JOD został odkryty przez francuskiego chemika Barnarda Courtoisa w 1811 roku. Courtois wydobywał związki sodu i potasu z popiołu z wodorostów. Po usunięciu tych związków, dodał kwas siarkowy (H2SO4) w celu dalszego przetwarzania popiołu. Przypadkowo dodał za dużo kwasu i z masy wybuchła fioletowa Chmura. Gaz skondensował się na metalowych przedmiotach w pomieszczeniu, tworząc stały JOD. Obecnie jod jest głównie uzyskiwany ze złóż jodanu sodu (NaIO3) i periodanu sodu (naio4) w Chile i Boliwii.

śladowe ilości jodu są wymagane przez organizm ludzki. Jod jest częścią tyroksyny, hormonu wytwarzanego przez tarczycę, który kontroluje tempo rozwoju fizycznego i psychicznego organizmu. Brak jodu może również powodować wole, obrzęk tarczycy. Jod jest dodawany do soli (sól jodowana), aby zapobiec tym chorobom.

jod jest używany jako test na skrobię i zmienia kolor na ciemnoniebieski, gdy wchodzi w kontakt z nią. Jodek potasu (KI) jest stosowany do produkcji filmu fotograficznego i, po zmieszaniu z jodem w alkoholu, jako środek antyseptyczny na rany zewnętrzne. Radioaktywny izotop jodu, jod-131, jest stosowany w leczeniu niektórych chorób tarczycy.

należy zachować ostrożność podczas obchodzenia się z jodem i jego stosowania. Może spalić skórę i uszkodzić oczy i błony śluzowe. Czysty jod jest trujący po spożyciu.