predysponujących do rutyny. Przedstawiamy hipotezę, która skupia się na krótszej odległości cewki moczowej od otworu pochwy jako ostoi seksualnie indukowanej rutyny. W tej teorii „spodziectwa czynnościowego”, niski poziom nieprawidłowego otwarcia cewki moczowej pozwala na łatwiejsze przemieszczanie się śluzówki obciążonej patogenem przez pchnięcie prącia i zwiększone tarcie podczas stosunku. Nasza hipoteza sugeruje, że krótsza odległość cewki moczowej do otworu pochwy (a nie samego odbytu) jest anatomicznym czynnikiem ryzyka nawracającego poporodowego zapalenia pęcherza moczowego. Weryfikacja tej hipotezy może prowadzić do bardziej zorientowanego na pacjenta podejścia poprzez ostrzeganie klinicystów w poszukiwaniu aberrant meatus i uratować pacjenta od niepotrzebnych badań obrazowych i endoskopowych często stosowanych w tych przypadkach. Ponadto może również pomóc pacjentowi w zrozumieniu jej anatomii i zmodyfikować praktyki ryzyka behawioralnego.