Nazwa Juda pochodzi z Biblii, w Księdze Rodzaju, jako jedno z dwunastu plemion Izraela i którego nazwa została nadana jednemu z dwóch królestw Izraela, Juda na południu i Izrael na północy (pochodzi od królestwa Judy, gdzie otrzymujemy termin Judaizm). Juda był czwartym synem Jakuba i Lei po Rubenie, Symeonie i Lewim. W Księdze Rodzaju 29: 35 kiedy Lea poczęła ponownie, powiedziała: „” tym razem będę chwalić Pana. Dlatego nazwała jego imię Juda.”Juda pochodzi od hebrajskiego imienia Yhuda oznaczającego „wychwalany”. Później w Biblii dowiadujemy się o DOROSŁYM Judzie. Księga Rodzaju 38 opowiada barwną historię Judy i Tamary. Tamar jest synową Judy, która została poślubiona jego dwóm pierwszym synom (Er i Onan), z których każdy zmarł, gdy był żonaty z nią (uwaga: w dawnych czasach było to powszechne dla żyjącego syna poślubić żonę swojego zmarłego brata, aby kontynuować nazwisko rodowe). Podejrzewając, że Tamar może być jakimś złym omenem, Judah niechętnie poślubia swojego trzeciego i ostatniego syna, Shelaha. Judah wysyła Tamar z powrotem do domu jej ojca i każe jej siedzieć spokojnie, aż ostatni syn dorośnie na tyle, by się ożenić (chociaż Judah nie zamierza dotrzymać tej obietnicy, co przynosi pecha Tamar). Tamar wkrótce zdaje sobie sprawę, że została złapana, więc przebiera się za prostytutkę na drodze, o której wie, że Judah będzie podróżował do swoich pasterzy. On, oczywiście, proponuje jej: „Chodź teraz, pozwól mi spać z Tobą „(tak, to prawda. Sprawdź to dla siebie w Księdze Rodzaju 38: 16. Biblia bywa czasem dość ryzykowna). Następnie Juda udaje się na swoją wesołą drogę, po prostu (nieświadomie) przespał się i zapłodnił własną synową. A teraz zabawna część (nie, to nie było to). Kiedy Juda odkrywa, że Tamar jest brzemienna, nakazuje jej egzekucję za spanie. Ha! Czy to nie starożytny garnek, który nazywa się „rozwiązły czajnik czarny”? W drodze do jej spalenia Tamar wysyła Judahowi kilka przedmiotów należących do mężczyzny, który ją zapłodnił – które oczywiście identyfikuje jako swoje własne. Przyłapany! Zdając sobie sprawę (i z podziwem przyznając się do) własnej hipokryzji, Juda oświadcza: „Ona jest bardziej sprawiedliwa niż ja, ponieważ nie dałem jej do mojego syna Sela.” . Juda odkupił się, będąc na tyle mężczyzną, by przyznać, że się mylił. Lubimy go za to. Później w Księdze Rodzaju Juda czyni kolejną godną podziwu rzecz. Kiedy Józef (w przebraniu) żąda, aby jego brat Benjamin został w Egipcie jako jego niewolnik, Juda wchodzi i mówi Józefowi, aby go wziął, zdając sobie sprawę, że Jakub będzie miał złamane serce, jeśli straci swojego ulubionego syna, Benjamina. Tak poruszony aktem bezinteresowności Judy, Józef objawia się braciom i wszystko zostaje wybaczone. Na koniec, podczas błogosławieństw Jakuba od jego synów, obiecuje Judzie, że będzie on wybitnym wśród swoich braci i że „berło nie odejdzie od Judy, ani laskę władcy od jego stóp.”To proroctwo jest prawdziwe. Zgadnij, kto ostatecznie wywodzi się z Plemienia Judy? Potężny król Dawid i sam Jezus Chrystus. Booyah!