pierwszy odnotowany termometr został wyprodukowany przez Włocha Santorio Santorio (1561-1636), który należał do grupy weneckich naukowców pracujących pod koniec XVI wieku. Podobnie jak w przypadku wielu wynalazków termometr powstał dzięki pracy wielu naukowców i został ulepszony przez wielu innych.

1596 Galileo Galilei& pierwszy Termoskop

Galileo Galilei jest często uważany za wynalazcę termometru. Jednak wynaleziony przez niego instrument nie mógł być ściśle nazywany termometrem: aby być termometrem, musi mierzyć różnice temperatur; instrument Galileusza tego nie zrobił, a jedynie wskazywał różnice temperatur. Jego instrument powinien być słusznie nazywany termoskopem.

Termoskop

poprzednik termometru, termoskop jest termometrem bez skali; wskazuje tylko różnice w temperaturze, tj. może pokazać, czy temperatura jest wyższa, niższa lub taka sama, ale w przeciwieństwie do termometru nie może zmierzyć różnicy ani wynik nie może być zapisany do przyszłego odniesienia. Termoskop był szeroko stosowany przez grupę naukowców w Wenecji, w tym Galileusza. To był tylko mały krok od termoskopu do termometru.

1612 Santorio Santorio – pierwszy Termometr

Włoch, Santorio Santorio (1561-1636) jest powszechnie uznawany za wynalazcę termometru jako urządzenia do pomiaru temperatury. Instrumentem Santorio był termometr powietrza. Jego dokładność była słaba, ponieważ wpływ zmiennego ciśnienia powietrza na termometr nie był w tym czasie rozumiany.

1654 pierwszy uszczelniony termometr w szkle

uszczelniony termometr w szkle, bardziej nam znany, został po raz pierwszy wyprodukowany w 1654 roku przez wielkiego księcia Toskanii Ferdynanda II (1610-1670). Jego termometr miał napełnienie alkoholem. Chociaż był to znaczący rozwój, jego termometr był niedokładny i nie stosowano znormalizowanej skali.

1714 pierwszy termometr rtęciowy

Gabriel Fahrenheit (1686-1736) był pierwszą osobą, która wykonała termometr z wykorzystaniem rtęci. Bardziej przewidywalna ekspansja rtęci w połączeniu z ulepszonymi technikami obróbki szkła doprowadziła do znacznie dokładniejszego termometru.

Fahrenheit – pierwsza Standardowa Skala termometru

Fahrenheit wykorzystał nowo odkryte PUNKTY STAŁE do opracowania pierwszej standardowej skali temperatury dla swojego termometru. Fahrenheit podzielił temperaturę zamarzania i wrzenia wody na 180 stopni. 32 został wybrany jako Liczba dla dolnego ustalonego punktu, ponieważ dało to skalę, która nie spadłaby poniżej zera nawet przy pomiarze najniższych możliwych temperatur, które mógł wytworzyć w swoim laboratorium-mieszaninę lodu, soli i wody. Czasami sugeruje się, że Fahrenheit podzielił swoją skalę na 100 stopni za pomocą temperatury krwi (nieprawidłowo zmierzonej) i temperatury zamarzania wody jako stałych punktów – to nie jest prawda. Skala Fahrenheita jest nadal w użyciu.

1731 Skala Réamura

w 1731 roku Francuz René Antoine Ferchauld de Réamur (1683-1757) zaproponował skalę termometru, na której temperatura zamarzania wody wynosiła 0°, a temperatura wrzenia 80°. Skala Réamur nie jest obecnie używana.

1742 Skala Celsjusza

w 1742 roku szwedzki naukowiec Anders Celsius (1701-1744) opracował skalę termometru dzielącą temperaturę zamarzania i wrzenia wody na 100 stopni. Celsjusz wybrał 0 stopni dla temperatury wrzenia wody i 100 stopni dla temperatury zamarzania. Rok później Francuz Jean Pierre Cristin (1683-1755) odwrócił skalę Celsjusza, aby uzyskać stosowaną dziś skalę Celsjusza (temperatura zamarzania 0°, temperatura wrzenia 100°). Na mocy międzynarodowego porozumienia w 1948 roku dostosowana Skala Cristina stała się znana jako Celsjusz i jest nadal w użyciu.

1848 Skala temperatury absolutnej lub skala Kelvina

w 1848 Sir William Thomson, Baron Kelvin of Largs, Lord Kelvin Of Scotland (1824 – 1907) zaproponował skalę temperatury absolutnej z zerowymi stopniami będącymi teoretyczną najniższą możliwą temperaturą, gdy ruch cząsteczkowy ustaje. Kelvin zdefiniował 1 stopień Kelvina jako równy jednemu Celsjuszowi. Stopień Kelvina jest aktualną standardową jednostką pomiaru temperatury.