DL został po raz pierwszy opisany przez Gallarda w 1896, a następnie opisany dokładniej przez Georges ’ a Dieulafoy jako „exulceratio simplex” w 1898 . W czasach współczesnych DL interpretowano jako wrodzoną anomalię charakteryzującą się nieprawidłowo rozszerzonymi tętnicami podśluzówkowymi bez tworzenia tętniaka lub wewnętrznej nieprawidłowości muralowej. W przeciwieństwie do normalnego wzrostu tętnic, tętnice DL pozostają stale duże w średnicy nawet w dystalnych gałęziach. Te charakterystyczne wzory histopatologiczne DLs zostały opisane przez Leone et al. jako „mieszanka anomalii tętniczych i żylnych”. Obecny przypadek wykazał zwiększone i proliferacyjne skupiska naczyń o morfologii tętniczej w podśluzówce pod obszarem guza, co jest zgodne z obrazem histopatologicznym DL. Większość DL (60%) występuje w proksymalnym żołądku, w odległości 6 cm od złącza esophago-cardiac na mniejszej krzywiźnie i zaopatrywana jest przez lewą tętnicę żołądkową powstającą z pnia celiakii . Dwanaście procent DL Znajduje się w dystalnym przedsionku i są zasilane przez prawą tętnicę żołądkową lub nieprawidłowe zespolenie naczyniowe między lewą i prawą tętnicą żołądkową wzdłuż mniejszej krzywizny . W naszym przypadku zmiana znajdowała się na przedniej ścianie dystalnego pierścienia przedniego i odźwiernika w pobliżu mniejszej krzywizny. Ta nietypowa lokalizacja może stanowić wyzwanie diagnostyczne dla endoskopistów. Świadomość możliwych działań niepożądanych podczas biopsji i resekcji błony śluzowej, które mogą być spowodowane rzadkim zjawiskiem DL, można łatwo przeoczyć.

endoskopia górnego odcinka przewodu pokarmowego jest główną metodą diagnostyczną DL i jest skuteczna nawet u 70% pacjentów. DL zwykle przedstawia się jako małe pigmentowane płytkie zmiany wystające z łagodną erozją i bez owrzodzeń w endoskopii. Często obserwuje się aktywne Tryskanie lub sączenie z defektu śluzówki < o średnicy 5 mm. Wielkość DL wynosi około 10-15 mm szerokości i 5-10 mm wysokości. Angiografia może być pomocna w lokalizacji zmiany, zwłaszcza w przypadku ostrego krwawienia . Zmiany masowe i brodawkowate DL w żołądku i jelicie cienkim odnotowano tylko w dwóch przypadkach, a zamiast tego były klinicznie i radiologicznie diagnozowane jako guzy podśluzówkowe . W naszym przypadku, podczas endoskopii, guz wydawał się być masową zmianą przypominającą płytkę nazębną z płytkim owrzodzeniem i zmianą śluzówki podobną do typowego raka żołądka, jednak konsystencja guza była miękka i krucha. Diagnostyka różnicowa w endoskopii obejmowała zaawansowanego raka żołądka i chłoniaka żołądka. To Hybrydowe odkrycie endoskopowe sugeruje diagnozę masy podobnej do DL.

związek między DL a rakiem żołądka nie został w pełni wyjaśniony. Taketsuka et al. postawiono hipotezę, że powtarzające się nadżerki i owrzodzenia błony śluzowej mogą być wywołane zaburzeniami krążenia w naczyniach DL, a aktywna regeneracja i dysplazja mogą dodatkowo promować proces karcynogenezy. Hipoteza ta jest zgodna ze zjawiskiem, że DL znajdowało się pod zmianą nowotworową we wszystkich zgłoszonych przypadkach . Niemniej jednak rokowanie pacjentów z rakiem żołądka w skojarzeniu z DL zależy głównie od stadium patologicznego raka żołądka.

diagnostyka różnicowa tego przypadku obejmowała ektazję naczyniową żołądka (GAVE) i gastropatię nadciśnieniową wrotną. Dał stanowi do 4% WSZYSTKICH nie żylaków górnego odcinka przewodu pokarmowego krwawienia i jest często związane z zanikowym zapaleniem żołądka i niedokrwistością złośliwą, które są znanymi czynnikami ryzyka nowotworu żołądka . Jednakże, jakakolwiek Asocjacja raka żołądka jest podobno rzadka . Pacjenci, u których zdiagnozowano chorobę, to głównie kobiety w podeszłym wieku o średnim wieku 73 lat, które są zwykle związane z chorobami przewlekłymi, w szczególności marskością wątroby (30%) i chorobami autoimmunologicznymi (62%) . Charakterystycznym odkryciem endoskopowym jest” arbuzowy żołądek ” – naprzemienne smugi hiperemiczne z normalną błoną śluzową promieniujące w podobny sposób od odźwiernika do antrum. Charakterystyczne obrazy histologiczne GAVE obejmują rozszerzone naczynia włosowate i rozrost włóknisto-mięśniowy blaszki proprii, wewnątrznaczyniowe skrzepy fibrynowe oraz wzrost średniego przekroju światła w naczyniach śluzowych, których nie obserwowano w naszym przypadku. Inną diagnozą różnicową jest gastropatia nadciśnieniowa wrotna, zazwyczaj bardziej widoczna w dnie lub ciele i jest związana z marskością wątroby.