• wnioskodawca jest obywatelem USA lub Meksyku, a przedsiębiorstwo lub firma, do której przybywa wnioskodawca ma obywatelstwo amerykańskie lub Meksykańskie.

  Uwaga: Obywatelstwo amerykańskie lub Meksykańskie oznacza, że osoby fizyczne lub korporacyjne, które posiadają co najmniej 50 procent udziałów (bezpośrednio lub według akcji) w jednostce mającej siedzibę w Kanadzie, muszą posiadać obywatelstwo amerykańskie lub Meksykańskie. Wspólne przedsięwzięcia i partnerstwa są ograniczone do dwóch stron.

  w sytuacjach jednostki dominującej i zależnej funkcjonariusze powinni brać pod uwagę obywatelstwo podmiotu korporacyjnego mającego siedzibę w Kanadzie.
  przy określaniu narodowości można wykorzystać pismo poświadczające posiadanie od sekretarza korporacyjnego lub prawnika spółki .
  miejsce założenia przedsiębiorstwa nie jest wskaźnikiem przynależności państwowej. Narodowość wskazuje własność.

• wnioskodawca ubiega się o tymczasowe wejście wyłącznie w celu rozwijania i kierowania działalnością przedsiębiorstwa, w które wnioskodawca zainwestował lub aktywnie uczestniczy w procesie inwestowania znaczną kwotę kapitału.

  Uwaga: kryterium to nie dotyczy pracownika inwestora.

  „rozwijać i kierować” oznacza, że wnioskodawca powinien mieć kontrolny udział w przedsiębiorstwie. Odsetki w wysokości 50% lub mniej zwykle oznaczają, że wnioskodawca nie ma wymaganej kontroli, szczególnie w mniejszych przedsiębiorstwach. Równy udział inwestycji, taki jak równe partnerstwo, na ogół nie daje kontroli inwestycji w korporacjach z siedzibą w Kanadzie.

jednak w przypadku amerykańskich i meksykańskich inwestycji korporacyjnych w korporacje z siedzibą w Kanadzie, nacisk powinien być mniejszy na formułę arytmetyczną, a bardziej na praktykę korporacyjną, ponieważ kontrola połowy lub mniej akcji czasami daje skuteczną kontrolę. Joint venture może również spełniać wymóg „rozwoju i bezpośredniego”, pod warunkiem że amerykańska lub meksykańska korporacja może wykazać, że ma w rzeczywistości kontrolę operacyjną.

inwestycja polega na narażeniu funduszy lub innych aktywów kapitałowych na ryzyko w sensie komercyjnym w nadziei na wygenerowanie zysku lub zwrotu z funduszy zagrożonych. Jeśli fundusze nie podlegają częściowej lub całkowitej stracie, jeśli fortuny inwestycyjne ulegną odwróceniu, nie jest to inwestycja, która może być wykorzystana do wsparcia statusu inwestora. (Status Inwestora nie mógł zatem zostać rozszerzony na organizacje non-profit).

jeśli wnioskodawca jest w trakcie inwestowania, nie wystarczy sam zamiar zainwestowania lub przewidywane ustalenia inwestycyjne Nie pociągające za sobą obecnego zobowiązania. Wnioskodawca musi być blisko rozpoczęcia rzeczywistej działalności gospodarczej, a nie tylko na etapie podpisywania umów (które mogą zostać zerwane) lub poszukiwania odpowiednich lokalizacji i nieruchomości. Fundusze inwestycyjne muszą być nieodwołalnie zaangażowane w działalność gospodarczą.

niezależnie od tego, czy inwestycja została lub zostanie zrealizowana, wnioskodawca musi wykazać wcześniejsze lub obecne posiadanie i kontrolę nad funduszami lub innymi aktywami kapitałowymi.

urzędnicy powinni ocenić charakter transakcji, aby ustalić, czy dane porozumienie finansowe można uznać za inwestycję dla celów statusu inwestora. Poniżej przedstawiono niektóre czynniki, które można wziąć pod uwagę przy dokonywaniu ustalenia:

• fundusze: samo posiadanie niezatwierdzonych środków na rachunku bankowym nie kwalifikuje się, podczas gdy rozsądna kwota środków pieniężnych przechowywana na tym, co jest ewidentnie rachunkiem bankowym lub podobnym funduszem wykorzystywanym do rutynowych operacji biznesowych, może być zaliczana do funduszy inwestycyjnych.
• zadłużenie: Dług hipoteczny lub pożyczki Komercyjne zabezpieczone aktywami przedsiębiorstwa nie mogą być zaliczane do inwestycji, ponieważ nie ma wymaganego elementu ryzyka. Pożyczki zabezpieczone własnymi aktywami osobistymi wnioskodawcy, takimi jak druga hipoteka na domu, lub niezabezpieczone pożyczki, takie jak pożyczka na osobistym podpisie wnioskodawcy, mogą być uwzględnione, ponieważ wnioskodawca ryzykuje fundusze w przypadku niepowodzenia biznesowego.
• opłaty leasingowe / czynszowe: Płatności w formie dzierżawy lub najmu nieruchomości lub sprzętu mogą być obliczane na poczet inwestycji w wysokości ograniczonej do środków przeznaczonych na tę pozycję w dowolnym miesiącu. Jednak wartość rynkowa dzierżawionego sprzętu nie jest reprezentatywna dla inwestycji, podobnie jak roczny koszt wynajmu (chyba że został zapłacony z góry), ponieważ czynsze te są zazwyczaj opłacane z bieżących dochodów przedsiębiorstwa.
• towary / sprzęt jako inwestycja: kwotę wydaną na zakup sprzętu i na zapasy pod ręką można obliczyć w sumie inwestycji. Wartość towarów lub urządzeń przeniesionych do Kanady (takich jak maszyny fabryczne wysłane do Kanady w celu uruchomienia lub powiększenia zakładu) jest uważana za inwestycję, pod warunkiem że wnioskodawca może wykazać, że towary lub maszyny zostaną wprowadzone lub zostaną wprowadzone do użytku w trwającym przedsiębiorstwie handlowym.

nie ma minimalnej wartości dolara ustalonej dla spełnienia wymogu „znacznej” inwestycji. Istotność jest zwykle określana za pomocą „testu proporcjonalności”, w którym zainwestowana kwota jest porównywana z jednym z następujących czynników:

• całkowita wartość danego przedsiębiorstwa (określenie proporcji jest w dużej mierze prostą kalkulacją obejmującą ważenie dowodów rzeczywistej wartości prowadzonej działalności gospodarczej, tj. ceny zakupu lub wyceny podatkowej, w stosunku do dowodów zainwestowanej przez wnioskodawcę kwoty); lub
• kwotę Zwykle uznaną za niezbędną do utworzenia rentownego przedsiębiorstwa o rozważanym charakterze. (Może to być mniej proste obliczenie. Funkcjonariusze będą musieli oprzeć decyzję na wiarygodnych informacjach na kanadyjskiej scenie biznesowej, aby ustalić, czy kwota zamierzonej inwestycji jest rozsądna dla danego rodzaju działalności. Wiarygodne mogą być w tym celu pisma izb handlowych lub statystyki stowarzyszeń branżowych.)

przy określaniu istotności można wziąć pod uwagę tylko kwotę już zainwestowaną lub nieodwołalnie zaangażowaną na inwestycje.

inwestycja musi być znacząco proporcjonalna do całości inwestycji. Całkowita inwestycja to koszt założonej firmy lub pieniądze potrzebne do założenia firmy. W przedsiębiorstwach wymagających mniejszych nakładów inwestycyjnych inwestor musi wnieść bardzo wysoki procent całkowitej inwestycji, podczas gdy w przedsiębiorstwach o większych nakładach inwestycyjnych udział inwestycji może być znacznie mniejszy. Stosując test, funkcjonariusze muszą najpierw skupić się na charakterze działalności gospodarczej, aby rozsądnie określić całkowitą kwotę inwestycji potrzebnych do założenia takiej działalności.

oczywiście całkowita kwota pieniędzy potrzebnych na rozpoczęcie usługi doradczej będzie znacznie mniejsza niż na otwarcie fabryki samochodów, a nawet restauracji. W przypadku firmy konsultingowej, można stwierdzić, że w sumie 50.000 dolarów inwestycji jest konieczne, aby stać się w pełni operacyjny. Aby zakwalifikować się jako inwestor, wnioskodawca musiałby zainwestować wysoki procent z $50,000. W przypadku całkowitej inwestycji w wysokości 1 miliona USD inwestor może rozsądnie zainwestować co najmniej 500 000 do 600 000 USD; natomiast w przypadku zakładu produkcyjnego o wartości 10 milionów dolarów, 2-3 miliony dolarów mogą wystarczyć, w oparciu o samą wielkość zainwestowanej kwoty dolara. (Przykłady te nie mają na celu ustalenia żadnych ustalonych wartości w dolarach, ale służą jedynie do pokazania na przykładzie zastosowania testu proporcjonalności.)

przedsiębiorstwo musi być prawdziwym i aktywnym przedsiębiorstwem handlowym lub przedsiębiorczym, które działa w celu wytworzenia jakiejś usługi lub towaru dla zysku. Nie może to być organizacja papierowa lub bezczynna, spekulacyjna inwestycja mająca na celu potencjalną aprecjację wartości. Na przykład pasywne inwestycje w nieruchomości rozwinięte lub niezabudowane lub akcje nie kwalifikują się. (Dowody, że wnioskodawca zamierza i ma możliwość zainwestowania dodatkowych środków w przyszłości w przedsiębiorstwo, mogą wykazać, że przedsiębiorstwo jest lub będzie rentownym przedsiębiorstwem handlowym. Plan przyszłych inwestycji, ekspansji i/lub rozwoju ma istotne znaczenie dla spełnienia tego kryterium.)

celem statusu inwestora jest promowanie inwestycji produkcyjnych w Kanadzie. W związku z tym wnioskodawca nie jest uprawniony do tego statusu, jeśli inwestycja, nawet znaczna, zwróci tylko dochód wystarczający do zapewnienia utrzymania wnioskodawcy i jego rodzinie.

istnieją różne sposoby pomocy w ustaleniu, czy przedsiębiorstwo jest marginalne, w sensie zapewnienia jedynie środków do życia wnioskodawcy. Na przykład wnioskodawca może wykazać, że inwestycja zwiększy możliwości zatrudnienia lokalnie lub że jest wystarczająca, aby zapewnić, że podstawową funkcją wnioskodawcy nie będzie praca wykwalifikowanego lub niewykwalifikowanego pracownika. Jeżeli wnioskodawca ma znaczny dochód z innych źródeł i nie polega na tym, że przedsiębiorstwo inwestycyjne zapewnia utrzymanie, inwestycja może być ryzykowna, a nie tylko źródłem utrzymania. W związku z tym inwestycja nie byłaby w kategorii marginalnej.

6.4 jakie kryteria muszą być spełnione, aby kwalifikować się do sprowadzenia pracownika do Kanady w charakterze inwestora?

kryteria mające zastosowanie do pracodawcy

aby zatrudnić pracownika w Kanadzie jako inwestora, musi być spełniony wymóg obywatelstwa:

• przyszły pracodawca w Kanadzie musi być obywatelem USA. jeśli potencjalnym pracodawcą jest korporacja lub inna organizacja biznesowa, większościową własność muszą posiadać obywatele USA lub Meksyku, którzy, jeśli nie mieszkają w USA lub Meksyku, utrzymują status Inwestora w Kanadzie.

obywatel USA lub Meksyku, który jest stałym rezydentem Kanady, nie kwalifikuje się do sprowadzenia pracownika do Kanady na podstawie statusu inwestora.

akcje korporacji lub innej organizacji gospodarczej należącej do obywatela USA. lub Meksyk, który jest stałym rezydentem Kanady, nie może być brany pod uwagę przy określaniu własności większościowej, aby zakwalifikować firmę do sprowadzenia pracownika jako inwestora.

kryteria mające zastosowanie do pracownika

wnioskodawca musi być obywatelem amerykańskim lub meksykańskim, który spełnia funkcje nadzorcze lub wykonawcze lub posiada umiejętności niezbędne do działalności firmy w Kanadzie.

element nadzorczy lub wykonawczy stanowiska jest funkcją podstawową. Przełożony jest przede wszystkim odpowiedzialny za kierowanie, kontrolowanie i kierowanie podległymi pracownikami i nie angażuje się rutynowo w działania praktyczne. (Przełożony pierwszej linii z reguły nie kwalifikuje się). Dyrektor lub menedżer jest na pozycji w organizacji ze znaczącym autorytetem politycznym.

wskaźniki zdolności nadzorczej lub wykonawczej lub kierowniczej to:

• tytuł stanowiska;
• miejsce w strukturze organizacyjnej;
• obowiązki zawodowe;
• stopień ostatecznej kontroli i odpowiedzialności za operacje
• liczba i poziom umiejętności bezpośrednio podległych pracowników, nad którymi sprawuje się Nadzór;
• poziom wynagrodzenia; oraz
• kwalifikujące doświadczenie wykonawcze lub nadzorcze.

wielkość kanadyjskiego biura będzie dyktować, które wskaźniki są bardziej odpowiednie.

podstawowe umiejętności lub usługi są specjalnymi kwalifikacjami, które są kluczowe dla skuteczności działania firmy w Kanadzie, wykraczając poza kwalifikacje wymagane od zwykłego wykwalifikowanego pracownika.

pracownik posiadający niezbędne umiejętności nie musi wcześniej pracować w przedsiębiorstwie, chyba że wymagane umiejętności można było nabyć tylko pracując w przedsiębiorstwie.

funkcjonariusze muszą być przekonani, że na podstawie uwzględnienia następujących czynników uzasadniony jest status Inwestora:

• stopień sprawdzonej wiedzy wnioskodawcy w zakresie specjalizacji;
• wyjątkowość szczególnych umiejętności;
• długość doświadczenia i szkolenia w firmie;
• okres szkolenia wymagany do wykonywania rozważanych obowiązków; i
• pensję, którą może dowodzić specjalna ekspertyza.

istnieją dwa wyjątki od zastosowania czynników dotyczących podstawowych umiejętności:

nowe przedsiębiorstwa

• status Inwestora może zostać przyznany pracownikowi, który nie posiada podstawowych umiejętności, gdy pracownik jest potrzebny do uruchomienia nowego przedsiębiorstwa;
• pracownik i firma będą musieli wykazać potrzebę, w oparciu o znajomość amerykańskiej lub meksykańskiej działalności firmy;
• przepis ten zwykle ma zastosowanie, gdy firma ma siedzibę w USA. lub Meksyk stara się wykorzystać wykwalifikowanego pracownika amerykańskiego lub meksykańskiego na wczesnych etapach kanadyjskiej inwestycji;
• status Inwestora będzie zwykle przyznawany na okres nie dłuższy niż jeden rok;
• procedura ta ma na celu pomoc nowym przedsiębiorstwom w założeniu firmy i umożliwienie im rozsądnego okresu czasu na przeszkolenie Kanadyjczyka na stanowisko niewymagające podstawowych umiejętności.

wysoko wykwalifikowani technicy

• wysoko wykwalifikowany lub specjalnie wykwalifikowany technik zatrudniony przez firmę do szkolenia lub nadzorowania personelu zatrudnionego w funkcjach produkcyjnych, konserwacyjnych i naprawczych może uzyskać status inwestora, nawet jeśli niektóre obowiązki ręczne mogą być wykonywane, pod warunkiem że firma nie może uzyskać usług wykwalifikowanego kanadyjskiego technika;
• nacisk kładzie się na „wysoko wykwalifikowanych”. Na przykład wykwalifikowany technik przybywający do wykonywania napraw gwarancyjnych skomplikowanych i złożonych produktów sprzedawanych w handlu między Kanadą a USA./ Meksyk może otrzymać status Inwestora, jeśli firma zatrudniająca stwierdzi, że nie może uzyskać usług wykwalifikowanego kanadyjskiego technika. Oczekuje się, że firma w Kanadzie, w rozsądnym czasie, zlokalizuje i wyszkoli Kanadyjczyka jako wysoko wykwalifikowanego technika.

brak skutecznego programu szkoleniowego dla Kanadyjczyka jest wystarczającym powodem do odrzucenia powtarzających się próśb o zajęcie przez Amerykanina lub Meksykanina stanowiska wymagającego wysokich umiejętności technicznych.

6.5 jakie dokumenty są wydawane?

osobom kwalifikującym się do kategorii inwestor może zostać wydane pozwolenie na pracę na podstawie R204, T22.

6.6 jak długo można wydać pozwolenie na pracę i czy można je przedłużyć?

Zezwolenie na pracę wydane w momencie wjazdu może trwać maksymalnie jeden rok.

przedłużenia należy przyznać na okres dwóch lat, pod warunkiem że spełnione są wymogi określone powyżej.

oświadczenie wnioskodawcy o zdecydowanym zamiarze powrotu do USA. lub Meksyk, gdy status Inwestora wygaśnie, będzie zwykle akceptowany jako wystarczający dowód tymczasowej intencji, chyba że istnieją przesłanki przeciwne.

status Inwestora kończy się z chwilą podjęcia przez wnioskodawcę innej pracy, podjęcia działalności niezgodnej z tym statusem, zamknięcia działalności itp.

North American Free Trade Agreement and university, college and seminary teachers

przepisy imigracyjne NAFTA są szczególnie interesujące dla kanadyjskich, amerykańskich i meksykańskich nauczycieli, którym zaproponowano tymczasowe nominacje na poziomie uniwersyteckim, uniwersyteckim i seminaryjnym. Poniższe ma na celu dostarczenie informacji dotyczących stosowania tymczasowego rozdziału wejścia NAFTA dla nauczycieli uniwersyteckich, uniwersyteckich i seminaryjnych.

jakie są ogólne zasady rozdziału imigracyjnego NAFTA?

1. odzwierciedla celowość ułatwienia tymczasowego wjazdu na zasadzie wzajemności osobom, których działalność lub zawód jest opisany w rozdziale.
2. uznaje potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa granic oraz ochrony lokalnej siły roboczej i stałego zatrudnienia.

czy NAFTA zastępuje dotychczas obowiązujące przepisy imigracyjne dla nauczycieli?

nie Nowe przepisy zwiększają lub rozszerzają ogólne lub powszechne przepisy obowiązujące w każdym kraju. Tak więc, dla amerykańskich i meksykańskich nauczycieli przybywających do Kanady, NAFTA rozszerza istniejące przepisy dotyczące profesorów wymiany, wykładowców gościnnych i profesorów wizytujących. (Szczegółowe informacje na temat przepisów ogólnych znajdują się w załączniku 1.)

jakie przepisy imigracyjne istnieją w ramach NAFTA?

kanadyjscy, amerykańscy i meksykańscy nauczyciele mogą teraz uzyskać dokument upoważniający do podjęcia pracy tymczasowej na Uniwersytecie, uczelni lub seminarium w jednym z innych krajów po prostu przedstawiając w POE list od pracodawcy opisujący tymczasową wizytę.

w ten sposób osoba podejmująca pracę tymczasową na stanowisku nauczyciela akademickiego może wykonywać zakres obowiązków zwykle związanych z tym stanowiskiem.

czy zakres nowych przepisów NAFTA jest ograniczony do obywateli Kanady, Ameryki i Meksyku?

tak. Osoby, które nie są obywatelami, ale mają status imigracyjny jako legalny Stały rezydent innych krajów, nie mają dostępu do ułatwionego wjazdu w ramach NAFTA. Mają jednak nadal dostęp do każdego kraju dzięki istniejącym ogólnym lub powszechnym przepisom regulującym Wjazd pracowników tymczasowych z zagranicy.

czy NAFTA ułatwia stały wjazd do Kanady, USA czy Meksyku?

nie Rozdział NAFTA dotyczący imigracji obejmuje wyłącznie Wjazd czasowy.

co to jest „wpis tymczasowy”?

NAFTA definiuje „wpis tymczasowy” jako „…wjazd bez zamiaru ustanowienia stałego pobytu.- Ta definicja jest zgodna z prawem imigracyjnym. Jest on dostosowany do indywidualnych okoliczności i uznaje, że koncepcja tymczasowego wjazdu nie może opierać się po prostu na określonym ograniczeniu czasowym.

definicja nie zezwala na tymczasowy wpis otwarty. Postanowienia NAFTA nie mogą być stosowane jako mechanizm obchodzenia procedur mających zastosowanie do stałego zatrudnienia ani jako środek do ustanowienia faktycznego stałego pobytu.

Po przyjeździe do POE można uzyskać zezwolenie na pracę na czas trwania umowy do maksymalnie dwunastu miesięcy. Jeśli powołanie jest na okres dłuższy niż dwanaście miesięcy, odnowienie pozwolenia na pracę musi być później wymagane i uzyskane. (Osoba, która posiada ważne pozwolenie na pracę, może ubiegać się o odnowione pozwolenie na pracę i powinna ubiegać się co najmniej na miesiąc przed wygaśnięciem zezwolenia na pracę. Aplikację można pobrać ze strony CIC lub z Call Center.

wielokrotne odnowienia nie będą zatwierdzane rutynowo, nawet jeśli w momencie przyjazdu do Kanady mogło być wskazane długie spotkanie. Im dłuższy czas pobytu tymczasowego, tym większy ciężar będzie spoczywał na jednostce, zwłaszcza gdy wystąpi o przedłużenie statusu, aby zadowolić funkcjonariusza tymczasowego.

czy NAFTA zezwala na tymczasowy wjazd na stałe stanowisko?

tak. Wielu tymczasowych pracowników zagranicznych ogólnie jest upoważnionych do tymczasowej pracy na stałym stanowisku, które z tego czy innego powodu jest tymczasowo wolne.

czy procedura LMIA dotycząca zatrudnienia tymczasowego i stałego ma wpływ na NAFTA?

NAFTA nie ma wpływu na procedury mające zastosowanie do stałego zatrudnienia. Procedura reklamowa wymagana w ramach procesu LMIA trwa nadal w przypadku stałych wizyt.

z drugiej strony NAFTA zakazuje, jako warunku tymczasowego wjazdu,”…procedury uprzedniej zgody, petycje, testy certyfikacyjne pracy lub inne procedury o podobnym skutku.”Service Canada labour certification jest zatem zabronione dla tymczasowego mianowania. Proces zatrudniania (reklamy), który jest niezależny od testu certyfikacyjnego pracy lub innej procedury o podobnym skutku*, jest dopuszczalny do czasowego mianowania w ramach NAFTA.

uniwersytet może wprowadzić „Kanadyjczycy-pierwszy”przypis**Polityka zatrudnienia i nie być w sprzeczności z postanowieniami rozdziału 16 lub innych przepisów NAFTA. Uniwersytet miałby po prostu wykonywać swoje prerogatywy jako pracodawca.

Jeśli jednak zostanie podjęta decyzja o tymczasowym mianowaniu nauczyciela, który jest obywatelem USA lub Meksyku, wówczas Wjazd tej osoby do Kanady i Zezwolenie na pracę będą ułatwione dzięki postanowieniom rozdziału 16 NAFTA.

powrót do przypisu*”procedura o podobnym skutku” jest wymogiem administracyjnym lub prawnym, który może skutkować opóźnieniem lub uniemożliwieniem osobie objętej rozdziałem 16 podjęcia lub kontynuowania wykonywania zawodu, zawodu lub działalności objętej zakresem dyrektywy. Nie obejmuje procedur imigracyjnych ustanowionych przez Kanadę, USA lub Meksyk: 1) w celu wdrożenia przepisów rozdziału 16 NAFTA, 2) w celu zapewnienia zgodności z ogólnymi wymogami dotyczącymi wjazdu dotyczącymi zdrowia publicznego, bezpieczeństwa i Bezpieczeństwa Narodowego.

powrót do przypisu**termin „Canadians-first” odnosi się do obywateli i stałych mieszkańców Kanady.

co się dzieje, gdy uczelnia chce przekształcić tymczasową wizytę w ramach NAFTA w stałą wizytę?

Uczelnia musi zaoferować osobie stałe/nieokreślone zatrudnienie. Wnioskodawca może następnie ubiegać się o pobyt stały i korzystać z punktów za „zorganizowane zatrudnienie”. Jeśli kwalifikują się jako wykwalifikowani pracownicy zamieszkali na stałe, zostanie wydana wiza na pobyt stały.

jakie procedury imigracyjne obowiązują amerykańskich lub meksykańskich nauczycieli przybywających do Kanady w celu podjęcia tymczasowych wizyt?

nauczyciele wymagają pozwolenia na pracę, aby uczyć tymczasowo w Kanadzie na Uniwersytecie, uczelni lub seminarium. Obywatel amerykański lub meksykański może ubiegać się o pozwolenie na pracę w kanadyjskim POE i musi dostarczyć następującą dokumentację:

1. dowód obywatelstwa (paszport lub akt urodzenia);
2. list lub podpisana umowa z instytucji zapewniająca pełne szczegóły dotyczące mianowania tymczasowego, w tym:
   • charakter oferowanego stanowiska;
   • ustalenia dotyczące wynagrodzenia;
   • wymagane kwalifikacje zawodowe oraz
   • czas trwania powołania.

   chociaż nie jest to obowiązkowe, w celu dalszego ułatwienia wjazdu na granicę, zaleca się, aby w piśmie lub umowie określano, że „oferta zatrudnienia dotyczy mianowania na czas określony zgodnie z warunkami północnoamerykańskiej umowy o wolnym handlu”;

3. dowód, że wnioskodawca posiada co najmniej Stopień licencjata.

wnioskodawcy muszą również być w stanie spełnić urzędnik imigracyjny ogólnej zgodności z wymogami Ustawy i przepisów o ochronie imigracji i uchodźców, np. być w dobrym zdrowiu i nie mieć kartoteki.

jakie procedury imigracyjne obowiązują kanadyjskich nauczycieli udających się do USA i Meksyku w celu podjęcia tymczasowych wizyt?

jak wspomniano wcześniej, jedną z podstawowych zasad rozdziału NAFTA dotyczącego imigracji jest wzajemność. Podczas gdy procedury w USA albo meksykański POE może nie być dokładnie taki sam jak nasz, Kanadyjczycy będą podlegać dokładnie tym samym kryteriom ułatwionego tymczasowego wjazdu w ramach NAFTA. Kanadyjczycy powinni skontaktować się z Konsulatem USA lub konsulatem Meksyku w celu uzyskania szczegółowych informacji.

czy osoby, którym odmówiono tymczasowego wjazdu na podstawie nafty, mogą odwołać się od takich decyzji i czy zostaną podane powody odmowy?

NAFTA nie zawiera przepisów umożliwiających osobie odwołanie się od decyzji odmawiającej wjazdu z powodu nieprzestrzegania wymogów wjazdu. W przypadku odmowy wjazdu funkcjonariusze przedstawią powody odmowy.

czy istnieje sposób zapewnienia, że Kanadyjczycy, Amerykanie i Meksykanie są traktowani jednakowo po wjeździe do tych trzech krajów?

tak. Rozdział imigracyjny NAFTA przewiduje procedurę konsultacji z udziałem urzędników imigracyjnych Kanady, USA i Meksyku. W praktyce urzędnicy Ci spotykają się regularnie, aby zharmonizować swoje odpowiednie procedury NAFTA i rozwiązać problemy związane z bieżącym wdrażaniem rozdziału.

LMIA exemption codes (nauczyciele)

Code C22

osoby, które są zaangażowane przez pomaturalne instytucje edukacyjne (np. uniwersytety, uczelnie społeczne i podobne instytucje) jako:

1. wymieniają profesorów przyjeżdżających do Kanady na zasadzie wzajemności;
2. wykładowcy gościnni, którzy są zapraszani przez instytucję pomaturalną do wygłoszenia serii wykładów, która nie obejmuje pełnego kursu akademickiego i jest na okres krótszy niż jeden rok akademicki semestr lub semestr;
3. osoby przyjeżdżające jako profesorowie wizytujący na okres nie dłuższy niż dwa lata akademickie w celu objęcia stanowiska w placówce policealnej i które zachowują swoją dawną pozycję za granicą (ponieważ nie dotyczy to letnich zajęć studenckich, należy wprowadzić odpowiednie warunki).

nauczyciele akademiccy

do obowiązków nauczyciela akademickiego należy:

• nauczanie jednego lub więcej przedmiotów w ramach ustalonego programu nauczania;
• przygotowywanie i prowadzenie wykładów dla studentów;
• prowadzenie seminariów lub sesji laboratoryjnych;
• stymulowanie i prowadzenie dyskusji klasowych;
• opracowywanie bibliografii materiałów specjalistycznych do zadań lektorskich;
• przygotowywanie i administrowanie egzaminami i ocenianiem prac z odpowiedziami;
• przydzielanie i oznaczanie esejów;
• kierowanie programami badawczymi absolwentów;
• prowadzenie badań w określonej dziedzinie wiedzy oraz publikowanie wyników w książkach lub czasopismach branżowych;
• zasiadanie w komisjach wydziałowych zajmujących się m.in. rewizją programu nauczania, planowaniem akademickim i wymaganiami studiów;
• doradzanie studentom w sprawach akademickich i innych;
• pomoc studentom w prowadzeniu różnych klubów naukowych, kulturalnych i politycznych lub towarzystw;
• świadczenie profesjonalnych usług doradczych dla rządu, przemysłu i osób prywatnych;
• udział w regionalnych i międzynarodowych konferencjach dotyczących specjalizacji akademickich; oraz
• nauczanie zgodnie z wymogami edukacji dorosłych lub programu rozszerzania uczelni, za pomocą kursów korespondencyjnych lub zajęć nocnych.

nauczyciele na tym poziomie zazwyczaj specjalizują się w jednym przedmiocie lub dwóch lub więcej pokrewnych przedmiotów.