Funt wieżowy

system zwany wagą wieżową był bardziej ogólną nazwą funta Króla Offy. Datuje się to na 757 r. n. e. i opierało się na srebrnym groszu. To z kolei uderzyło w Arabskie dirhamy (2d). Funt bazował na wadze 120 Arabskich dirhamów srebrnych, które znaleziono w Grobli Offa. Ta sama waga monety była używana w całej lidze Hanzeatyckiej.

Funt wieżowy był również nazywany funtem Moneyerów (nawiązując do saksońskich moneyerów przed podbojem), funtem easterling, co może odnosić się do kupców wschodnich Niemiec lub kupców na brzegu wschodniego Bałtyku lub handlarzy towarów azjatyckich, którzy osiedlili się na nabrzeżu Steelyard wharf; oraz funtem Rochelle przez francuskich pisarzy, ponieważ był również używany w Rochelle. Niemal identyczną wagę Niemcy stosowali do ważenia złota i srebra.

Funt kupiecki (1304) z 6750 ziaren Troi lub 9600 ziaren wież, pochodzi od tego funta, jako 25 szylingów lub 15 uncji wież, do ogólnego użytku komercyjnego. Wielokrotne funty oparte na tej samej uncji były dość powszechne. W dużej części Europy funty aptekarskie i handlowe były różną liczbą tej samej uncji.

System wieży nawiązywał do standardowego prototypu znalezionego w Tower of London i działał równolegle z systemami avoirdupois i troy aż do panowania Henryka VIII, kiedy Królewska Proklamacja z 1526 r.wymagała, aby Funt troy był używany do celów menniczych zamiast funta Tower pound. Nie są znane żadne standardy funta wieży.

Funt wieży był odpowiednikiem około 350 gramów.

Funt Kupczyedytuj

Funt kupców (Funt merkantylny, Libra mercantoria lub Funt handlowy) był uważany za złożony z 25 zamiast 20 szylingów wieżowych po 12 pensów. Było równe 9600 ziaren pszenicy (1500 uncji lub 6750 ziaren) i było używane w Anglii do XIV wieku do towarów innych niż pieniądze i medycyna („electuaries”).

London poundEdit

Funt londyński jest funtem Hanzy, używanym w różnych miejscach handlu. Funt londyński jest oparty na 16 uncjach, każda uncja podzielona jako uncja tower. Nigdy nie stał się standardem prawnym w Anglii; użycie tego funta osłabło i osłabło pod wpływem samej Hanzy.

Funt londyński był równy 7200 ziarnom troy (16 uncji troy) lub równoważnie 10240 ziarnom tower (16 uncji tower).

w Stanach Zjednoczonychedit

w Stanach Zjednoczonych Funt avoirdupois jako jednostka masy został oficjalnie zdefiniowany w kategoriach kilograma od rozkazu Mendenhalla z 1893 roku. Ten rozkaz określał funta na 2,20462 funta na kilogram. W następnym roku stosunek ten został wyceniony na 2,20462234 funtów do kilograma, po określeniu funta brytyjskiego.

w 1959 roku Narodowe Biuro standardów Stanów Zjednoczonych przedefiniowało Funt (avoirdupois), aby był dokładnie równy 0.453 592 37 kg, który został oznaczony jako Funt Międzynarodowy. Według publikacji NIST z 1959, Funt Amerykański 1894 różnił się od funta Międzynarodowego o około jedną część na 10 milionów. Różnica jest tak nieznaczna, że można ją zignorować dla prawie wszystkich praktycznych celów.

litra bizantyjskaedytuj

Bizantyńczycy używali serii miar znanych jako funty (łac. Libra, gr. λίτρα, litra). Najczęściej była to litra logarikē (λογαρική λίτρα, „Funt rachunku”), ustanowiona przez Konstantyna Wielkiego w 309/310. Stanowił on podstawę Bizantyjskiego systemu monetarnego, z jedną litrą złota odpowiadającą 72 solidi. Sto litrai było znane jako kentēnarion (κεντηνάριον, „setna waga”). Jego waga wydaje się stopniowo zmniejszać z oryginalnych 324 gramów do 319. Ze względu na związek ze złotem, był również znany jako chrysaphikē litra (χρυσαφική λίτρα, „złoty funt”) lub thalassia litra (θαλάσσια λίτρα, „morski Funt”), ale mógł być również używany jako miara lądu, równa czterdziestej modios thalassios.

soualia litra była używana do ważenia oliwy z oliwek lub drewna i odpowiadała 4/5 logarikē, tj. 256 g. niektóre odległe regiony, zwłaszcza w czasach późniejszych, przyjęły różne środki lokalne, oparte na środkach włoskich, Arabskich lub tureckich. Najważniejszym z nich była litra argyrikē (αργυρική λίτρα, „Funt srebrny”) o masie 333 g, znaleziona w Trebizond i na Cyprze, prawdopodobnie pochodzenia arabskiego.

francuski livreEdit

od średniowiecza we Francji używane są różne funty (livre). Od XIX wieku liwr odnosi się do funta metrycznego, 500g.

liwr esterlin był odpowiednikiem około 367,1 grama (5665 gr) i był używany między końcem IX wieku a połową XIV wieku.

livre poids de marc lub livre de Paris było odpowiednikiem około 489.5 gramów (7554 gr) i był używany między 1350 a końcem XVIII wieku. Został wprowadzony przez rząd Jana II.

livre métrique został ustanowiony dekretem z 13 Brumaire an IX w latach 1800-1812. Była to forma oficjalnego funta metrycznego.

livre usuelle (Jednostka zwyczajowa) została określona dekretem z 28 marca 1812 roku jako 500 gramów. Została zniesiona jako jednostka masowa 1 stycznia 1840 dekretem z 4 lipca 1837, ale nadal jest używana nieformalnie.

niemiecki i austriacki PfundEdit

pierwotnie wywodził się z rzymskiej Libry, definicja ta różniła się w całych Niemczech w średniowieczu i w dalszej kolejności. Miary i wagi monarchii habsburskiej zostały zreformowane w 1761 roku przez cesarzową Marię Teresę austriacką. Niezwykle ciężki Funt Habsburski (cywilny) o wadze 16 uncji został później zdefiniowany w kategoriach 560,012 gramów. Bawarskie reformy w 1809 i 1811 roku przyjęły zasadniczo ten sam standard funta. W Prusach reforma z 1816 r. określiła jednolity Funt cywilny pod względem stopy pruskiej i wody destylowanej, w wyniku czego Funt Pruski wynosił 467.711 gramów.

w latach 1803-1815 wszystkie niemieckie regiony na zachód od Renu były francuskie, zorganizowane w departamenty: Roer, Sarre, Rhin-et-Moselle i Mont-Tonnerre. W wyniku Kongresu Wiedeńskiego stały się one częścią różnych państw niemieckich. Jednak wiele z tych regionów zachowało system metryczny i przyjęło Funt metryczny wynoszący dokładnie 500 gramów. W 1854 r. Funt 500 gramów stał się również oficjalnym standardem masy Niemieckiego Związku Celnego, ale lokalne funty przez pewien czas współistniały z funtem Zollverein w niektórych państwach niemieckich. Obecnie termin Pfund jest czasami nadal w użyciu i powszechnie odnosi się do funta 500 gramów.

Funt rosyjski

Funt rosyjski (Фунт, funt) – przestarzała Rosyjska jednostka miary masy. Jest równa 409,51718 gramów. W 1899 funt był podstawową jednostką wagi, a wszystkie inne jednostki wagi powstały z niego; w szczególności zolotnik wynosił 1/96 funta, a pood 40 funtów.

SkålpundEdit

Skålpund był skandynawską miarą, która różniła się wagą między regionami. Od XVII wieku wynosiła 425.076 gramów w Szwecji, ale został porzucony w 1889 roku, kiedy Szwecja przeszła na system metryczny.

w Norwegii ta sama nazwa była używana dla wagi 498,1 grama. W Danii wyniosła 471 gramów.

w XIX wieku Dania podążała za przewagą Niemiec i na nowo zdefiniowała funta jako 500 gramów.

portugalska waga i arrátelEdit

portugalska jednostka, która odpowiada funtom różnych narodów, to arratel, odpowiednik 16 uncji Colonha, odmiana standardu kolońskiego. Arratel ten został wprowadzony w 1499 roku przez Manuela I, króla Portugalii. Na podstawie oceny brązowych stosów lęgowych rozprowadzanych przez Manuela I w różnych miastach, arrátel Manuela i został oszacowany na 457,8 g. na początku XIX wieku arratel oceniono na 459 g.

w XV wieku arratel miał 14 uncji Colonha lub 400,6 g.portugalska waga była taka sama jak 2 arrátels. Były też arratele 12,5 i 13 uncji oraz librasy 15 i 16 uncji. Stosowano również standard Troyes lub Tria.

Jersey poundedytuj

Funt Jersey jest przestarzałą jednostką masy używaną na wyspie Jersey od XIV do XIX wieku. Był to odpowiednik około 7561 ziaren (490 gramów). Być może pochodzi od francuskiego livre poids de marc.

trone poundedit

Funt trone jest jedną z wielu przestarzałych szkockich jednostek miary. Odpowiadała ona od 21 do 28 uncji (około 600-800 gramów).

funty Metryczneedytuj

w wielu krajach po wprowadzeniu systemu metrycznego funt (lub jego tłumaczenie) stał się nieformalnym określeniem 500 gramów. W języku niemieckim określenie to Pfund, we francuskim livre, w niderlandzkim staw, w hiszpańskim i portugalskim libra, we włoskim libbra, a w duńskim i szwedzkim pund.

chociaż nie z tego samego pochodzenia językowego, Chiński jīn (斤, znany również jako „catty”) ma współczesną definicję dokładnie 500 gramów, podzieloną na 10 liǎng (两). Tradycyjnie Około 605 gramów, jin był w użyciu od ponad dwóch tysięcy lat, służąc temu samemu celowi, co „Funt” dla powszechnie używanej miary wagi.

w ten sposób zastąpiono setki starszych kilogramów. Przykłady starszych funtów to jeden z około 459 do 460 gramów w Hiszpanii, Portugalii i Ameryce Łacińskiej; jeden z 498,1 gramów w Norwegii; i kilka różnych w obecnych Niemczech.

chociaż w tych krajach nadal w różnym stopniu używa się funta jako Nieformalnego terminu, wagi i urządzenia pomiarowe są denominowane tylko w gramach i kilogramach. Funt produktu musi być określony przez Ważenie produktu w gramach, ponieważ użycie funta nie jest sankcjonowane w handlu wewnątrz Unii Europejskiej.