Gdyby człowiek z Bliskiego Wschodu sprzed 2500 lat znalazł się na swoim rodzinnym terytorium w 2015 roku, byłby zszokowany nowoczesnymi innowacjami, a nie tylko elektrycznością, samolotami i iPhone ’ ami. Arabski jako język urzędowy w ponad dwóch tuzinach krajów również wydaje mu się przeciwny do zrozumienia, jakby ludzie nagle zaczęli utrzymywać aardvarks jako zwierzęta domowe.

w naszej epoce podróżników w czasie, w końcu arabski był również językiem biegłym, którym posługiwali się nieznani nomadowie. Prawdopodobieństwo, że w ogóle to mówił, byłoby niskie. W jego czasach na Bliskim Wschodzie istniały niezliczone inne języki, które prawdopodobnie znał. Jego ideą „właściwego” języka byłby aramejski, który rządził tym, co znał jako świat i służył między 600 A 200 p. n. e., jako lingua franca od Grecji i Egiptu, przez Mezopotamię i Persję, aż po Indie. Jednak dziś język Jezusa Chrystusa jest rzadko używany nigdzie i rzeczywiście prawdopodobnie wyginie w ciągu następnego wieku. Młodzi coraz mniej się tego uczą. Tylko około pół miliona ludzi mówi Teraz po aramejsku-w porównaniu do, na przykład, pięciu i pół miliona ludzi, którzy mówią po albańsku.

W Jaki Sposób język staje się tak wielki, że jest na skraju całkowitego wymarcia?

jedna wskazówka tkwi w jego geograficznym rozdrobnieniu: dziś nie ma nikogo „aramejskiego”, w którym mówi się tym językiem. Jego odmiany są obecnie używane w małych, niejasnych społecznościach rozsianych daleko od siebie w Iranie, Turcji, Iraku, Syrii, Armenii i Gruzji. Istnieją również emigracyjne społeczności mówców rozproszone jeszcze dalej, w Chicago, a także Paramus i Teaneck w New Jersey. Innym wskaźnikiem stopniowego rozpadu języka wśród nieciągłości politycznej jest liczba nazw, pod którymi się obecnie posługuje. W wielu źródłach historycznych język jest określany jako „chaldejski”, po jednej z aramejskich dynastii, które rządziły Babilonem, kiedy był błyszczącym centrum cywilizacji mezopotamskiej między siódmym a czwartym wiekiem p. n. e. Ponieważ syryjski dialekt aramejski jest szczególnie dobrze zachowany w Piśmie i jest nadal używany do liturgii chrześcijańskiej na Bliskim Wschodzie, w Turcji, a nawet w Indiach, często słyszy się również syryjski. Niektórzy współcześni mówcy aramejskiego nazywają swoją odmianę asyryjską, inni Mandajską.

aramejski jest więc w stanie rozdrobnionym i kruchym. Jednak był to angielski swoich czasów-język, który zjednoczył wiele różnych narodów w rozległym regionie, klucz do dostępu do życia poza własną wioską i znak wyrafinowania dla wielu. Aramejczycy—według biblijnej tradycji nazwani na cześć wnuka Noego Aram-zaczynali jako mało znana grupa koczownicza. Ale byli poszukiwaczami I Do XI wieku p. n. e.rządzili dużymi połaciami terytorium w Mezopotamii, obejmując części współczesnego Iraku, Syrii i Turcji, w tym przez pewien czas Miasto Babilon. Jednak tylko na podstawie tej ekspansji, prawdopodobnie stałby się jednym z różnych języków tego obszaru, który na krótko cieszył się sławą, a następnie zniknął w niekończącej się grze muzycznych krzeseł, która była starożytną Polityką Bliskiego Wschodu. Sami Aramejczycy przebywali w Babilonie tylko tymczasowo: w 911 R. p. n. e.wygnali ich Asyryjczycy, którzy posługiwali się językiem akadyjskim. Ale Asyryjczycy nieświadomie pomogli język Aramejczyków ugasić ich własny.

mianowicie, Asyryjczycy deportowali aramejskich mówców daleko i szeroko, do Egiptu i gdzie indziej. Asyryjczycy mogli sądzić, że oczyszczają swoje nowe terytorium, ale to było jak dmuchanie na puszystą trojeść i myślenie o tym jako o zniszczeniu, a nie o rozsiewaniu: małe nasiona zakorzeniają się gdzie indziej. Aramejski ugruntował się jako język autorytetu i międzykulturowego dyskursu w Babilonie i poza nim, a z językiem, jak z wieloma innymi, stare nawyki ciężko giną. Ludzie wkrótce uczyli się aramejskiego od kolebki, już nie tylko w jednym rządzącym mieście, ale w całym żyznym półksiężycu rozciągającym się od Zatoki Perskiej przez północną Arabię do Nilu. Nawet Asyryjczycy łatwiej przystosować się do aramejskiego niż narzucać Akadyjczyków, tak jak w IX wieku p. n. e.skandynawscy Wikingowie najeżdżający Anglię nauczyli się angielskiego zamiast narzucać Nordyckiego.

oto także dlaczego Jezus i inni Żydzi żyli po aramejsku i dlaczego dobre fragmenty Biblii hebrajskiej są w rzeczywistości po aramejsku. Oba języki należą do tej samej rodziny semickiej, ale mimo to, gdy Księga Daniela zmienia się na aramejski na pięć rozdziałów, ponieważ Chaldejczycy są adresowani, jest to raczej tak, jakby Cervantes zamienił się na włoski w Don Kichocie dla opowieści o florenckim szlachcicu. Tak dominujący był aramejski, że autorzy Biblii mogli przypuszczać, że był on znany wszystkim słuchaczom, których znali. Hebrajski, dla nich, był lokalny.

więcej historii

aramejski naprawdę dotarł—nawet do miejsc, w których nikt go nigdy nie wypowiedział, w formie alfabetu, na którym oparte było pismo hebrajskie i arabskie. W czasie Persowie wygrali następną rundę mezopotamskich krzeseł muzycznych w 500 roku pne, aramejski był tak dobrze zakorzeniony, że wydawało się naturalne, aby utrzymać go jako język urzędowy nowego imperium, zamiast używać perski. Dla króla Dariusza perskiego były monety i wspaniałe inskrypcje na skałach. Codzienna administracja była w języku aramejskim, którego prawdopodobnie nawet sam nie znał. Dyktował list w języku perskim, a skryba tłumaczył go na aramejski. Następnie, po dostarczeniu, inny skryba przetłumaczył list z aramejskiego na lokalny język. Była to standardowa praktyka korespondencji we wszystkich językach Imperium.

i rzeczywiście była to umiejętność, bo nikt nie nazwałby aramejskiego szczególnie przyjaznym użytkownikowi. Każdy, kto uważa Arabski za trudny, lub myśli o hebrajskim, którego prawdopodobnie nie nauczył się w szkole Hebrajskiej, rozpoznałby te same przeszkody w aramejskim. Plus więcej, takie jak te rzeczowniki pojawiły się w różnych formach w zależności od tego, czy były używane w zwykły sposób związany z innymi rzeczownikami, czy były podkreślane.

podobnie jak wiele innych języków, aramejski pokazuje, że przystępność nie ma nic wspólnego z tym, dlaczego język króluje, pomimo twierdzeń, że angielski odniósł tak duży sukces, ponieważ stosunkowo łatwo jest nauczyć się jego podstaw. Po zdobyciu Persji przez Aleksandra Wielkiego w IV wieku p. n. e. na przykład grecki, sam w sobie wyjątkowo skomplikowany język, ostatecznie obramował aramejski jako lingua franca Eurazji (chociaż aramejski utrzymywał się w miejscach takich jak Judea, co oznacza, że był prawie na pewno językiem ojczystym Jezusa). Arabski, ponownie, nie jest łatwe, a Rosyjski, używany przez niezliczone miliony, jest tak przerażająco skomplikowane, że część mnie zawsze zastanawia się, czy jest to mistyfikacja.

w każdym razie Grecy byli bardziej naciskani na narzucanie swojego języka niż Persowie. Później nastąpiło rozprzestrzenianie się islamu, począwszy od VII wieku p. n. e., wśród których język arabski, jako nośnik religii, był chętnie przyjmowany. Stąd dzisiejsza sytuacja, w której pomysł, że każdy język oprócz arabskiego był kiedykolwiek dominujący na Bliskim Wschodzie, jest zaskoczeniem.

w tym momencie mam napisać, że wyższość języka angielskiego może się skończyć równie łatwo, jak aramejskiego. właściwie jednak w to wątpię: podejrzewam, że język angielski utrzyma się mocniej i dłużej niż jakikolwiek język w historii. Stało się to w czasie, gdy wydarzyły się trzy rzeczy, na tyle głęboko transformujące, aby zatrzymać muzykę, jak to było: druk, powszechna umiejętność czytania i pisania oraz wszechobecne media.

razem te rzeczy mogą wywiercić język w międzynarodową świadomość w historycznie bezprecedensowy sposób, tworząc poczucie tego, co jest normalne, kosmopolityczne, nawet fajne-arbitralne, ale prawdopodobnie nie do zdobycia. Jeśli Chińczycy, na przykład, kiedyś będą rządzić światem, podejrzewam, że zrobią to po angielsku, tak jak król Dariusz rządził w języku aramejskim, a Kubilaj-chan, pomimo mówienia po mongolsku, rządził Chinami przez chińskich tłumaczy w XIII wieku p. n. e.aramejski rządził w czasie, gdy lingua franca była bardziej krucha niż dzisiaj.

ale przynajmniej 15 minut sławy—właściwie raczej godzinę lub dwie. Tak jak dzisiaj, kiedy Nike może oczekiwać, że ludzie na całym świecie zrozumieją znaczenie „po prostu zrób to” na znakach, Ewangelia Mateusza cytuje Jezusa jako mówiącego Eloi, Eloi, lema sabachthani?- „Panie, Panie, dlaczego mnie opuściłeś?”- po aramejsku. W końcu to właśnie powiedziałby Jezus i na pewno świat zna—lub znał-ich aramejski.