jako jedna z czołowych Akademii Sztuk Scenicznych na świecie, Juilliard spędził ponad wiek identyfikując i pielęgnując największe talenty w muzyce, a później także w tańcu i teatrze. Józef W. Polisi został szóstym i obecnym prezydentem Juilliard, począwszy od roku akademickiego 1984-85, i był postrzegany jako postać transformująca w edukacji artystycznej, koncentrując się na znaczących uzupełnieniach do programu nauczania, szczególnie w obszarze pomocy społecznej. Spotkaliśmy się z Josephem Polisi w imponującej siedzibie Juilliard w samym sercu Lincoln Center for the Performing Arts w Nowym Jorku. Podczas zwiedzania szkoły w słoneczne jesienne popołudnie, obserwując studia teatralne i taneczne, z przyjemnością spotkaliśmy dyrektora muzycznego Filharmonii Nowojorskiej, Maestro Alana Gilberta, uczącego młodego dyrygenta i próbującego z utalentowanymi uczniami własnej orkiestry Juilliarda.

skupienie: dla wielu Juilliard jest synonimem konkurencyjnej doskonałości i rygorystycznego poświęcenia, które wiąże się ze szkoleniem najlepszych talentów artystycznych. Jak Juilliard rozpoznaje ten talent w powijakach jego potencjału, że tak powiem?

Józef W. Polisi: Po pierwsze, wciąż mamy bardzo tradycyjny proces odsłuchowy, który jest tak stary jak historia muzyki. Ale ogólnie rzecz biorąc, dla wykładowców lub muzyków, którzy znają swoją dyscyplinę, naprawdę bardzo łatwo jest szybko zidentyfikować niezwykły talent.

Jakie są wskaźniki, których szukasz, aby pomóc ocenić potencjał i przewidzieć przyszły sukces?

przede wszystkim istnieje znacząca różnica w tym, jak ocenia się muzyków w przeciwieństwie do aktorów czy tancerzy, a w samej muzyce jest również różnica. Na przykład 17-letni skrzypek, pianista lub wiolonczelista będzie dość zaawansowany, a w Juilliard będziemy oczekiwać, że do czasu przesłuchania w tym wieku na tych instrumentach znajdziemy znaczącą technikę i kunszt. Z głosem, ponieważ jest to później dojrzewający instrument, odpowiednio dostosowujemy nasze oczekiwania.

w tańcu oczekuje się dużo rzemiosła i techniki i jest to nieco podobne do tego, jak powiedziałbym, że patrzy się na muzykę. Jednak w dramacie patrzymy przede wszystkim na potencjał, wyobraźnię i kreatywność. To nasz najbardziej selektywny obszar, gdzie mamy 1500 kandydatów na 18 miejsc, więc akceptujemy mniej niż jeden procent. W niektórych obszarach kandydaci będą mieli duże doświadczenie i od razu zobaczymy jakiś talent, pewien poziom techniki. W innych dyscyplinach widzimy przede wszystkim wyobraźnię, kreatywność, umiejętności improwizacji i poczucie podejmowania ryzyka-wszystko to, co jest niezbędne w tych dziedzinach.

te umiejętności są z pewnością ważne również w ocenie talentu muzycznego …

oczywiście. Można usłyszeć, jak jedna osoba gra wariacje Czajkowskiego na temat rokokowy na wiolonczelę i mogą mieć wszystkie nuty w porządku. Ale inna osoba będzie miała nie tylko wszystkie nuty, ale całą wyobraźnię, kreatywność i kształtowanie, których wymaga ten utwór.

jak szukać tego talentu, biorąc pod uwagę, że musi on mieć charakter globalny, a w niektórych przypadkach trudny do znalezienia?

nasz wydział w rzeczywistości inwestuje znaczną ilość czasu podróżując po świecie, słuchając młodych talentów w warsztatach, kursach mistrzowskich i konkursach. Jeśli znajdziemy talent, sugerujemy, aby przyszli do Juilliard i przesłuchali, jeśli chcą się zapisać. I, oczywiście, Poszukujemy lokalnych talentów również tutaj, w szkołach publicznych, w ubogich dzielnicach i na obszarach wiejskich.

czego nie ujawnia się na przesłuchaniu? Czy są rzeczy, których szukasz w kategoriach charakteru osoby?

ich intelektualna ciekawość. Przeprowadzamy wywiady, przeglądamy stenogramy, rekomendacje, eseje itd. Ale sprawdzamy też, kim jest ta osoba.

Jak to zrobić?

badania stają się bardziej rozległe i głębsze, gdy programy stają się bardziej zaawansowane. Na przykład w przypadku naszego programu doktoranckiego, który jest również wysoce selektywny, mamy szeroką serię egzaminów i wywiadów. W przypadku studiów licencjackich będziemy z nimi rozmawiać, aby dowiedzieć się, czym są zainteresowani. Idealny student Juilliard to ktoś, kto jest nie tylko bardzo ciekawym artystą, ale także ma wielką ciekawość intelektualną, ma poczucie własnego świata i pragnienie bycia liderem – aby zmienić swoją sztukę. Ale żeby przejść przez drzwi, musisz przejść przesłuchanie.

a co z artystami temperamentnymi – tymi, których technika i ekspresja są po prostu doskonałe, ale którzy nie mają atrybutów, których szukasz?

staramy się pracować z młodym człowiekiem, rozwijać własne poczucie siebie, własną inteligencję społeczną. Ale szczerze mówiąc, Juilliard nie ma pod tym względem ogromnej cierpliwości. W Juilliard nie ma uczniów, którzy byliby tylko solistami, chociaż w końcu mogą zostać solistami. Na przykład każdy uczeń gra w orkiestrze; nie ma wyjątków. Tak samo jest z muzyką kameralną. Osobiście nie jestem zbyt cierpliwy z tzw. artystycznym temperamentem. Zdecydowana większość uznanych artystów, z którymi się spotkałem, nie jest w ogóle trudna do opanowania – o ile rozumiecie, jakie są ich potrzeby i priorytety.

Jakie sukcesy odnosi Juilliard w wyborze młodych talentów, na przykład na poziomie licencjackim?

wskaźnik ukończenia studiów jest bardzo wysoki; jest bardzo mało wycierania. Myślę, że jednym z najbardziej rygorystycznych aspektów doświadczenia Juilliard jest proces rekrutacji. Jesteśmy absolutnie czujni i nie ma żadnych kompromisów. Kiedy studenci uzyskają wstęp, naprawdę pracujemy z nimi nad ich rozwojem jako artyści i jako młodzi dorośli.

więc jak wejdą, to wiesz, że poprowadzą kurs?

nie znamy w stu procentach czasu, a zdarzają się przypadki osób, które nie radzą sobie z presją. Mimo to, ze wszystkich nacisków, pod którymi są, gdy są w Juilliard, zdecydowanie najwięcej pochodzi z wnętrza. Wiemy to na pewno. To oni się pchają.

czy istnieje jeden najważniejszy powód przypadków, w których Twoje przewidywanie przyszłego potencjału nie spełnia się?

może być cała masa problemów. Najprostsze jest to, że zrobili spektakularne przesłuchanie i nigdy więcej tego nie zrobią w swoim życiu. Zdarza się to raz na jakiś czas. Następnie są problemy psychologiczne, lub problemy fizyczne w zakresie wytrzymałości, a nawet problemy kulturowe dotyczące zarządzania czasem. Pamiętajcie, że 33% naszych studentów to studenci zagraniczni, więc przyjeżdżają tutaj z ogromnymi różnicami kulturowymi i językowymi, a sama tęsknota za domem może być problemem. Nie sądzę, by jakaś Szkoła o jakiejkolwiek posturze mogła przewidzieć sukces w 100 procentach czasu. To niemożliwe.

pomijając na chwilę wiedzę techniczną, w jaki sposób Juilliard pomaga młodym talentom w realizacji ich potencjału w zakresie rozwoju umysłowego i osobistego?

współpracujemy ze wszystkimi wykładowcami – wykładowcami studyjnymi, wykładowcami klasowymi – aby pomóc im zrozumieć potrzeby tych młodych artystów. Na przykład, nie mogą być wskazówki do podstawowych problemów, które pojawiają się pod wpływem stresu ze strony ucznia. W przeszłości członek wydziału mógł powiedzieć: to nie moja sprawa. Teraz organizujemy coroczne warsztaty, na których są szkoleni w celu identyfikacji tych problemów. Albo powiedzmy, że uczeń ma wielką ciekawość intelektualną, która wymaga dodatkowej stymulacji. Mamy program z Columbia University, gdzie studenci mogą wziąć udział w kursach, których nigdy nie moglibyśmy zaoferować w Juilliard – w naukach ścisłych, w matematyce, w językach obcych, takich jak Suahili, arabski czy Chiński. Mamy również program wyróżnienia akademickiego dla studentów, gdzie mogą rozciągnąć się intelektualnie wykonując dodatkową pracę, taką jak intensywne badania prowadzące do poważnych prac.

czy jest możliwe, lub pożądane, aby twoi studenci mogli uzyskać pełny stopień sztuk wyzwolonych oprócz stopnia sztuk performatywnych?

zapewniamy wysoki poziom edukacji artystycznej dla licencjata. Dwadzieścia pięć procent kierunków studiów to Sztuki wyzwolone, które opierają się w Juilliard na wielkich Książkach i sokratycznej metodzie nauczania. Jednak tak naprawdę nie można oczekiwać pełnego wpływu doświadczenia konserwatorium i pełnego wpływu doświadczenia sztuk wyzwolonych w tym samym czasie. Chciałbym, żeby ktoś mógł. Myślałem o tym dużo i pchnął go tak daleko, jak mogłem w tym kierunku. Ale pod koniec dnia, jeśli chodzi o zarządzanie czasem, kiedy masz pianistę, który musi ćwiczyć od sześciu do ośmiu godzin dziennie, nie będziesz w stanie poprosić tej samej osoby o spędzenie od sześciu do ośmiu godzin na badaniach w bibliotece.

aby podejść do tego z innej strony, Jak zachęcić uczniów do powiększenia ich widoku poza muzyką?

to rzeczywiście ważna sprawa. Staramy się pobudzić wyobraźnię tych młodych ludzi i dowiedzieć się, jakie kierunki chcą obrać, zarówno intelektualnie, jak i artystycznie. A potem staramy się ich pielęgnować i mentorować, aby robili postępy w tym kierunku. Szczególnie nasi nauczyciele są bardzo czujni, jeśli chodzi o rozpoznawanie tych zainteresowań.

tętniące życiem centrum kreatywnej doskonałości: czy to w dramacie, muzyce czy tańcu, w Juilliard School Nastepne pokolenie wszechstronnych osobowości artystycznych jest przygotowywane do dojrzałości. O wyjątkowym statusie tej nowojorskiej instytucji świadczą nie tylko tak wybitni pedagodzy, jak widziany tu dyrektor muzyczny Filharmonii Nowojorskiej Alan Gilbert, trenujący młodego dyrygenta, ale także klejnoty przechowywane w kolekcji rękopisów Juilliarda, w tym autografy Mozarta, Chopina, Coplanda i pierwsza część IX Symfonii Mahlera (na zdjęciu).

Czy masz system mentoringu?

tak. Mamy system mentoringu, w którym studenci dobrowolnie pracują z mentorem wydziału, a wysoki odsetek studentów podejmuje tę opcję. Ogólnie sugerujemy, że jeśli jesteś na przykład puzonistą, twoim mentorem będzie tancerz, aby poszerzyć swoje horyzonty. To działało całkiem dobrze, zwłaszcza jeśli chodzi o pobudzanie wyobraźni. Ponadto, stosunkowo niedawno opracowaliśmy cztery prądy krzyżowe w naszym programie nauczania, które wpływają na każdego ucznia w taki czy inny sposób. Te tematy obejmują umiejętności pisania i mówienia; umiejętność korzystania z informacji i zrozumienie, jak inteligentnie korzystać z Internetu; technologia pod względem tego, w jaki sposób odnosi się to do rozwijania nowych prac w dramacie, tańcu i muzyce; i wreszcie przedsiębiorczość: jak myślisz nieszablonowo? Jest to niezwykle ważne, ponieważ młodzi artyści są tak pochłonięci swoją pracą – skutecznością jako artyści-że mogą rozwijać wizję tunelową.

Jak wybrać nauczycieli?

jak w każdej instytucji edukacyjnej, Wydział jest sercem tego miejsca. Przede wszystkim oczywiście patrzymy na doświadczenie zawodowe. Ale nawet jeśli są bardzo sławnymi wykonawcami – a my z pewnością mamy takich-chcę mieć pewność, że są również oddanymi nauczycielami. Kiedy już to wszystko się skończy, patrzę na nich jak na ludzi: czym się interesują i w jaki sposób będą częścią tutejszej społeczności? Co chcą osiągnąć ich uczniowie? Gdyby nauczyciel powiedział mi: „Chcę, aby moi uczniowie ćwiczyli osiem godzin dziennie, nie chcę, aby kiedykolwiek angażowali się w działania zewnętrzne”, zastanowiłbym się dwa razy, czy jest to właściwy nauczyciel dla Juilliard.

często mówiłeś, że w edukacji w zakresie sztuk scenicznych – przynajmniej jeśli chodzi o Juilliarda – dzieje się cicha rewolucja i że promowanie tego było twoim celem.

kiedy przyjechałem do Juilliard w 1984 roku – to mój 30 – ty rok jako prezydent-bardzo chciałem zmienić kilka kluczowych elementów w kulturze tego miejsca. Ale wiedziałem, że zrobienie tego w pośpiechu byłoby błędem. Nie chciałam też kwestionować podstawowej misji szkoły, jaką jest edukacja i kształcenie kolejnego pokolenia tancerzy, muzyków i aktorów. Zdecydowałem więc, że powinna to być swego rodzaju rewolucja, ale powinna być cicha i stopniowa, i myślę, że to właśnie miało miejsce przez lata.

Jakie są podstawowe założenia tej rewolucji?

proszę naszych młodych artystów, aby poszerzyli swoje horyzonty, zastanowili się, jaka jest ich odpowiedzialność poza sceną i zobaczyli, jak można rozwijać sztukę, zwłaszcza w czasach, gdy poparcie społeczne stało się tak słabe. Powinny pomóc zakotwiczyć sztukę w naszym systemie edukacyjnym mocniej niż ma to miejsce obecnie. I powinny pomóc społeczeństwu zrozumieć, dlaczego sztuka jest ważną częścią struktury naszego społeczeństwa.

„oczekujemy najwyższego poziomu artystycznego wykonania, ale potem oczekujemy więcej.”

więc, między innymi, Twoi uczniowie są szkoleni na ambasadorów Kultury w sztuce?

ten temat artysty jako obywatela stał się bardzo ważną częścią szkoły. Oczekujemy najwyższego poziomu artystycznego wykonania, ale potem oczekujemy więcej. Oczekujemy, że jako skuteczni zwolennicy sztuki, nasi uczniowie zrozumieją, jak działa nasz świat i wykorzystają to zrozumienie, aby pomóc sztuce stać się ważniejszą częścią społeczeństwa.

jaka jest rola i odpowiedzialność artysty jako obywatela? Dlaczego to takie ważne?

Sektor publiczny zawiódł sztukę klasyczną. National Endowment for the Arts nie był znaczącym graczem pod względem wypłacania dochodów przez długi czas, być może tak daleko, jak administracja Nixona. Wydaje mi się, że finansowanie sztuki nie jest nawet częścią dialogu politycznego w żaden sensowny sposób. Sztuka została zepchnięta na boczny tor, żaden polityk nie dostrzega żadnej wartości w pchnięciu jej naprzód w obliczu takiego oporu. W końcu, gdy nasz system edukacyjny zrzuca nacisk na sztukę, myślę, że zbieramy to, co zasialiśmy.

W Jaki Sposób brak wsparcia dla sztuki przekłada się na kulturę narodową?

ma tragiczny wpływ na nasz system edukacyjny, co powoduje trwałe reperkusje. Jeśli nie wiesz, czym jest sztuka i nie doświadczasz jej na jakimś poziomie powagi, kończysz z przeciętnością. Jak często mówiłem, przeciętność jest jak tlenek węgla. Nie możesz tego powąchać – nie możesz tego zobaczyć-to po prostu zabija cię pewnego dnia. To jest to, z czym musimy walczyć, i nie sądzę, że Ameryka robi z tego dobrą robotę. Widzimy nowe pokolenia liderów, którzy nie mają żadnego związku z siłą sztuki i ich znaczeniem w naszym systemie edukacyjnym i w naszym społeczeństwie.
sztuka jest często postrzegana jako elitarna i wykluczająca, ale tak nie jest. Są dla wszystkich. Dlatego zaangażowanie-poczucie odpowiedzialności jako sztuka-jest, być orędownikiem sztuki – jest moim zdaniem istotną częścią edukacji artysty. I to jest coś, na czym skupiamy się w Juilliard.

Jaki zasięg Promuje Juilliard wśród swoich uczniów?

dotarcie do Juilliard może być bardzo potężnym i wielopłaszczyznowym doświadczeniem. Prosimy naszych uczniów, aby opuścili swoje strefy komfortu. Zamiast chodzić do tradycyjnych miejsc, zachęcamy ich, aby udali się do Szkół Publicznych w Nowym Jorku, do szpitali, hospicjów i domów opieki, i aby występowali tam w skuteczny sposób. Mówiąc efektywnie, mam na myśli, że program jest zaprojektowany pod względem czasu trwania, treści, słownego wyjaśnienia i zaangażowania, w taki sposób, aby publiczność skorzystała z doświadczenia. Ma to również duży wpływ na wykonawcę. Dla każdego artysty, a w szczególności dla młodych artystów, oglądanie mocy ich sztuki na nietradycyjnej publiczności w nietradycyjnych miejscach pokazuje im, jak potężna może być sztuka jako posłaniec ludzkich wartości. To doświadczenie może naprawdę zmienić tych młodych artystów, ponieważ kiedy wracają do tradycyjnych miejsc, myślą inaczej.
mamy też studentów, którzy podróżują po całym świecie – do takich miejsc jak Tanzania, Meksyk czy Brazylia. A kiedy wracają, mają wyższy poziom energii, jeśli chodzi o to, co chcą robić jako artyści. Są znacznie bardziej zmotywowani; są bardziej skupieni; doświadczyli, jak ich sztuka dotyka ludzi w sposób, którego się nie spodziewali. Oni naprawdę rozumieją, że mogą być potężnymi orędownikami jednych z najlepszych wartości ludzkiego doświadczenia. To chyba część Juilliard.

Jak więc widzisz związek między tradycyjnym skupieniem się na technice a tym procesem wychodzenia i komunikowania się poprzez performansy?

Kiedy zaczyna się kształcić młodych artystów-w tańcu, dramacie i muzyce-początkowy nacisk zawsze kładziony jest na technikę. Ale technika jest tylko pomostem do artyzmu. U podstaw artyzmu leży komunikacja. Więc jeśli wszystkie nuty są poprawne, kroki właściwe lub słowa właściwe, to nie jest sztuka. To technika. I chociaż potrzebujesz techniki, aby zrealizować artyzm, bez ekspresji i poczucia potrzeby komunikowania się, nie odniesiesz sukcesu jako artysta.

nuty, kroki, słowa są tam, ale duszy spektaklu jakoś brakuje.

dokładnie. Kiedy młodzi ludzie po raz pierwszy zapoznają się z koncertem skrzypcowym Brahmsa lub drugim koncertem fortepianowym Rachmaninowa, uważają je za takie monumentalne góry, na które można się wspiąć, tylko pod względem technicznym, że czasami, a powiedziałbym więcej niż 50% czasu, młody wykonawca powie: Ojej, zrobiłem to! Udało mi się zagrać wszystkie nuty! I oczywiście muszą zdać sobie sprawę, że jest to tylko jedna część. Drugą częścią jest interpretacja tych notatek i uczynienie doświadczenia tak potężnym.

„mam nadzieję, że jesteśmy postrzegani jako źródło kreatywności i wyobraźni – i nowej pracy dla nowych pokoleń.”

podsumowując, co dokładnie oznacza Juilliard – a może nawet Marka Juilliard?

mam nadzieję, że Juilliard jest postrzegany jako instytucja oddana doskonałości i przyszłości, jako miejsce, które nie tylko utrzymuje standardy w zawodzie dramatu, tańca i muzyki, ale także je wzmacnia. Mam nadzieję, że jesteśmy postrzegani jako źródło kreatywności i wyobraźni-i nowej pracy dla nowych pokoleń.
uważam, że w Ameryce tradycja nie zawsze jest tak szanowana jak powinna. Zasadniczo miejsce takie jak Juilliard istnieje po to, aby podtrzymywać i wzmacniać tradycje, które odziedziczyliśmy i w które wielu ludzi w tym budynku głęboko wierzy i czuje się naprawdę ważne dla ludzkiego doświadczenia. Prosimy naszych uczniów, aby byli liderami, aby byli komunikatorami, aby byli nauczycielami i aby coś zmieniali – nie siedź wygodnie i oczekuj, że świat przyjdzie do nich.

wywiad z Josephem W. Polisi w Nowym Jorku przeprowadzili Ulrike Krause, the FOCUS, i Alan D. Hilliker, Egon Zehnder, Nowy Jork.

O Joseph W. Polisi

Joseph Polisi został mianowany prezydentem Juilliard School w 1984 roku, kiedy miał około 30 lat. wcześniej był dziekanem University of Cincinnati College-Conservatory of Music i Manhattan School of Music, a także dyrektorem wykonawczym Yale University of Music. Polisi ma wykształcenie muzyczne – jest doktorem sztuk muzycznych na Uniwersytecie Yale oraz magistrem Stosunków Międzynarodowych na Uniwersytecie Tufts Fletcher School of Law and Diplomacy. Jest autorem dwóch książek: the Artist as Citizen (artysta jako obywatel), w których opowiada się za tym, by artyści pełnili rolę ambasadorów kultury na świecie, a American Muse: The Life and Times of William Schuman to biografia amerykańskiego kompozytora i byłego prezydenta Juilliard. Podobnie jak jego ojciec, który występował z Filharmonią Nowojorską, Polisi jest znakomitym fagocistą.

O Szkole Juilliard

założona w 1905 roku przez chrześniaka Franza Liszta, Franka Damroscha, Szkoła Juilliard jest legendą w świecie edukacji muzycznej. Szkoła oferuje programy studiów, od licencjata do doktora, i wzrosła do innych dyscyplin artystycznych, w tym tańca i dramatu. W 1969 roku szkoła stała się częścią Lincoln Center, uznawanego przez wielu za czołowe miejsce muzyki klasycznej w Ameryce. Wstęp do Juilliard jest bardzo konkurencyjny, z ogólnym wskaźnikiem akceptacji między pięcioma a ośmioma procentami.