kell blood group system, klasyfikacja ludzkiej krwi w oparciu o obecność na powierzchni czerwonych krwinek różnych antygenów kodowanych przez gen KEL. System, odkryty w 1946 roku, charakteryzuje się wysokim stopniem polimorfizmu (zmienności genetycznej), a zatem badania antygenów Kella dostarczyły wglądu w rozwój cech polimorficznych w kontekście ewolucji człowieka. Przeciwciała wytworzone przeciwko antygenom w układzie Kell mogą powodować reakcje transfuzji i erytroblastosis fetalis; po układach RH i ABO układ Kell jest trzecią najczęstszą grupą krwi, która wywołuje te reakcje.

w sumie istnieje 25 antygenów Kell, z których wszystkie są kodowane przez gen KEL. Dwa podstawowe, kodominujące allele genu KEL obejmują K I K, które kodują odpowiednio antygeny K (kell) i K (Cellano). Antygen k jest powszechny, występuje w ponad 90 procentach czarnych i białych. Polimorfizmy w genie KEL powodują powstawanie różnych antygenów, w tym antygenów Jsa i JSB. Antygen Jsb znajduje się w 100 procentach białych i 80 procentach czarnych. Przykładami innych antygenów Kell są Kpa (Penney) i Kpb (Rautenberg).

antygeny Kell zwykle wiążą się z białkiem o nazwie Kx na powierzchni czerwonych krwinek. U niektórych osób białko Kx jest nieobecne, co powoduje zespół McLeoda. Cechy charakterystyczne tego zespołu obejmują akantocytozę (cierniste projekcje na krwinkach czerwonych) i zmniejszoną ekspresję antygenu Kell. Nieprawidłowości te często prowadzą do wad funkcji mięśni i nerwów, które przejawiają się jako nieuporządkowany ruch, zaburzenia psychiczne i utrata odruchów.