archeolodzy z hiszpańskiej Narodowej Rady Badań (CSIC) wskazali dokładne miejsce, w którym rzymscy senatorowie zadźgali Juliusza Cezara na śmierć 15 marca 44 r.p. n. e., ogłosili wczoraj. Miejsce, znajdujące się na rzymskim obszarze archeologicznym Largo di Torre Argentina, mieściło kiedyś Kurię Pompejusza, miejsce spotkań w większym Teatrze Pompejusza. Kompleks został zbudowany około 52 p. n. e. przez rywala Cezara Gnaeusa Pompejusza Magnusa, który w 48 p. n. e. uległ własnemu zabójstwu.C.

starożytni kronikarze wspominają, że napięcia między Cezarem a członkami rzymskiego senatu nasiliły się w 44 p. n. e.po tym, jak został nazwany dyktatorem perpetuo (dyktator na całe życie) i wyznaczył swoich sojuszników do rządzenia Republiką podczas nadchodzącej kampanii wojskowej. 15 marca—znany jako Idy marcowe-przybył do Teatru Pompejusza na sesję Senatu i wszedł do kurii Pompejusza, zajmując jego miejsce na krześle, aby przemówić do setek prawodawców zebranych przed nim. Dowodzona przez Gajusza Kasjusza Longinusa i Marka Juniusza Brutusa grupa senatorów ruszyła z ukrytymi sztyletami i dźgnęła Cezara 23 razy.

wieki później William Szekspir uwiecznił tę przerażającą scenę w swojej sztuce ” Juliusz Cezar.”Ale najpierw, jak uważają badacze CSIC, adoptowany syn Cezara, August, zaznaczył miejsce morderstwa ojca betonowym pomnikiem o szerokości 10 stóp i wysokości ponad 6 stóp. Archeolodzy uważają, że właśnie tę strukturę odkryli podczas wykopalisk w Largo di Torre Argentina. „Zawsze wiedzieliśmy, że Juliusz Cezar został zabity w Kurii Pompejusza 15 marca 44 p. n. e.” – wyjaśnił w oświadczeniu Antonio Monterroso z CSIC. „Do tej pory jednak nie udało się odnaleźć materialnych dowodów na ten fakt, tak często przedstawiany w historyzującym malarstwie i kinie.”

położony w centrum Rzymu Largo di Torre Argentina jest dziś znany ze swojego kwitnącego sanktuarium dla kotów, w którym fotogeniczne koty pozują do kamer turystów na szczycie starożytnych ruin. Według AFP, obszar zostanie otwarty dla publiczności w 2013 roku, dając odwiedzającym dostęp do samego miejsca, w którym Juliusz Cezar spotkał swój krwawy koniec.