normalną pielęgnacją zwichnięć rzepki, gdy nie powstał luźny fragment, jest unieruchomienie kolana na krótki okres czasu (od 7 do 10 dni). W tym czasie obrzęk zmniejsza się, a ostry dyskomfort zwichnięcia zmniejsza się. Proces gojenia wymaga powolnej mobilizacji stawu kolanowego i rzepkowo-udowego, a pełnego powrotu do zdrowia można zazwyczaj oczekiwać w ciągu trzech do sześciu tygodni.

ten okres czasu jest znacznie wydłużony, gdy zwichnięcie rzepki jest nawracające, czego często oczekuje się w sytuacjach, w których istnieje hiperlaxity więzadeł. Zachowawcze leczenie tych problemów w sezonie z odpowiednim odpoczynkiem, odpowiednim wzmocnieniem mięśni bioder i ud, a być może zastosowanie podparcia rzepki jest właściwe.

alternatywne metody leczenia mogą obejmować glukozaminę, kwas hialuronowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ).

niektóre sytuacje zwichnięcia rzepki, takie jak nawracające zwichnięcia, mogą i / lub powinny być leczone chirurgicznie. W takich sytuacjach, aby ograniczyć ilość straconego czasu w zawodach i zmniejszyć szanse na zmiany chrząstki na dolnej powierzchni rzepki—które często nie są naprawialne-odpowiednie są procedury stabilizacji rzepki. Procedury te mogą być albo tkanek miękkich lub kości procedur, lub ich kombinacji.

w badaniach retrospektywnych stwierdzono, że częstość występowania nawrotowych zwichnięć po wystąpieniu pierwszego zwichnięcia może wynosić nawet 40%. Chirurgiczne leczenie tych zwichnięć poprzez zmniejszenie naprężenia bocznego i zaostrzenie więzadła przyśrodkowego może zmniejszyć ten wskaźnik nawrotów do poniżej 10 procent.

zabiegi chirurgiczne na rzepce są zwykle wykonywane w warunkach ambulatoryjnych. Zabiegi ograniczające się do zmiany napięcia tkanek miękkich rozpoczynają rehabilitację w ciągu tygodnia, a powrotu do aktywności można spodziewać się już po sześciu tygodniach. Procedury wymagające pracy kości (OSTEOTOMIA) wymagają okresu względnego unieruchomienia i potrzebują 10 do 12 tygodni, zanim powrót do aktywności sportowej jest dozwolony.