Sekcja 11: występowanie epidemii

poziom choroby

ilość konkretnej choroby, która zwykle występuje we Wspólnocie, jest określana jako wyjściowy lub endemiczny poziom choroby. Ten poziom niekoniecznie jest pożądanym poziomem, który w rzeczywistości może być zerowy, ale jest raczej obserwowanym poziomem. W przypadku braku interwencji i przy założeniu, że poziom nie jest wystarczająco wysoki, aby wyczerpać pulę podatnych osób, choroba może nadal występować na tym poziomie w nieskończoność. Tak więc poziom wyjściowy jest często uważany za oczekiwany poziom choroby.

podczas gdy niektóre choroby są tak rzadkie w danej populacji, że pojedynczy przypadek uzasadnia badanie epidemiologiczne (np. wścieklizna, dżuma, polio), inne choroby występują częściej tak, że tylko odchylenia od normy uzasadniają badanie. Sporadyczne odnosi się do choroby, która występuje rzadko i nieregularnie. Endemiczny odnosi się do stałej obecności i/lub zwykłej częstości występowania choroby lub czynnika zakaźnego w populacji na danym obszarze geograficznym. Hiperendemia odnosi się do trwałego, wysokiego poziomu występowania choroby.

czasami ilość chorób w społeczności wzrasta powyżej oczekiwanego poziomu. Epidemia odnosi się do wzrostu, często nagłego, liczby przypadków choroby powyżej tego, czego zwykle oczekuje się w populacji na tym obszarze. Epidemia nosi tę samą definicję epidemii, ale często jest używana na bardziej ograniczonym obszarze geograficznym. Cluster odnosi się do agregacji przypadków zgrupowanych w miejscu i czasie, w których podejrzewa się, że jest większa niż liczba oczekiwana, mimo że oczekiwana liczba może nie być znana. Pandemia odnosi się do epidemii, która rozprzestrzeniła się na kilka krajów lub kontynentów, Zwykle dotykając dużą liczbę ludzi.

poprzedni opis epidemii zakłada tylko czynniki zakaźne, ale choroby niezakaźne, takie jak cukrzyca i otyłość, występują w proporcji epidemii w USA (51, 52)

wzorce epidemii

ognisko ze wspólnym źródłem jest takie, w którym grupa osób jest narażona na infekcję środek lub toksyna z tego samego źródła.

Jeśli grupa jest narażona na stosunkowo krótki okres, tak że każdy, kto zachoruje, robi to w ciągu jednego okresu inkubacji, wówczas epidemia ze wspólnego źródła jest dalej klasyfikowana jako ognisko punktowe. Epidemia białaczki w Hiroszimie po wybuchu bomby atomowej i epidemia zapalenia wątroby typu A wśród patronów restauracji w Pensylwanii, którzy jedli zieloną cebulę, miały punktowe źródło narażenia.(38, 44) gdyby liczba przypadków podczas epidemii była wykreślana w czasie, uzyskany Wykres, zwany krzywą epidemii, miałby Zwykle strome odchylenie w górę i bardziej stopniowe odchylenie w dół (tak zwany „rozkład log-normal”).

w niektórych przypadkach przypadki mogą być narażone przez kilka dni, tygodni lub dłużej. W przypadku ciągłej epidemii ze wspólnego źródła, zakres ekspozycji i zakres okresów inkubacji mają tendencję do spłaszczania i poszerzania szczytów krzywej epidemii (Rysunek 1.22). Krzywa epidemii przerywanego wybuchu wspólnego źródła często ma wzór odzwierciedlający przerywany charakter narażenia.

rozprzestrzenienie się ogniska następuje w wyniku przeniesienia z jednej osoby na drugą. Zwykle transmisja odbywa się poprzez bezpośredni kontakt z osobą, podobnie jak w przypadku kiły. Przenoszenie może być również przenoszone przez pojazd (np. przenoszenie zapalenia wątroby typu B lub HIV przez dzielenie się igłami) lub wektorowe (np. przenoszenie żółtej febry przez komary). W przypadku rozmnożonych ognisk, przypadki występują w więcej niż jednym okresie inkubacji. Na rysunku 1.23 zwróć uwagę na szczyty występujące w odstępie około 11 dni, zgodnie z okresem inkubacji dla odry. Epidemia zwykle zanika po kilku pokoleniach, albo dlatego, że liczba podatnych osób spada poniżej pewnego krytycznego poziomu wymaganego do podtrzymania transmisji, albo dlatego, że środki interwencyjne stają się skuteczne.

niektóre epidemie mają cechy zarówno epidemii pospolitych, jak i epidemii propagowanych. Wzorzec epidemii common-source, po którym następuje wtórne rozprzestrzenianie się osoby na osobę, nie jest rzadkością. Są to tzw. epidemie mieszane. Na przykład epidemia szigelozy z powszechnym źródłem wystąpiła wśród grupy 3000 kobiet uczestniczących w Krajowym Festiwalu Muzycznym (rysunek 1.24). Wiele rozwinęło objawy po powrocie do domu. W ciągu kilku następnych tygodni kilka państwowych departamentów zdrowia wykryło kolejne pokolenia przypadków shigelli propagowanych przez osobistą transmisję od uczestników Festiwalu.(48)

wreszcie, niektóre epidemie nie są ani powszechnym źródłem w zwykłym znaczeniu, ani nie są propagowane od osoby do osoby. Ogniska choroby odzwierzęcej lub wektorowej mogą wynikać z wystarczającej częstości występowania infekcji u gatunków żywicieli, wystarczającej obecności wektorów i wystarczającej interakcji człowiek-wektor. Przykłady (rys. 1.25 i 1.26) obejmują epidemię boreliozy, która pojawiła się w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych pod koniec lat 80. (rozprzestrzeniła się z jeleni na ludzi przez kleszcze jeleni) i wybuch zapalenia mózgu Zachodniego Nilu w dzielnicy Queens w Nowym Jorku w 1999 roku (rozprzestrzeniła się z ptaków na ludzi przez komary).(49, 50)

1. Ognisko zapalenia wątroby typu A związane z zieloną cebulą w restauracji-Monaca, Pensylwania, 2003. MMWR 2003; 52(47):1155-7.

1. Cobb S, Miller M, Wald N. On the estimation of the incubation period in malignant disease. J Chron Dis 1959; 9: 385-93.