Jeanne-Antoinette Poisson, Markiza de Pompadour, to fascynująca i ikoniczna postać w historii Francji i świata. Najwyraźniej miała wszystko: dobry wygląd, elegancję, spryt, a także niektóre mniej chwalebne cechy, w tym ambicję, trochę ślepoty w przypadku króla i mściwą passę. Miała też inną, bardzo zaskakującą cechę: życzliwość. Myślę, że ostatecznie, pomimo tego, że stała się najpotężniejszą kobietą we Francji i jedną z najpotężniejszych w Europie, była zasadniczo miłą osobą, której serce pozostało mniej więcej we właściwym miejscu.
miała niesamowity wpływ na tak wiele dziedzin: szczerze kochała króla i obdarzyła go większym zaufaniem i stworzyła dla niego wspaniałe życie w Wersalu; wspierała sztukę i kulturę; była bardzo filantropijna, a także mocno zaangażowana w politykę i intrygi.
niektórzy historycy, zwłaszcza Wiktorianie, odrzucili jej „mieszanie się” w politykę, a nawet Nancy Mitford w swojej przełomowej biografii, opublikowanej w 1953 roku, karci Pompadour i twierdzi, że nie miała większej zdolności do polityki niż większość kobiet. AUĆ. Wierzę, że Pompadour był co najmniej tak zdolny jak następny minister, ponieważ wszyscy, jeśli nie większość jej współczesnych polityków była nastawiona na samowystarczalność i wywyższanie się, a w systemie politycznym zbudowanym z nepotyzmu i powszedniości, niewielu miało podstawowe zdolności.