Source/Disclosures

Published by:

Dodaj temat do alertów e-mail

Otrzymuj wiadomość e-mail, gdy nowe artykuły zostaną opublikowane na

podaj swój adres e-mail, aby otrzymać wiadomość e-mail, gdy nowe artykuły zostaną opublikowane .

Subskrybuj

dodano do alertów e-mail

pomyślnie dodałeś do swoich alertów. Otrzymasz wiadomość e – mail, gdy nowa treść zostanie opublikowana.
Kliknij tutaj, aby zarządzać powiadomieniami e-mail

pomyślnie dodałeś do swoich powiadomień. Otrzymasz wiadomość e – mail, gdy nowa treść zostanie opublikowana.
Kliknij tutaj, aby zarządzać powiadomieniami e-mail
Powrót do Healio

nie udało nam się przetworzyć Twojego żądania. Spróbuj ponownie później. Jeśli nadal masz ten problem, skontaktuj się z [email protected].
Powrót do Healio

opublikowane wyniki sugerują, że u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek większa dawka wodorowęglanu sodu zmniejszała wydalanie amonu z moczem, a większa ilość wodorowęglanu w surowicy niż mniejsza dawka. Jednak większa dawka wiązała się z większym zwiększeniem wydalania albumin z moczem.

„wyniki badań z małymi próbkami sugerują, że leczenie kwasicy metabolicznej spowolniło spadek czynności nerek”, napisał Kalani L. Raphael, MD, MS z University of Utah i współpracownicy. „Ponadto wyniki badań nad nadciśnieniem tętniczym CKD potwierdzają hipotezę, że suplementacja alkaliami może zachować czynność nerek nawet u pacjentów z prawidłowym stężeniem wodorowęglanów w surowicy. To nding jest potencjalnie ważne, ponieważ większość pacjentów z CKD nie ma jawnej kwasicy metabolicznej i nie są leczeni doustnymi zasadami w oparciu o obecne standardy praktyki. Obserwacje te zwiększają możliwość, że suplementacja alkaliami może przynieść korzyści szerszej populacji CKD.”

aby ocenić wpływ doustnej suplementacji alkalicznej na progresję CKD, a także na bezpieczeństwo pacjenta, naukowcy przeprowadzili podawanie wodorowęglanów w celu ustabilizowania pilotażowego badania eGFR (BASE), w którym podawali wysoką (0,8 meq/kg beztłuszczowej masy ciała na dzień) lub niską dawkę (0,5 meq/kg) doustnego wodorowęglanu sodu 194 pacjentom z CKD (wyjściowe eGFR, 36 mL/min/1, 73m2; średnia wodorowęglan w surowicy, 24 meq/l; mediana stosunku albumin do kreatyniny, 181 mg/g). Placebo podano 52 uczestnikom.

w okresie 28 tygodni naukowcy stwierdzili, że średnie wydalanie amonu z moczem było o 25% mniejsze u pacjentów przyjmujących dużą dawkę wodorowęglanu sodu w porównaniu z mniejszą dawką. Ponadto po podaniu dużej dawki stężenie wodorowęglanów w surowicy było o 1, 3 meq/L wyższe.

jednak podczas gdy średni ACR zwiększył się o 12% w grupie otrzymującej niższą dawkę, zwiększył się o 30% w grupie otrzymującej większą dawkę.

Jeśli chodzi o bezpieczeństwo, zaobserwowali oni, że obie dawki były dobrze tolerowane i że w obu grupach odnotowano podobny odsetek zdarzeń niepożądanych i hospitalizacji w porównaniu z placebo.

„farmakodynamiczny prole, oparty na zmianach stężenia amonu w moczu i wodorowęglanów w surowicy, wydaje się faworyzować stosowanie wyższej dawki w przyszłych badaniach na pełną skalę”, doszli naukowcy. „Jednak korzystny prol wyższej dawki jest równoważony przez nieoczekiwany, niewielki wzrost ACR. Wyniki te dostarczają krytycznych danych wstępnych, które pomogą w wyborze dawki w przyszłych badaniach klinicznych oceniających wpływ NaHCO3 na progresję CKD.”- Melissa J. Webb

Zapoznaj się z badaniem, aby zapoznać się z informacjami finansowymi innych autorów.