dokładnie w południe tego dnia Koleje amerykańskie i kanadyjskie zaczynają używać czterech kontynentalnych stref czasowych, aby zakończyć zamieszanie związane z tysiącami lokalnych czasów. Śmiały ruch był symbolem władzy dzielonej przez przedsiębiorstwa kolejowe.

zapotrzebowanie na kontynentalne strefy czasowe wynikało bezpośrednio z problemów z przemieszczaniem pasażerów i towarów przez tysiące mil linii kolejowej, która obejmowała Amerykę Północną do lat 80. Ponieważ ludzie po raz pierwszy zaczęli śledzić czas, ustawili swoje zegary na lokalny ruch słońca. Nawet pod koniec lat 80. większość miast w USA miała swój własny czas lokalny, zwykle oparty na „w samo południe” lub czasie, gdy słońce znajdowało się w najwyższym punkcie nieba. Gdy Koleje zaczęły zmniejszać czas podróży między miastami Z dni lub miesięcy do zaledwie godzin, te lokalne czasy stały się koszmarem planowania. Rozkłady jazdy kolei w dużych miastach wymieniają dziesiątki różnych czasów przyjazdu i odjazdu dla tego samego pociągu, z których każdy jest powiązany z inną lokalną strefą czasową.

Czytaj więcej: 10 sposobów, w jaki Kolej Transkontynentalna zmieniła Amerykę

efektywny transport kolejowy wymagał bardziej jednolitego systemu utrzymywania czasu. Zamiast zwracać się do rządów federalnych Stanów Zjednoczonych i Kanady o stworzenie północnoamerykańskiego systemu stref czasowych, potężne firmy kolejowe podjęły się stworzenia nowego systemu kodów czasowych. Firmy zgodziły się podzielić kontynent na cztery strefy czasowe; przyjęte linie podziału były bardzo zbliżone do tych, z których korzystamy do dziś.

większość Amerykanów i Kanadyjczyków szybko przyjęła nowe strefy czasowe, ponieważ Koleje były często ich siłą napędową i głównym łącznikiem z resztą świata. Jednak dopiero w 1918 roku Kongres oficjalnie przyjął kolejowe strefy czasowe i oddał je pod nadzór międzypaństwowej Komisji Handlu.