harmonogram pozwolił na około pięć godzin czasu z Memphis do Canton i mniej więcej o tej samej porze na powrót—to był dość lekki dzień pracy. W miarę jak popyt na pasażerów stawał się coraz większy, a pociągi dłuższe, zadanie stawało się coraz bardziej wymagające, ale urzędnicy naprawdę domagali się od inżyniera, aby ten miał czas jazdy. Innymi słowy, że dostarczył pociąg do następnej dywizji nie później niż go dostał. Komfort pasażerów nie był ważny, a uszkodzenia kombinezonów za rzucanie się z dużą prędkością były prawie niespotykane, więc dyspozytorzy i inni urzędnicy patrzyli w drugą stronę, gdy nadrobiono zbyt wiele czasu. Jones starał się dać im pieniądze.

w nocy 29 kwietnia 1900 roku Jones otrzymał numer 382 i sześć samochodów z Memphis; strażak Sim Webb z konduktorem J. C. Turnerem. Wyobraź sobie, że jesteś z nim na ostatnim biegu. Jako nie. 382 wyprowadza się z Memphis I Przez Stocznię Jones mijał Przełącznik Na East Junction i kazał Sim być gotowym, ponieważ był pod górę i szybki przez kilka mil. Były powolne zakręty w odstępach, dopóki nie zdobył Hernando Hill dwadzieścia jeden mil, a następnie trzymać się mocno, ponieważ był w dół wzgórza przez stację miłości i przez dno rzeki Coldwater, gdy słupy telegraficzne zaczęły wyglądać jak płot. Jeszcze jeden powolny zakręt na południe od Coldwater, a następnie Na Grenada District racetrack na szesnaście Mil z tylko łagodnym zakrętem w Senatobia i innym w Como.

gdy Jones przechodził przez Senat, jego myśli były z Dave ’ em Dowlingiem i jego strażakiem Jackiem Barnettem. W listopadzie zeszłego roku ryknęli tą samą drogą i zawrócili na South crossing, zabijając obu. Zabawne, że Jones zastanowił się, w jaki sposób dziennik ” Mail Train Delayed by Accident.”W pewnym sensie wyjaśniono, że z powodu katastrofy pociągu jadącego na południe w poniedziałek rano poczta się spóźniła, a kilku lokalnych obywateli, którzy wracali z wizyt w Memphis, dość późno wracało do domu. Ostatnie zdanie krótko brzmiało: „zarówno inżynier, jak i strażak pociągu zginęli natychmiast w wyniku przewrócenia się gigantycznej Lokomotywy.”Nie podano nazwisk!

Jones pewnie myślał, że ktoś na pewno zasłużył na to, by jego nazwisko znalazło się w gazecie.

Po szybkim postoju w Sardis, pięćdziesiąt mil stąd, Jones zauważył z satysfakcją, że zebrał więcej czasu, niż się spodziewał. Stąd do Grenady byłoby wolniej, ale mógłby ukraść trochę na zakrętach i pozwolić jej wędrować przez potok i dno rzeki, aby nadrobić więcej czasu. Zadziałało tak, jak planował i naprawdę pozwolił No. 382 przejść ze szczytu Hardy Hill do Memphis Junction, jedną milę od Grenady. Za szybko po tej krzywej na Hardy; szkoda, że biedny człowiek bagaż; musiałby go ponownie stos. Jeśli kiedykolwiek został inspektorem, mused Jones, gdy zatrzymał się, aby sim wyrównał przełącznik na Memphis Junction, miał zobaczyć, że przełącznik ten został ustawiony dla dystryktu Grenada zamiast okręgu Water Valley. Przejrzał go pewnego ranka jakieś dwa tygodnie wcześniej, a jego uszy wciąż płonęły od uderzenia w Język, które dostał od trenera Billa Murphy ’ ego.

Kiedy zatrzymał się na wodę w penstock na Grenadzie, Jones spóźnił się tylko około czterdziestu minut i sto mil stąd. Lekki pociąg zrobił różnicę. Potem zdał sobie sprawę, że musi się uspokoić, aby nie przejść przez zakręty zbyt szybko na szczycie wzgórza, jak również na dole. Szefowie mogą go powiadomić o zbyt szybkim przybyciu do Grenady. Trasa była szybka z Grenady do Eckridge, niektóre zakręty pod górę do Sawyer, a następnie krótki przystanek w Winona. Z Winony do Durant patrzył na 30 mil żużla i żadnych zakrętów. Widział osiemdziesiąt przez dno Potoku na południe od Magee Siding.

Uwaga! Tablica czerwonego orderu w Durant! Pasażer nr 2 dostał rozkaz z Canton anulowania spotkania w Durant; teraz mieli się spotkać w Goodman. „Ten chłopak Jones znowu się popisuje”, powiedziałby George Barnett, inżynier nr 2, przechodząc przez Goodmana. „Wie, że nie płacą ani grosza więcej za szybką jazdę, niż za dobrą.”

2 w Goodman Jones był pięć minut spóźniony, ale wyjazd do Canton na czas byłby prostą sprawą, gdyby wszystko poszło dobrze, ale doświadczenie powiedziało mu, że gdzieś przed nami było zatłoczenie. Jak 382 przyszedł do Pickens był prawie na czas. Nie ma tu pociągów na przejazdach, wszystkie muszą być na 6 mil przed nami.

Jones był „martwy.”W Vaughan Wagony nr 72 i nr 83 próbowały zjechać z linii głównej potrzebnej dla pociągu pasażerskiego, gdy na czwartym wagonie za silnikiem na nr 72 pękł wąż powietrza; Nr 72 nie mógł się ruszyć. Nr 83 został zablokowany przez nr 72 i nie mógł się ruszyć. Kilka wagonów pociągu nr 83 znajdowało się jeszcze na głównej linii nad przełączką Północną. Strażak Kennedy na nr 72 był najbliżej zepsutego węża, więc pobiegł z powrotem, aby go zmienić, ale katastrofa nastąpiła zanim mógł dokończyć naprawę.

Nr. 382 rozbił się przez kabinę i kilka samochodów, rzucił się szaleńczo w lewo i spoczął na boku inżyniera, skierowanym do tyłu, skąd nadjechał. Jones został śmiertelnie ranny śrubą lub odłamkiem drewna, który uderzył go w gardło. Z wagonu bagażowego przywieziono nosze, a załoga pozostałych pociągów przewiozła go pół mili do zajezdni. Leżąc na wagonie bagażowym, Casey zmarł.

tej nocy podmienili wystarczająco dużo samochodów, aby zrobić pociąg, przenieśli pasażerów i wysłali ich na południe. Ciało Jonesa zostało przewiezione do Canton wagonem bagażowym. Następnego ranka odbył długą podróż powrotną do domu do Jackson w stanie Tennessee pasażerem nr 26. Następnego dnia odbył się pogrzeb w Kościele Mariackim, gdzie on i jego żona Janie pobrali się czternaście lat wcześniej. Pogrzeb odbył się w Mt. Cmentarz kalwaryjski. Na koncie gazety są nazwiska piętnastu inżynierów z Water Valley, którzy byli tam, aby złożyć ostatni hołd. To też było coś w rodzaju rekordu; Ci inżynierowie wycofali się z pracy i przejechali 118 mil na pogrzeb Jonesa.