Włoska Moda, Sztuka, Muzyka i filozofia rozkwitły w okresie renesansu we Włoszech . W Wenecji, Mediolanie, Florencji, Neapolu i Rzymie produkowano tkaniny takie jak aksamit, jedwab i wełna. Włoska Moda zyskiwała na popularności i wpływach w całej Europie i była preferowana przez jedną z najpotężniejszych rodzin we Włoszech, Medyceuszy z Florencji. W XV i XVI wieku Włoska Moda była pod wpływem sztuki Michała Anioła, Leonarda da Vinci i Rafaela. Włoska Moda była ekstrawagancka i droga, wykonana z aksamitu, brokatu, wstążek i klejnotów.

Moda Damska w okresie Renesansuedytuj

w latach sześćdziesiątych XX wieku moda damska zmieniła się z sukni z wysokim dekoltem i plecionych włosów owiniętych wokół głowy na warstwowe dekolty w kształcie litery V i dłuższe warkocze. Popularne były ściągane i plisowane spódnice. Modę damską w tym czasie można określić jednym słowem: pełnia. Podczas gdy mężczyźni pracowali, aby podkreślić górną część ciała, kobiety robiły odwrotnie. Góra i biust zawsze były dopasowane, a talia miała być podkreślona jako najmniejsza część ciała. Następnie dolna połowa ciała będzie wyglądać tak pełne, Jak to możliwe, z ekstrawaganckie i na górze spódnice. Szerokie i bufiaste rękawy były popularnymi stylami,a bogate kobiety często miały futrzane rękawy. W odzieży nie chodziło o komfort i wygodę, ponieważ kobiety zwykle nosiły na co dzień około 5 warstw. Suknie damskie składały się z dopasowanych ubrań noszonych pod suknią z pasem, zwaną również giorneą. W przeciwieństwie do mężczyzn, damska giornea zakrywała stopy i pierwotnie wyewoluowała z houppelande (długiej, pełnej spódnicy sukni z wysokim kołnierzem). Spódnice były dopasowane wokół talii i często plisowane. Wcześniejsze sukienki miały rozcięcie z przodu, które odsłaniało ubranie pod spodem, a późniejsze sukienki miały rozcięcie z boku. Pod giorneą kobiety nosiły gamurrę, długą sukienkę o wysokiej talii. Niektóre miały odpinane rękawy. Bielizną była zwykła lniana suknia, zwana camicją. Kobiety nosiły wysokie obcasy zwane Pianelle. Obcasy były noszone mniej dla mody w tym czasie, a więcej dla funkcjonalności. Kobiety nosiły buty na obcasie, aby ich sukienki nie ciągnęły się po wilgotnych i brudnych ulicach.

Portret Barbary Pallavicino autorstwa Alessandro Araldiego, ca. 1510

fryzury damskie i nakrycia głównedytuj

fryzury w tym czasie zależały od stanu cywilnego kobiety. Jeśli kobieta była samotna, nosiła włosy w dół, zwykle w luźne loki. Po ślubie kobiety zaczęły nosić włosy w ciasnych warkoczach.Popularne akcesoria do włosów:

• Lenza-skórzany sznurek znany jako noszony wokół głowy, aby utrzymać włosy płaskie
• Trinzale – czysta siatka do włosów noszona z tyłu głowy i czasami koralikami
• Coazzoni-kobiety rozdzieliły włosy na środku i wygładzały głowę długim warkoczem z tyłu, gdzie można było dodać wstążki lub siatkę.
• peruki i sztuczne warkocze
• inne fryzury używały długich pasków wstążki, aby zabezpieczyć włosy i związać je w kok.

męskie style w okresie Renesansuedytuj

podczas włoskiego renesansu mężczyźni nosili Duże, dopasowane Kamizelki pod plisowanymi płaszczami zwanymi giornea, które miały szerokie, bufiaste baranie rękawy i często były wykonane z brokatu. Mężczyźni nosili kapelusze, takie jak czapki i berety. Mężczyźni zazwyczaj nosili płaszcz zwany cioppa, który miał podszewkę w innym kolorze niż główna tkanina, co było cechą charakterystyczną mody w okresie włoskiego renesansu. Mężczyźni zazwyczaj nosili wąż lub rajstopy, które podkreślały ich niższe ciała. Mężczyźni i kobiety nosili ubrania wierzchnie z odpinanymi i często ciętymi rękawami o różnych wzorach. Bogaci ludzie posiadali wiele różnych par rękawów, aby pasowały do ich płaszczy i sukienek. Renesans zmienił społeczne nastawienie do ubioru i wyglądu. Mężczyźni w szczególności chcieli nosić bardziej dopasowane ubrania, aby podkreślić ich kształt ciała. Kupcy rozszerzyli rynek odzieży i stworzyli dodatkowe akcesoria, takie jak czapki, siatki do włosów, torby i rękawiczki. Powszechne stosowanie luster, popularnych w renesansowym wystroju wnętrz i architekturze, zwiększyło zainteresowanie wizerunkiem siebie i modą.

fryzury męskie i nakrycia głównedytuj

fryzury męskie były krótkie do ramion i często zwinięte do wewnątrz.

• pileus, biretta lub bonnet.

to nakrycie głowy było noszone przez Wenecjan.Czepek to mała, okrągła lub kwadratowa, bez Ronda czapka, która zwykle była czerwona lub czarna i wykonana z filcu lub aksamitu. Jest nieotynkowany, a czasami ściśnięty na czterech rogach. Niewielkie różnice w stylu maski były widoczne wśród różnych klas społecznych i zawodów. Dla urzędników kościelnych i profesorów uniwersyteckich Czapka miała cztery rogi lub znak krzyża. Dla doktora Boskości Czapka miała trzy rogi. Rogowa Czapka przekształciła się w dzisiejszą kwadratową czapkę trenczową lub mortarboard university.

• płaska czapka lub beret (popularny w pierwszej połowie XVI wieku).

był często noszony na aksamitnym czepku lub złotej siatce sznurkowej, a czasami przymocowany do peruki. Czapki do codziennego użytku wykonane były z tkaniny, natomiast eleganckie czepki wykonane były z luksusowych materiałów takich jak filc, aksamit, satyna, tafta, cienki jedwab i słoma w lecie. Dekoracje używane do beretu były zwykle białe, w imitacji strusia, Pawia, marabuta i wełny oraz pióropusze. Pióra trzymane z klejnotami z cekinami i klejnotami często były przyszywane na kręgosłup. Do dekoracji używano również broszek z motywami sakralnymi. Do spodniej strony Ronda szyte były małe złote ozdoby w kokardki, pierścienie i guziki.

mężczyźni w XVI wieku często mieli ogoloną twarz wraz z prostym lub karbowanym Bobem. Modne były również długie grzywki z naturalnych włosów lub jedwabne peruki. Francois zapoczątkowałem trend krótkich włosów i brody u Włochów i Szwajcarów, po przypadkowym obcięciu włosów. W 1560 roku wynaleziono skrobię i ludzie zaczęli skrobać brody. Od 1570 do 1590 roku, mężczyźni szczotkowali przód włosów z czoła. Na eleganckie imprezy lub okazje mężczyźni nosili peruki, aby ukryć swoje łysienie. Zamiast czepka nosili pochylone berety przymocowane do peruki. Peruki zrobiono z prawdziwych włosów.

Suknia Urzędniczaedytuj

przed 1500 rokiem nie było żadnych zasad dotyczących koloru sukni urzędniczej. Jednak dzięki decyzji w 1565 roku w Mediolanie czarny stał się akceptowanym kolorem we Włoszech. Podczas gdy biały pozostał jako kolor biretta papieża, szkarłat został przyjęty przez kardynałów, fioletowy przez biskupów, a czarny przez kleryków.