Elton John, w całości Sir Elton Hercules John, oryginalne nazwisko Reginald Kenneth Dwight, (ur. 25 marca 1947, Pinner, Middlesex, Anglia), brytyjski piosenkarz, kompozytor i pianista, który był jednym z najpopularniejszych artystów końca XX wieku. Połączył tak wiele nurtów muzyki popularnej i stylistycznego showmanship jak Elvis Presley w karierze koncertowej i nagraniowej, która obejmowała sprzedaż setek milionów płyt.

Britannica Quiz

Musical Line-Up

co blue-eyed 1940s crooner miał przeboje z „I’ ll Never Smile Again” I „This Love of Mine”? Niezależnie od tego, czy depczesz stopy, czy wolisz pstrykać palcami, Poczuj rytm w tym eklektycznym Studium Muzyki.

cudowne dziecko na fortepianie, John otrzymał stypendium Royal Academy of Music w wieku 11 lat. Po odkryciu rhythm and bluesa dołączył do Bluesology, późniejszego zespołu Johna Baldry ’ ego, w połowie lat 60. poznał swojego głównego współpracownika, Berniego Taupina (ur. 22 maja 1950 w Sleaford, Lincolnshire), po tym jak obaj odpowiedzieli na reklamę w magazynie branżowym, a jego pierwszym brytyjskim sukcesem nagraniowym było nagranie „Lady Samanthy” w 1968 roku. Jego pierwszy amerykański album, Elton John, został wydany w 1970 roku i od razu ustanowił go główną międzynarodową gwiazdą.

w swojej karierze John wykazał się niezwykłym talentem do asymilacji i łączenia różnych stylów popu i rocka w napędzające, opływowe brzmienie, które było ekstrawertyczne, energetyczne i nieco bezosobowe. Jego nagrania były jednymi z pierwszych, które ujednoliciły gitarę elektryczną i pianino akustyczne z syntezatorową instrumentacją. Jego styl wokalny, z jego południowym akcentem i odmianami gospel, był silnie inspirowany Amerykanami, podobnie jak jego pianistyka, ozdobne, o Smaku gospel opracowanie stylów Little Richarda i Jerry ’ ego Lee Lewisa. Jego pierwszy amerykański hit, „Your Song”, w 1970 roku, był balladą miłosną, która łączyła introspekcyjny nastrój piosenkarzy z epoki z bardziej tradycyjnym popowym rzemiosłem. Nagrania Johna z początku lat 70. składały hołd modelom country rocka i folk rocka, takim jak The Band i Crosby, Stills i Nash.

do 1973 roku John był jednym z najlepiej sprzedających się wykonawców popowych na świecie. Jego typowymi kompozycjami, pisanymi z Taupinem, były czułe parodie i pastisze wszystkiego od The Rolling Stones („The Bitch Is Back”) przez ballady Franka Sinatry („Blue Eyes”), rock and rolla lat 50. („Crocodile Rock”) po Philadelphia soul („Philadelphia Freedom”). Zademonstrował także głębsze ambicje muzyczne w dłuższych utworach, takich jak” Burn Down the Mission „na Tumbleweed Connection (1971) i” Funeral for a Friend/Love Lies Bleeding ” na Goodbye Yellow Brick Road (1973). Inne znaczące utwory z tego okresu to „Rocket Man” na Honky Château (1972) i „Don’ t Let the Sun Go Down On Me” na Caribou (1974).

poczynając od 1976 roku od albumu Blue Moves, jego wpływy rockowe stały się mniej wyraźne, a bardziej kościelny angielski styl pop pojawił się w balladach takich jak „Sorry Seems to Be the Hardest Word” (1976), które charakteryzowały staromodną aurę deklamacyjną jego dojrzałych ballad. Na przełomie lat 70.i 80., kiedy eksperymentował z innymi współpracownikami, jego muzyka straciła trochę świeżości, a jego popularność nieco zmalała, ale pozostał niezwykle popularnym artystą mainstreamowym, który wprowadził na arenę pop staromodny, gaudly w kostiumach ekstrawagancję przypominającą legendę fortepianu w Las Vegas Liberace. W latach 90. John był pierwszą męską gwiazdą pop, która zadeklarowała swój homoseksualizm, nie doznając zauważalnych uszkodzeń w karierze. Wraz z autorem tekstów Timem Rice ’ em napisał również piosenki do filmu Król Lew (1994), a „Can You Feel The Love Tonight” zdobył Oscara za najlepszą piosenkę oryginalną; film został zaadaptowany na broadwayowski musical w 1997. W tym samym roku, nowa wersja jego piosenki” Candle in the Wind ” z 1973 roku, zmieniona przez Taupina w celu opłakiwania śmierci Diany, Księżnej Walii, stała się najbardziej udanym singlem popowym w historii, sprzedając się w ponad 30 milionach kopii.

Elton John występuje w Las Vegas

Elton John występuje w Caesars Palace w Las Vegas, 2005.

PRNewsFoto/Caesars Palace/AP Images

w 1998 roku John powrócił z Rice ’ em do napisania musicalu scenicznego: Legenda o Aidzie (zmieniona w 1999 jako Aida) – luźna adaptacja opery Giuseppe Verdiego. John i Taupin napisali musical Lestat (2005), oparty na serii powieści Anne Rice, a John skomponował muzykę do Billy ’ ego Elliota, adaptacji scenicznej popularnego filmu. Musical ten miał swoją premierę w londyńskim West Endzie w 2005 roku, a zadebiutował na Broadwayu w 2008 roku. W następnym roku zdobył 10 nagród Tony, w tym najlepszy musical.

w latach 2003-2009 John miał otwarte zaręczyny w Caesars Palace w Las Vegas. Wystawa zatytułowana Elton John and The Red Piano była multimedialną retrospektywą jego kariery, a wizualizacje dostarczył fotograf David LaChapelle. John rozpoczął drugą rezydencję w Las Vegas, zatytułowaną The Million Dollar Piano, która trwała od 2011 do 2018 roku.

John nadal wydawał nagrania, w tym Peachtree Road (2004), the Union (2010; album w duecie z Leonem Russellem) i Wonderful Crazy Night (2016). Stworzył także ścieżki dźwiękowe do filmów animowanych droga do El Dorado (2000) i Gnomeo & Juliet (2011). W 2018 roku John wyruszył w to, co ogłosił jako swoją ostatnią trasę koncertową, nazwaną Farewell Yellow Brick Road i zaplanowaną na trzy lata. W tym czasie ukazał się film Rocketman (2019), oparty na jego życiu. John i Taupin napisali singel „(I 'm Gonna) Love Me Again” do filmu biograficznego, który zdobył Oscara za najlepszą oryginalną piosenkę.

John został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame w 1994 roku, a w 1998 roku został odznaczony przez królową Elżbietę II. otrzymał Honor Kennedy Center w 2004 roku. Jego autobiografia, Me, została opublikowana w 2019 roku.