Articles

jak działają satelity

na ziemi satelity mogą wyglądać bardzo podobnie-błyszczące pudełka lub cylindry ozdobione skrzydłami z paneli słonecznych. Ale w przestrzeni kosmicznej, te gadatliwe maszyny zachowują się zupełnie inaczej w zależności od ich toru lotu, wysokości i orientacji. W rezultacie klasyfikowanie satelitów może być trudne. Jednym z podejść jest zastanowienie się, jak urządzenie okrąża swoją docelową planetę (Zwykle ziemię). Przypomnijmy, że istnieją dwa podstawowe kształty orbity: kołowy i eliptyczny. Niektóre satelity zaczynają być eliptyczne, a następnie, za pomocą korekcyjnych impulsów z małych rakiet pokładowych, nabierają okrągłych ścieżek. Inne poruszają się na stałe w eliptycznych ścieżkach znanych jako orbity Molniya. Obiekty te zazwyczaj krążą z północy na południe, nad biegunami ziemi i trwają około 12 godzin, aby wykonać jedną kompletną podróż.

satelity orbitujące na biegunach również przelatują nad biegunami planety podczas każdego obrotu, chociaż ich orbity są znacznie mniej eliptyczne. Orbita biegunowa pozostaje stała w przestrzeni, gdy Ziemia obraca się wewnątrz orbity. W rezultacie większość ziemi przechodzi pod satelitą na orbicie polarnej. Ponieważ orbity polarne osiągają doskonałe pokrycie planety, są one często używane dla satelitów, które zajmują się mapowaniem i fotografią. Prognozy pogody opierają się na światowej sieci satelitów polarnych, które pokrywają cały świat co 12 godzin.

Reklama

Możesz również klasyfikować satelity na podstawie ich wysokości nad powierzchnią ziemi. Korzystając z tego schematu, istnieją trzy kategorie:

  1. low-Earth orbits (LEO) — satelity LEO zajmują obszar przestrzeni od około 111 Mil (180 kilometrów) do 1243 Mil (2000 kilometrów) nad ziemią. Satelity poruszające się blisko powierzchni Ziemi są idealne do prowadzenia obserwacji, do celów wojskowych i do zbierania danych pogodowych.
  2. geosynchronous orbits (GEO) – satelity GEO okrążają ziemię na wysokości większej niż 22 223 Mil (36 000 kilometrów), a ich okres orbitalny jest taki sam jak okres rotacji Ziemi: 24 godziny. Do tej kategorii zalicza się satelity geostacjonarne (GSO), które pozostają na orbicie powyżej ustalonego miejsca na Ziemi. Nie wszystkie satelity geosynchroniczne są geostacjonarne. Niektóre mają eliptyczne orbity, co oznacza, że dryfują na wschód i zachód nad stałym punktem na powierzchni podczas pełnej orbity. Niektóre mają orbity, które nie są wyrównane z równikiem Ziemi. Mówi się, że te ścieżki orbitalne mają stopnie nachylenia. Oznacza to również, że droga satelity poprowadzi ją na północ i południe od równika ziemi podczas jednej pełnej orbity. Satelity geostacjonarne muszą latać nad równikiem ziemi, aby pozostać w stałym miejscu nad ziemią. Kilkaset satelitów telewizyjnych, komunikacyjnych i pogodowych korzysta z orbit geostacjonarnych. Może być tłoczno.
  3. średnie orbity Ziemi (MEO) — satelity te parkują pomiędzy nisko i wysoko, a więc od około 1243 Mil (2000 kilometrów) do 22 223 Mil (36 000 kilometrów). Satelity nawigacyjne, takie jak GPS Twojego samochodu, działają dobrze na tej wysokości. Przykładowe specyfikacje takiego satelity mogą być wysokość Mil (20,200 km) i prędkość orbitalna 8,637 mph (13,900 km / h).

wreszcie można myśleć o satelitach w kategoriach tego, gdzie „szukają.”Większość obiektów wysłanych w kosmos w ciągu ostatnich kilku dekad spogląda w dół na Ziemię. Satelity te mają kamery i sprzęt zdolny do widzenia naszego świata przez różne długości fal światła, dzięki czemu można cieszyć się spektakularnymi widokami widzialnymi, ultrafioletowymi i podczerwonymi naszej zmieniającej się planety. Mniejsza liczba satelitów kieruje swoje „oczy” w stronę kosmosu, gdzie przechwytują wspaniałe widoki gwiazd, planet i galaktyk i skanują w poszukiwaniu obiektów, takich jak asteroidy lub komety, które mogą zmierzać na kurs kolizyjny z ziemią.