opis

intermediate cuneiform (middle cuneiform, second cuneiform bone), najmniejsza z trzech, ma bardzo regularną formę klinopodobną, cienki koniec jest skierowany w dół. Znajduje się pomiędzy dwoma pozostałymi klinami i przegubowo z tyłu, a drugim śródstopiem z przodu.

powierzchnie.- Powierzchnia przednia, trójkątna i węższa od tylnej, artykuluje z podstawą drugiej kości śródstopia. Tylna powierzchnia, również trójkątna, artykuluje z pośrednim aspektem na przedniej powierzchni kości strzałkowej. Powierzchnia przyśrodkowa ma kształt litery L, biegnącą wzdłuż górnej i tylnej granicy, do artykulacji z pierwszym kłem klinowym, a w pozostałej części jest szorstka do mocowania więzadeł. Powierzchnia boczna stanowi tylnie gładkie oblicze dla artykulacji z trzecią kością klinową. Powierzchnia grzbietowa tworzy podstawę klina; jest czworoboczna i szorstka do mocowania więzadeł. Powierzchnia podeszwowa, ostra i gruźlicza, jest również szorstka do mocowania więzadeł i do wstawiania poślizgu ze ścięgna kości piszczelowej tylnej.

artykulacje.- Druga kość klinowa artykuluje się czterema kośćmi: kulszową, pierwszą i trzecią klinową oraz drugą śródstopia.

definicja ta zawiera tekst z public DOMAIN edition of Gray 's Anatomy (20th U. S. edition of Gray’ s Anatomy of the Human Body, opublikowanego w 1918 – zhttp://www.bartleby.com/107/).