w monitorowaniu endoskopowym i leczeniu chorób przewodu pokarmowego ważne jest, aby pacjenci przyjmowali powtarzane badania. Są one mniej prawdopodobne, jeśli zabieg zostanie zapamiętany jako uciążliwy lub niewygodny, co jest prawdopodobne, gdy jest wykonywany tylko w znieczuleniu miejscowym. Celem świadomej sedacji jest lekko uspokojony pacjent, który jest przytomny, współpracujący na żądanie, amnezyjny i wolny od lęku i strachu. Różne leki w małych dawkach mogą być stosowane w celu spełnienia tych kryteriów. Wśród nich są fenotiazyny, butyrofenony, barbiturany i nie-barbiturany leki nasenne, benzodiazepiny i hipno-przeciwbólowe, ketamina. Ponieważ benzodiazepiny oferują zarówno działanie uspokajające, jak i głębokie amnezyjne i anksjolityczne, leki te są używane do świadomej sedacji na całym świecie. Diazepam był „złotym standardem” sedacji, ale bardziej nowoczesne benzodiazepiny, szczególnie midazolam, są obecnie częściej stosowane. Ogólnie rzecz biorąc, benzodiazepiny wykazują szeroki zakres terapeutyczny. Jednak zgodnie z dawką leki uspokajające mogą wywoływać działania niepożądane, takie jak senność, obniżenie ciśnienia krwi i depresja oddechowa. Ponadto niektóre z nich mogą wywoływać bardziej rozległe działania niepożądane, takie jak uwolnienie histaminy i reakcje anafilaktyczne, zakrzepowe zapalenie żył i ból po wstrzyknięciu. Mogą mieć poważne interakcje z lekami, gdy są stosowane w skojarzeniu z miejscowymi lekami znieczulającymi, nasennymi i opioidami. U starszych pacjentów konieczne są mniejsze dawki w celu uspokojenia. Leki uspokajające należy podawać powoli, aby uniknąć niepożądanych działań hemodynamicznych i oddechowych.