Gerda-Taro urodziła się jako Gerta Pohorylle 1 sierpnia 1910 roku w Stuttgarcie w niemieckiej rodzinie żydowskiej z klasy średniej. Przenieśli się do Lipska tuż przed przejęciem władzy przez reżim nazistowski. W 1933 pohorylle został aresztowany i zatrzymany za rozpowszechnianie antynazistowskiej propagandy. Ostatecznie cała jej rodzina została zmuszona do opuszczenia nazistowskich Niemiec w różnych miejscach. Pohorylle już ich nie zobaczy.

uciekając przed hitlerowskimi Niemcami, pohorylle przeniósł się do Paryża. W 1935 roku poznała fotoreportera Andre Friedmanna, żydowskiego mieszkańca Węgier, i została jego osobistym asystentem i uczyła się fotografii. W 1936 roku, aby uniknąć dyskryminacji, ponieważ oboje byli Żydami, Gerda wpadła na pomysł sprzedaży ich zdjęć pod pseudonimem Robert Capa (wzorowanym na amerykańskim reżyserze Franku Caprze.), Kiedy ta sztuczka nie była już skuteczna Friedmann zachował nazwisko dla siebie, podczas gdy Pohorylle zmieniła nazwisko na „Gerda Taro” po japońskim artyście Taro Okamoto i Szwedzkiej aktorce Grecie Garbo. Razem objęły powstanie Frontu Ludowego we Francji i początek hiszpańskiej wojny domowej.

później Taro sama zaatakowała, by osłaniać bombardowanie Walencji. Już nie z capą, sprzedawała swoje prace pod własnym nazwiskiem do publikacji takich jak Regards, Life, Illustrated London News i Volks-Illustrierte. W lipcu 1937 roku osłaniała Rejon Brunete pod Madrytem dla Ce Soir. Kiedy nacjonalistyczna propaganda twierdziła, że region jest pod jej kontrolą, kamera Taro była jedynym świadectwem, że siły republikańskie faktycznie zmusiły tę frakcję. 26 lipca 1937, podczas relacji z odwrotu Armii Republikańskiej w bitwie pod Brunete, Taro wskoczyła na podnóżek samochodu, który wiózł rannych żołnierzy, gdy republikański czołg zderzył się z jego burtą. Taro odniósł ciężkie rany i zmarł następnego dnia. Jest pamiętana jako pierwsza kobieta fotograf, która zginęła na froncie wojny.