szczęście jest rzeczą ciekawą

szczęście jest pojęciem ekspansywnym: może być czymś odrętwiającym umysł, które próbuje uchwycić słowami. Ale to właśnie ta abstrakcyjna, złożona idea-myśl o byciu naprawdę szczęśliwym-doprowadziła nas do minimalizmu. W końcu.

ale cofnijmy się na chwilę.

zanim zrozumieliśmy znaczenie uproszczenia naszego życia, byliśmy odnoszącymi sukcesy młodymi profesjonalistami z Dayton w stanie Ohio. Ale tylko pozornie nam się powiodło.

wtedy ludzie widzieli dwóch najlepszych przyjaciół w swoich dużych podmiejskich domach i byli zazdrośni. Zobaczyli naszą sześciocyfrową pracę, nasze Luksusowe samochody, nasze nowe gadżety, nasze bogate życie, i pomyśleli, że ci faceci to rozgryzli; chcę być taki jak oni. Widzieli te wszystkie zbędne rzeczy i wiedzieli, że odnieśliśmy sukces. W końcu żyliśmy amerykańskim snem, prawda?

ale prawda jest taka, że nam się nie udało. Być może wyglądaliśmy na udanych-wyświetlając nasze symbole statusu jak trofea na półce-ale nie byliśmy naprawdę udani, ponieważ nawet z wszystkimi naszymi rzeczami nie byliśmy zadowoleni z naszego życia. Nie byliśmy szczęśliwi. I odkryliśmy, że praca 70-80 godzin tygodniowo, aby kupić więcej rzeczy, nie wypełniła Pustki—tylko ją rozszerzyła: niekończąca się pogoń za większą ilością rzeczy przyniosła nam więcej długu, lęku, strachu, stresu, samotności, winy, przytłoczenia, paranoi i depresji. Była to egzystencja solipsystyczna.

co gorsza, odkryliśmy, że nie mamy kontroli nad swoim czasem, a więc nie mamy kontroli nad własnym życiem.

a potem, gdy nasze życie krążyło w coraz mniejszych kręgach ku pustemu zapomnieniu, nieumyślnie odkryliśmy minimalizm. To była Latarnia morska w nocy. Zatrzymaliśmy się ciekawie na limbicznych częściach jego obwodu, przeszukując gorączkowo przez stronę internetową po stronie internetowej, szukając więcej informacji i wskazówek i oświecenia, oglądając i ucząc się i próbując zrozumieć, o co chodziło w tym całym „prostym życiu”. Przez miesiące badań podróżowaliśmy coraz dalej w dół króliczej nory, a z czasem odkryliśmy grupę ludzi bez wielu rzeczy, ale z niezliczoną ilością szczęścia, pasji i wolności. Tęskniliśmy za tym samym.

przyjęliśmy minimalizm jako sposób na życie i odkryliśmy, że my również możemy być szczęśliwi. Ale to nie było przez posiadanie większej ilości rzeczy; to nie było przez akumulację. Odzyskaliśmy kontrolę nad naszym życiem, abyśmy mogli skupić się na tym, co ważne—abyśmy mogli skupić się na głębszym znaczeniu życia.

szczęście, jeśli O nas chodzi, osiąga się poprzez życie znaczące: życie pełne pasji i wolności, w którym rozwijamy się jako jednostki i wnosimy wkład ponad siebie. Wzrost i wkład: to są łoże szczęścia. Nie rzeczy.

To może nie zabrzmieć seksownie lub „na rynku”, ale to zimna prawda. Bez wzrostu i bez świadomego wysiłku pomagania innym jesteśmy po prostu niewolnikami oczekiwań kulturowych usidlonych pułapkami pieniędzy, władzy, statusu i postrzeganego sukcesu.

minimalizm jest narzędziem, które pomogło nam uprościć nasze życie, usuwając nadmiar, abyśmy mogli skupić się na tym, co naprawdę ważne.

Zapraszamy do przyłączenia się do nas. Członkostwo jest bezpłatne. A Ty zasługujesz na szczęście: ty też zasługujesz na życie pełne sensu.

Tło

jesienią 2009 roku, wkrótce po śmierci matki i zakończeniu małżeństwa (w tym samym miesiącu), Joshua natknął się na stronę internetową Colina Wrighta. Colin powiedział, że jest „minimalistą”, ale Joshua nie miał pojęcia, co to znaczy. Jednak świat, który wkrótce odkrył, pokazał mu, że może być szczęśliwy, nie próbując gromadzić więcej rzeczy. Chociaż początkowo nie akceptował w pełni minimalizmu, Joshua zdecydował się zanurzyć palec w wodach prostoty: zaczął upraszczać swoje życie od eksperymentów, takich jak parowanie swoich rzeczy, pozbywanie się telewizora, życie z wystarczającą ilością i kwestionowanie tego, co ma.

z czasem Joshua zdał sobie sprawę, że większość jego rzeczy—około 90%—obciąża go, powstrzymując go od wolności, szczęścia i spełnienia, którego tak rozpaczliwie pragnął.

więc puścił. W ciągu ośmiu miesięcy Joshua wyrzucił około 90% swoich dóbr. Gdy puścił, poczuł się wolniejszy, szczęśliwszy, lżejszy. Gdy zewnętrzny bałagan został usunięty, tak samo był wewnętrzny bałagan: bałagan emocjonalny, bałagan psychiczny, stres, niepokój.

wkrótce Najlepszy przyjaciel Joshuy od 20 lat, Ryan, zadał mu pytanie: „Dlaczego do cholery jesteś taki szczęśliwy?”

Joshua powiedział Ryanowi o minimalizmie.

„Co to jest minimalizm?”Ryan zapytał.

Joshua wyjaśnił: „minimalizm jest rzeczą, która pozwala nam ominąć rzeczy, abyśmy mogli zrobić miejsce dla najważniejszych rzeczy w życiu—które w rzeczywistości nie są rzeczami w ogóle.”

Joshua powiedział Ryanowi, że konsumpcja nie jest problemem—konsumpcja obowiązkowa jest problemem. Wszyscy potrzebujemy rzeczy materialnych, ale minimaliści w rzeczywistości zyskują większą wartość ze swoich dóbr, ponieważ posiadają tylko rzeczy, które dodają wartości ich życiu. Jako minimalista, wszystko, co posiadasz, służy celowi lub przynosi radość – Wszystko inne jest na uboczu, co pozwala skupić się na tym, co naprawdę ważne: zdrowiu, relacjach, pasjach, rozwoju i wkładzie.

dzięki temu objawieniu Ryan postanowił zostać minimalistą i udokumentować swoją podróż wraz z Joshuą—dziennik ich podróży, który obaj mieli nadzieję, że pomoże innym ludziom uprościć ich życie. To jest ta podróż. Kolejne 21 dni były impulsem dla tej strony internetowej, którą zaczęliśmy dzielić się ze światem 14 grudnia 2010 roku. (Jeśli znajdziesz wartość na tej stronie, rozważ jej wsparcie, przekazując dolara.)

planowanie

Po podjęciu decyzji sporządziliśmy plan.

ponieważ Joshua uprościł już większość swojego życia, postanowiliśmy zacząć od skupienia się na rzeczach Ryana. Z Pomocą Joshuy Ryan chciał w ciągu 21 dni zmienić swoje zagracone, napędzane konsumentami życie w minimalistyczny styl życia.

Dlaczego 21 dni? Cóż, jest kilka powodów: Po pierwsze, tworzenie nawyku zajmuje 21 dni, a my chcieliśmy być zwyczajnie szczęśliwi, zwyczajnie wolni, zwyczajnie minimalistyczni. Po drugie, prawdopodobnie mogliśmy to zrobić w mniej niż dziesięć dni, ale nie chcieliśmy się stresować podczas tego procesu—wiedzieliśmy, że możemy cieszyć się podróżą, jeśli poświęcimy swój czas i uprościmy ją w ciągu trzech tygodni.

harmonogram dnia po dniu

• Dzień 1 | decyzje
• dzień 2 | planowanie
• dzień 3 | Pakowanie
• dzień 4 | podstawowe rzeczy
• dzień 5 | rzeczy
• dzień 6 | strach
• dzień 7 | relacje
• dzień 8 | wiara
• Dzień 9 | wzrost
• dzień 10 | wszystko
• dzień 11 | śmieci
• dzień 12 | Darowizna
• dzień 13 | sprzedaż
• dzień 14 | digitalizacja
• dzień 15 | Finanse
• dzień 16 | Elektronika
• dzień 17 | samochód
• dzień 18 | dom
• dzień 19 | praca
• dzień 20 | zdrowie
• dzień 21 | czas

Możesz również przeczytaj wpisy Ryana z całej podróży we wszystkim, co pozostało.