wprowadzenie

histologiczny wygląd narządów tworzących żeński układ rozrodczy ulega cyklicznym zmianom strukturalnym, które nie są patologiczne. Narządy te obejmują jajnik i macicę, a zmiany histologiczne w tych narządach są napędzane głównie przez cztery hormony: hormon folikulotropowy (FSH), hormon leutenizujący (LH), estrogeny i progesteron. Ta strona będzie opisywać zmiany histologiczne w jajniku w trakcie cyklu miesiączkowego.

jajnik

ludzki jajnik składa się z wewnętrznego rdzenia i zewnętrznej kory z niewyraźnymi granicami. Rdzeń zawiera naczynia krwionośne i nerwy, podczas gdy kora jest zajęta przez rozwój pęcherzyków. Przekrój jajnika ujawni pęcherzyki w różnych stadiach rozwoju. Kolejne sekcje będą opisywać histologiczne cechy każdego etapu rozwoju pęcherzyków i głównych zmian funkcjonalnych w komórkach tworzą pęcherzyki.

Pęcherzyek pierwotny

pęcherzyk jajnikowy przechodzi przez kilka różnych faz, zanim uwolni swoją komórkę jajową. W ciągu pierwszych pięciu miesięcy rozwoju w jajniku płodowym tworzy się skończona liczba pierwotnych pęcherzyków. Pęcherzyki te składają się z oocytów otoczonych pojedynczą warstwą płaskonabłonkowych komórek pęcherzykowych. Te pierwotne pęcherzyki pozostają w procesie pierwszego podziału mejotycznego. W okresie dojrzewania zaczynają się dalej rozwijać i stają się pierwotnymi pęcherzykami.

wczesne pęcherzyki pierwotne

na początku każdego cyklu miesiączkowego powstaje ograniczona liczba pęcherzyków pierwotnych. Pierwszym pozornym Stadium histologicznym jest wczesny pęcherzyek pierwotny, który składa się z centralnego oocytu otoczonego pojedynczą warstwą komórek pęcherzykowych, które stały się prostopadłe. Zona pellucida jest cienkim pasmem glikoprotein, który oddziela komórki jajowe i pęcherzykowe. Białka na powierzchni plemników wiążą się ze specyficznymi glikoproteinami w zona pellucida.

późny Pęcherzyek pierwotny

późny etap pęcherzyka pierwotnego osiąga się, gdy komórki pęcherzykowe proliferaują się do rozwarstwionego nabłonka znanego jako zona granulosa. Zona pellucida powiększa się i widać to jeszcze wyraźniej na tym zdjęciu.

Pęcherzyek wtórny

charakterystyczną cechą odróżniającą pęcherzyki wtórne od pierwotnych jest pojawienie się pęcherzyka pęcherzykowego w warstwie ziarnistej. Antrum zawiera płyn bogaty w hialuronan i proteoglikany. Zwróć uwagę na wzrost warstw komórkowych strefy ziarnistej, grubszej strefy pellucida i większych oocytów. Na tym etapie, warstwa komórek poza pęcherzyka stają się widoczne. Komórki te tworzą interna i przyczyniają się do produkcji estrogenów.

Przypomnijmy, że produkcja estrogenu wymaga zarówno komórek theca interna, jak i komórek ziarnistych. Estrogeny, podobnie jak wszystkie hormony steroidowe, są wytwarzane z cholesterolu w wieloetapowym procesie, który wymaga kilku różnych enzymów. Ani komórki theca interna, ani komórki granulosa nie zawierają wszystkich enzymów niezbędnych do przekształcenia cholesterolu w estrogeny. Komórki Teca zawierają enzymy, które katalizują początkową konwersję cholesterolu w androgeny, ale brakuje aromatazy, która przeprowadza końcowe etapy przekształcania androgenów w estrogeny. W konsekwencji androgeny wytwarzane przez komórki Teca dyfundują do komórek ziarnistych, które zawierają aromatazę, ale brakuje enzymów na początkowych etapach syntezy estrogenu. Komórki Teca są w lepszej pozycji do katalizowania początkowych etapów syntezy estrogenu, ponieważ są bliżej naczyń krwionośnych i mogą pobierać LDL w celu uzyskania cholesterolu.

Pęcherzyek Graafi

pęcherzyek Graafi jest etapem po zakończeniu pierwszego podziału mejotycznego, ale przed owulacją. Oocyt jest teraz haploidem 2N. Pęcherzyk charakteryzuje się dużym pęcherzykiem, który stanowi większość pęcherzyka. Wtórny oocyt, po przejściu pierwszego podziału mejotycznego, znajduje się mimośrodowo. Jest otoczony przez zona pellucida i warstwę kilku komórek znanych jako Corona radiata. Po uwolnieniu z pęcherzyka Graafiego do jajowodu komórka jajowa składa się z trzech struktur: oocytu, zona pellucida i corona radiata.

ciałko żółte

po uwolnieniu komórki jajowej pozostałe komórki ziarnistej i wewnętrznej tworzą ciałko żółte. Centrum zawiera pozostałości skrzepu krwi, który powstał po owulacji. Wokół skrzepu znajdują się komórki luteiny glanulosa, a na zewnątrz komórki luteiny. Komórki te wytwarzają progesteron i w mniejszym stopniu cholesterol.

komórki luteiny ziarnistej mają wygląd charakterystyczny dla komórek produkujących steroidy, z bladą cytoplazmą wskazującą na obecność kropel lipidowych. Komórki luteiny są mniejsze i głębiej zabarwione. Naczynia krwionośne przenikają do obszaru komórek luteiny ziarnistej, umożliwiając im pobieranie cholesterolu do syntezy progesteronu.

aktywność komórek ciałka żółtego jest podtrzymywana przez hormon leutenizujący. Jeśli komórka jajowa jest zapłodniona i wszczepia się w ścianę macicy, ludzka gonadotropina kosmówkowa zastępuje hormon leutenizujący, aby utrzymać aktywność komórek ciałka żółtego.

Corpus Albicans

Jeśli nie nastąpi zapłodnienie, komórki ciałka żółtego pozostają aktywne przez około 14 dni, dopóki poziom LH nie spadnie, a ciałko żółte involutes do utworzenia corpus albicans. Komórki wydzielnicze ciałka żółtego ulegają degeneracji, są fagocytowane przez makrofagi i zastępowane przez materiał włóknisty.

pęcherzyki Atretyczne

w każdym cyklu miesiączkowym stymuluje się kilka pęcherzyków pierwotnych do dalszego rozwoju, ale tylko jeden kończy rozwój, aby uwolnić komórkę jajową. Pozostałe pęcherzyki ulegają degeneracji w procesie zwanym atrezją, który może wystąpić na każdym etapie rozwoju. Podczas atrezji komórki ziarniniakowe ulegają apoptozie i są zastępowane materiałem włóknistym. Oocyt ulega degeneracji, a podłoże oddzielające oocyt od komórek ziarnistych zagęszcza się, tworząc szklistą błonę.