struktura i organizacja islamu

wewnątrz tunezyjskiej madrasy Islam jest różnorodną religią, która nie uznaje autorytatywnego źródła doktrynalnej interpretacji, jak papież. Brak autorytatywnego źródła doktrynalnej interpretacji oznacza, że islamowi brakuje hierarchicznej struktury, takiej jak Kościół katolicki i każdy może interpretować Koran i inne religijne pisma tak, jak mu się podoba. Czyni to Islam bardziej egalitarnym i demokratycznym pod pewnymi względami, ale także ułatwia muzułmańskim ekstremistom zdobywanie wpływów i głoszenie swoich poglądów.

Muzułmanie wierzą w bezpośrednią komunię z Bogiem i technicznie pośrednicy ludzcy nie są potrzebni, aby wyznawcy mieli związek z Bogiem. Nawet Muhammad był tylko posłańcem. W związku z tym w islamie nie ma kapłanów, papieży, świętych ani świętych. Każdy muzułmanin ma równy dostęp do Boga i każdy muzułmanin o dobrym charakterze może być przywódcą modlitw w meczecie.

Islam nie ma „duchowieństwa” w sensie chrześcijańskim. Nie ma pojęcia ” Kościół.”Żadnych sakramentów. Islam ” rygorystycznie wykluczył ze swego przywództwa religijnego jakiekolwiek duchowe funkcje i prerogatywy kapłaństwa.”Podstawą niektórych struktur islamu są zakorzenione w beduińskich tradycjach pokrewieństwa, egalitaryzmu i poddania się silnej władzy (Allah w przypadku islamu).

Islam szyicki jest uważany za bardziej zorganizowany i hierarchiczny niż islam sunnicki. Vali Nasr , autor the Shia Revival, porównuje szyitów do katolików ze względu na ich nacisk na hierarchię religijną, Mistycyzm, Kult Świętej Rodziny (Potomków Proroka) i wstawiennictwo klerykalne, podczas gdy Sunnici są jak protestanci z brakiem jednolitego ustanowienia klerykalnego i poleganiem na oryginalnych tekstach, a mianowicie Koranie i Sunnie, jako autorytecie sekty w kwestiach religijnych.

strony i zasoby: Islam Islam.com islam.com ; Islamskie miasto islamicity.com ; Islam 101 islam101.net ; Wikipedysta artykuł Wikipedia ; Tolerancja religijna religioustolerance.org/islam ; artykuł BBC bbc.co.uk/religion/religions/islam ; Biblioteka Patheos-Islam patheos.com/Library/Islam ; University of Southern California Kompendium tekstów muzułmańskich web.archive.org ; Encyclopædia Britannica article on Islam britannica.com ; Islam w projekcie Gutenberg gutenberg.org ; Islam z bibliotek UCB GovPubs web.archive.org ; muzułmanie: PBS Frontline documentary pbs.org frontline; Odkryj Islam dislam.org ; Koran (Koran, Koran) i Hadis: tłumaczenie Koranu po angielsku alahazrat.net ; Koran w łatwym angielskim, Urdu, arabskim i 70 innych językach qurango.com ; Quran.com quran.com ; Al-Quran.info al-quran.info ; Koraniczny korpus Arabski, pokazuje składnię i morfologię dla każdego słowa corpus.quran.com ; słowo w słowo angielskie tłumaczenie – emuslim.com emuslim.com/Quran ; zdigitalizowane Korany w Bibliotece Cyfrowej Uniwersytetu Cambridge cudl.lib.cam.ac.uk ; Sunnah.com sunnah.com ; Hadith-wyszukiwanie według słów kluczowych i narratora ahadith.co.uk

Wspólnota Islamska i szejkowie

Indonezyjski Imam prowadzący ceremonię zaślubin lokalna społeczność islamska jest znana jako umma . Bardziej jak Klub niż zorganizowany Kościół, angażuje się w szereg działań społecznych i charytatywnych i „powierza się szerzeniu dobra i zwalczaniu zła.”Tylko muzułmanie mogą być członkami społeczności muzułmańskiej. Członkowie są nazywani mukallag, co oznacza ” ten, który jest zobowiązany do wypełniania swoich religijnych obowiązków i obrzędów zgodnie z szariatem.”

lokalna społeczność Islamska ma być ” jedną ręką, jak zwarta ściana, której Cegły wspierają się nawzajem.”Przywódcy społeczeństw muzułmańskich tradycyjnie witali wszystkich chętnych w pawilonie, aby czytać petycje, słyszeć skargi i wymierzać sprawiedliwość.

Szejk znaczy nauczyciel. Jest to imię nadane człowiekowi podziwianemu za pobożność. Szejkowie są czasami imamami lub kaznodziejami. Często są również wodzami, przywódcami wsi, a nawet przywódcą dużego plemienia lub narodu. Wiele wiosek ma starszego przywódcę duchowego, który jest uważany za strażnika Koranu.

Imam

imam jest duchową głową społeczności muzułmańskiej. Imam w meczecie jest po prostu nauczycielem, uczoną osobą lub przywódcą modlitwy. W każdym meczecie jest imam i asystent imama, który zajmuje miejsce imama, jeśli jest chory lub wyjechał z miasta, lub wchodzi, jeśli imam potyka się lub zapomina werset.

Imam tradycyjnie prowadził modlitwy, a czasami wygłaszał kazania. Prowadzenie meczetu w modlitwach jest uważane za wielki zaszczyt. Niektórzy imamowie są samozwańczy i mają niewiele formalnego wykształcenia religijnego. Niektórzy są fundamentalistami, którzy szykanują sobie drogę na swoje stanowiska lub czerpią wsparcie ze strony muzułmańskich ekstremistów. Często są konsultowani w sprawach, w których otrzymują niewielkie wykształcenie, takich jak zaaranżowane małżeństwa i Mediacja w sporach między sprzedawcami.

Hazrat Mirza Tahir Ahmad napisał: „jest jeden przywódca, który prowadzi Zgromadzenie we wszystkich takich modlitwach. Ten przywódca nie jest wyświęconym kapłanem; każdy, kogo ludzie uznają za godnego tego zadania, jest wybierany jako Imam. Zgromadzenie jest upomniane, aby było ustawione za imamem w idealnie prostych liniach, każdy czciciel stoi blisko drugiego, ramię w ramię, bez odległości między dwoma czcicielami. Doskonale podążają za Imamem we wszystkim, co robi. Gdy on się kłaniają, oni się kłaniają, gdy on stoi, oni stoją. Kiedy on wybijał pokłony, oni wybijali pokłony. Nawet jeśli Imam popełni błąd i nie zaakceptuje go nawet po przypomnieniu, wszyscy wyznawcy muszą powtórzyć to samo. Nie wolno kwestionować Imama podczas modlitwy. Wszyscy stoją w tym samym kierunku, bez wyjątku, w obliczu pierwszego domu kultu, jaki kiedykolwiek zbudowano dla dobra ludzkości. Nikt nie może zarezerwować specjalnego miejsca za Imamem. Pod tym względem bogaci i biedni są traktowani z absolutną równością, tak samo Starzy i Młodzi. Ten, kto dotrze do meczetu przed innymi, ma pierwszeństwo, by usiąść tam, gdzie chce. Nikt nie ma prawa usuwać innych z miejsca, które zajmują, z wyjątkiem względów bezpieczeństwa itp., w którym to przypadku staje się środkiem administracyjnym. Tak więc Islamski system modlitwy jest bogaty nie tylko w nauczanie duchowe, ale także w nauczanie wspólnotowe i organizacyjne.

Khutbah: muzułmańskie kazanie

Szejk Syed Abdul Qadir Jilani a khatib jest muzułmańskim kaznodzieją lub oratorem. W dawnych czasach często nosił laskę Zwiastowania i rozpoczął swoje kazania z błogosławieństwem dla Allaha, Proroka i jego rodziny, a następnie obecnego przywódcy politycznego. Hafiz to człowiek, który zapamiętał Koran.

Khutba to kazanie wygłoszone przez imama w meczecie w czasie piątkowej modlitwy w południe. O jego początkach Oleg Graber napisał w swojej rozprawie doktorskiej: „dzisiaj chutba jest instytucją kultową, która tradycyjnie sięga do samego Proroka Muhyammada. Dlatego mamy wielkie bogactwo tradycji zajmujących się tym.

„we wczesnym islamie spotkanie w meczecie znane jako salat jama’ ah, „ogólna modlitwa”, która miała być zalążkiem, z którego rozwinął się dzisiejszy kult, nie było spotkaniem religijnym, ale politycznym. Następnie wyrażenie minbar al-mulk, które łączy siedzibę kaznodziei z atrybutami królewskimi, nabiera pełnego znaczenia tronu, z którego władca ogłasza ludowi nowe decyzje i ostatnie wydarzenia. Wtedy też khatib nie jest po prostu kaznodzieją, ale przywódcą politycznym lub królem, który nie może siedzieć i zwracać się do swojego ludu. Minbar, na którym siedzi, wraz z kijem lub włócznią, którą nosi, są pozostałościami z czasów przedislamskich, kiedy były symbolami władzy sądowniczej. Lammens pokazał, że Umar, Uthman, Ali i prawdopodobnie sam Prorok siedzieli przemawiając do Zgromadzenia wiernych. W ten sposób Mu ’ awiyah i Umajjadowie zostali uniewinnieni od zarzutu, że byli pierwszymi, którzy siedzieli podczas wymawiania chutby.

klerycy, Mułłowie, Kadyci i Muftis

„Mułła” to honorowe słowo dla uczonej osoby, która działa jako nauczyciel i sędzia i która objaśnia muzułmańskie prawo. Uważa się go raczej za wysoko postawionego profesora religii, a nie księdza. Mułła jest terminem najczęściej używanym w Iranie i krajach szyickich. Osoba na ogół musi ukończyć szkołę Koraniczną, aby uzyskać ten tytuł mułły. Większość mułłów żyje stosunkowo skromnie.

„Ulama” odnosi się do klasy mułłów lub uczonych religijnych, którzy są wyszkoleni w teologii i są szanowanymi interpretatorami Koranu. Wpływowi w konserwatywnych i wiejskich społecznościach, wielu ulamów może prześledzić swój rodowód z powrotem do Proroka lub członków jego rodziny lub jego wczesnych zwolenników. W przeszłości często tworzyli elitę miejską. Oni i dzieci byli wykształceni w najbardziej prestiżowych madrasach (szkołach muzułmańskich). Ulama to liczba mnoga od alim („uczony”).

sędzia muzułmański znany jest jako cadi ( qadi). Mufti jest islamskim ekspertem prawnym. Zaczęli jako asystent sędziów, teraz wielu jest wysokiej rangi ekspertów prawnych dozwolone do wydawania fatw. Zobacz Fatwy, Prawo Muzułmańskie.

począwszy od X wieku utworzono specjalne Akademie do nauczania doktryn religijnych i prawnych. Jednym z nich był Al-Azhar, najstarszy działający uniwersytet na świecie. Muzułmańskie szkolenie religijne trwa często około kilkunastu lat i rozpoczyna się we wczesnych latach nastoletnich. Uczniowie uczą się technik głoszenia. Studiowanie na duchownego było tradycyjnie sposobem, w jaki młody człowiek z ubogiej lub średniej klasy rodziny mógł poprawić swoją pozycję w życiu.

szanowani duchowni Zwykle wygłaszają kazanie w piątkowych modlitwach . Prowadzą również wykłady i sesje pytań i odpowiedzi w meczetach szkół religijnych. Praca religijna jest dziś zazwyczaj nisko płatna. Jeden z nauczycieli madrassah powiedział Foreign Policy magazine: „nie chcesz być mułłą jak ja, z niewielką pensją i bez szacunku w oczach bogatych i wpływowych.”

Ruch Pan – islamski i Kalifat

niektóre grupy muzułmańskie twierdzą, że jednym z ich celów jest ustanowienie pan-islamskiego kalifatu na całym świecie zgodnie z prawem islamskim (Szariat). Przez wieki, od śmierci Mahometa do 1924 roku, świat islamski był zjednoczony pod przywództwem kalifa, tak samo jak katolicy byli zjednoczeni pod papieżem. Kalif jest następcą Proroka

w listopadzie 1922 roku Turcy zlikwidowali sułtana, który był uważany za kalifa, przywódcę i jednoczącego wszystkich sunnickich muzułmanów i ostatniego z linii władców sięgających czasów Mahometa. W 632 roku n. e. Był krótki eksperyment z oddzielnym kalifem, ale to nie wyszło. W marcu 1924 kalifat został zniesiony. Wraz ze złożeniem ostatniego kalifa w 1924 roku, Islam nie miał nikogo, kto mógłby mówić jako jego autorytet. Zamiast tego kwestie były dyskutowane przez różne grupy uczonych i prawników, które często miały konkurencyjne programy i interpretacje pisma Islamskiego.

Robert Hunt z Dallas Morning News napisał: „istnieje uporczywy szczep imperializmu Milenijnego z większą historią społeczeństw muzułmańskich. Zawsze byli muzułmanie, którzy wierzą w swoje przeznaczenie i że ich religią jest ostateczne pokonanie ignoranckiej i złej połowy świata, która jeszcze nie poddała się Bogu, jak objawił to Koran.

” przez większość historii islamu, tysiącletnie Imperium budujące Gaz zostało wyparte przez pragmatyczne agendy ekspansji politycznej, wojskowej i gospodarczej. Faktyczne Imperia muzułmańskie ostatecznie porzuciły swoje religijne agendy zarówno ze względu na własny interes, jak i słabość.”

politolog z Harvardu Samuel Huntington, znany z tego, że sugeruje, że różnice i konflikty między społeczeństwami islamskimi i zachodnimi opierają się na” zderzeniu cywilizacji”, powiedział magazynowi Islamica: „z pewnością istnieją różne trans-Islamskie ruchy polityczne, które próbują odwołać się do muzułmanów wszystkich społeczeństw. Ale wątpię, że będzie jakaś prawdziwa spójność społeczeństw muzułmańskich jako jeden system polityczny prowadzony przez wybieranych r Nie-wybieranych przywódców. Ale myślę, że możemy oczekiwać, że społeczeństwa muzułmańskie będą ze sobą współpracować w wielu kwestiach, tak jak społeczeństwa Zachodnie współpracują ze sobą. Nie wykluczałbym możliwości rozwoju przez kraje muzułmańskie, a przynajmniej Arabskie jakiejś formy organizacji porównywalnej z Unią Europejską.”

Książka: Islamic Imperialism by Efraim Karsh (Yale University Press, 2008)

Islam ’ s Crisis of Authority

szyicki Szejk Fazlollah Noori w artykule w Wilson Quarterly, historyk Uniwersytetu Columbia Richard Bulliet twierdził, że „kryzys władzy budował w islamie od ponad wieku” i jest produktem zdecentralizowanych i słabych struktur władzy religii, które z kolei podważyły siłę tradycyjnego ulema (czołowych uczonych muzułmańskich), którzy kiedyś byli w stanie „zdyskwalifikować lub unieważnić człowieka, który nie mówi—ani nie działa—dla islamu.”

Bulleit twierdzi, że są trzy powody tego: 1) stopniowa marginalizacja czołowych szejków i muftich ze względu na ich bliższe relacje z reżimami autorytarnymi, które kontrolują sznurki do ważnych meczetów; 2) pojawienie się samozwańczych władz o niewielkim tradycyjnym wykształceniu, ale z wyższym opanowaniem mediów; i 3) zwiększona literatura, która stworzyła ogromną i otwartą publiczność na nowe głosy

w przeszłości miały miejsce inne kryzysy władzy, takie jak kiedy cztery główne szkoły islamu wyłoniły się z anarchicznego i chaotycznego rozprzestrzeniania punktu widzenia i ideologii w średniowieczu. Obecnie głównymi źródłami są: 1) muzułmańska diaspora w Europie i Ameryce Północnej, w tym pochodzący ze Szwajcarii Tariq Ramadan oraz pochodzący z Iranu i Holandii Afshin Elain; 2) aktywiści na uniwersytetach w krajach głównie muzułmańskich poza Bliskim Wschodem, którzy łączą tradycyjne studia religijne z nowoczesnymi studiami; oraz 3) Islamskie partie polityczne.

klerycy szyiccy od czasu zniesienia kalifatu i osadzenia ostatniego kalifa w 1924 roku sunnicki Islam miał poważną pustkę centralnego przywództwa i nikt nie mógł mówić jako jego autorytet. Zamiast tego kwestie były dyskutowane przez różne grupy uczonych i prawników, które często miały konkurencyjne programy i interpretacje pisma Islamskiego.

Al Azhar w Kairze jest uważany za najważniejszy ośrodek religijny w sunnickim świecie muzułmańskim. Założony w A. D. 970, jest również uważany za najstarszy na świecie wciąż funkcjonujący Uniwersytet. Wielki Szejk (przywódca) Al Azhar jest uważany przez wielu za najwyższy autorytet islamski na świecie. Jego deklaracje i opinie w sprawach od Izraela do kontroli urodzeń są dużo wagi. Jedynym haczykiem jest to, że został mianowany przez egipski rząd, a konserwatywni islamiści tego nie lubią.

wielki Mufti jest drugim najwyższym rangą klerykiem i postacią pomocniczą, która posiada komplet w rządzie Egipskim. W Al-Azhar znajduje się Islamski Dom Badawczy oraz Dom fatwy, który podlega bezpośrednio wielkiemu Mufti.

wielki mufti Szejk Abdul-Aziz al-Szejk jest najwyższym autorytetem religijnym Arabii Saudyjskiej. Jest przewodniczącym Rady Ulemas, złożonej z wyższych uczonych islamskich. Członkowie są wybierani przez Radę za zgodą króla. Uważają się za strażników społeczeństwa i podtrzymują islamską moralność. Wielki Mufti Arabii Saudyjskiej ogłosił kiedyś, że świat jest płaski i zakazał Pokemonów ze względu na to, że jest szkodliwy dla islamu.

recytowanie Koranu jest podstawą muzułmańskiej edukacji. Tradycyjne islamskie szkoły wiejskie uczą Koranu i arabskich tekstów religijnych i niewiele więcej. Zamiast uczęszczać do normalnej świeckiej szkoły wielu młodych muzułmańskich chłopców jest wysyłanych do małych lokalnych szkół muzułmańskich, aby zapamiętać, a nie czytać Koran. W niektórych skrajnych szkołach zamiast czytania, pisania i arytmetyki chłopcy uczą się, że świat jest płaski i że wszystko, co nie jest wymienione w Koranie lub nie jest częścią islamskiej nauki, nie jest ważne. Podobne sytuacje występują również w skrajnych szkołach chrześcijańskich i żydowskich. Należy pamiętać, że jest prawdopodobnie tak wielu, jeśli nie więcej, wyznawców Chrześcijaństwa lub judaizmu, którzy odrzucają nowoczesną teorię naukową.

Nauka czytania i pisania w wielu szkołach muzułmańskich jest procesem lub zapamiętywaniem wszystkich 114 rozdziałów Koranu. Odbywa się to poprzez powtarzanie fragmentów w kółko i kopiowanie stron Koranu, czasami na drewnianych tablicach z piórkami zanurzonymi w tuszu wykonanym z węgla drzewnego i gumy arabskiej. Chłopiec staje się mężczyzną w wielu społeczeństwach muzułmańskich, kiedy recytuje wersety podczas ceremonii w okresie dojrzewania.

wyrażając to, co jest wymagane od dobrego uczonego Islamskiego, XII-wieczny uczony medyczny z Bagdadu napisał: „Kiedy czytasz książkę, dołożysz wszelkich starań, aby nauczyć się jej na pamięć i opanować jej znaczenie. Wyobraź sobie, że książka zniknęła i że możesz się jej pozbyć, bez wpływu na jej utratę…Powinieneś wzorować swoje postępowanie na zachowaniu wczesnych muzułmanów. Dlatego przeczytaj biografię Proroka, Studiuj jego czyny i obawy, podążaj jego śladami i staraj się jak najlepiej go naśladować…Powinieneś często nie ufać swojej naturze, zamiast mieć dobrą opinię o niej, przedkładając swoje myśli ludziom pochylonym i ich dziełom, postępując ostrożnie i unikając pośpiechu…Ten, kto nie znosił stresu nauki, nie skosztuje radości z wiedzy.”

misjonarze muzułmańscy

istnieje aspekt misyjny islamu, ale nie jest on tak silny, jak ten w chrześcijaństwie, zwłaszcza wśród ewangelików, ale jest silniejszy niż ten w judaizmie, który tradycyjnie marszczy brwi na prozelityzm. Wśród muzułmańskich misjonarzy są Tablighi Jamaat („grupa, która propaguje wiarę”), globalna sieć kaznodziejów w niepełnym wymiarze godzin, którzy ubierają się w białe szaty i skórzane sandały jak prorocy i podróżują w małych grupach. Ich coroczne spotkania w Indiach i Pakistanie przyciągają setki tysięcy.

muzułmanie są zachęcani do zdobywania nowych nawróconych z powtarzanym poleceniem „staraj się na ścieżce Boga, dopóki wierność Bogu nie zwycięży całej wierności.”Nawet tak prozelityzm nie jest dużą częścią islamu, który potępia przymusowe nawrócenia. Jeden słynny fragment z Koranu idzie: „Nie ma nawrócenia w sprawach wiary!”(2:256)

The Economist relacjonował: „muzułmańska działalność misyjna ma na celu raczej ożywienie wiernych i zachęcenie ich do większej gorliwości niż zdobywania nowych dusz.”Misją islamskich stacji telewizyjnych i radiowych, organizacji charytatywnych i organizacji pozarządowych jest bardziej poprawa warunków istniejących społeczności muzułmańskich i budowanie wiary ich członków. Kiedy zapał misyjny jest często bardziej promowaniem określonej sekty lub zestawu wierzeń niż popychaniem samego islamu.

wzrost liczby muzułmanów jest głównie wynikiem wzrostu populacji i migracji, a nie konwersji.

muzułmańskie organizacje pozarządowe, Technologia i rozprzestrzenianie się islamu

indonezyjscy studenci madrassah w 1906 roku nowoczesna technologia, globalizacja i niekończące się dostawy pieniędzy na ropę naftową pomogły rozprzestrzenić Islam w bezprecedensowym tempie. Koran jest rozprowadzany przez rozległą sieć meczetów, a nawet przez ambasady. W Internecie dostępnych jest wiele materiałów. Idź do FreeQur ’ an. com i możesz mieć Koran dostarczony do domu za darmo. Istnieje wiele narzędzi, które pomagają wiernym w zapamiętywaniu fragmentów Koranu.

za pracą misyjną stoją pieniądze z Saudyjskiej ropy naftowej. Saudyjski rząd rozdaje rocznie około 30 milionów Koranów, zapewnia fundusze na budowę meczetów, madrassahów, sprowadza zagranicznych imamów, oferuje bezpłatne lekcje języka arabskiego, otwiera przedszkola, sklepy spożywcze i księgarnie, a także zakłada organizacje charytatywne i dystrybuuje żywność potrzebującym. Miliardy dolarów są również dostarczane przez zamożne osoby za pośrednictwem islamskich organizacji charytatywnych. Pieniądze nie trafiają tylko do krajów rozwijających się. Według niektórych szacunków 50 procent meczetów w Stanach Zjednoczonych otrzymuje fundusze zagraniczne, głównie z Arabii Saudyjskiej.

Saudyjczycy często naciskają na konserwatywną markę Wahabijskiego islamu. Urodzony w Somalii islamski reformator Ayaan Ali Hirsi napisał w New York Times: „kiedy Saudyjska i inna filantropia Zatoki dotarła do nas w Afryce, pamiętam, że budowa meczetów i darowizn dla szpitali i biednych szła w parze z przekleństwem Żydów. Mówiono, że Żydzi są odpowiedzialni za śmierć dzieci, epidemie takie jak AIDS i przyczyny wojny.”

w ostatnich latach działalność islamskich misjonarzy i organizacji charytatywnych została sparaliżowana przez „wojnę z terroryzmem”, która utrudniła rozpowszechnianie Koranu i podróżowanie przez imama. Składki na muzułmańskie organizacje charytatywne spadły, a niektóre organizacje charytatywne zostały zakłócone przez zamrożenie kont bankowych i dochodzenia.

wysiłki chrześcijan, aby wykonywać pracę misyjną na terenach tradycyjnie muzułmańskich, są często witane z wielką wrogością. Arabia Saudyjska nie zezwala na dystrybucję Biblii na swojej ziemi. W innych miejscach misjonarze zostali wysłani do więzienia. Muzułmanie, którzy wyrzekają się swojej religii, zostali oskarżeni o apostazję, zbrodnię szariatu karaną śmiercią.

Zobacz apostazja, Szariat, rząd muzułmański

źródła obrazu: Wikimedia Commons

Źródła tekstu: Internet Islamic History Sourcebook: sourcebooks.fordham.edu „World Religions” edited by Geoffrey Parrinder (Facts on File Publications, New York); ” Arab News, Jeddah; Islam, a Short History by Karen Armstrong; A History of the Arab Peoples by Albert Hourani (Faber and Faber, 1991); Encyclopedia of the World Cultures edited by David Levinson (G. K. Hall & Company, New York, 1994). Encyclopedia of the world 's Religions” edited by R. C. Zaehner (Barnes & Noble Books, 1959); Metropolitan Museum of Art, National Geographic, BBC, New York Times, Washington Post, Los Angeles Times, Smithsonian magazine, The Guardian, BBC, Al Jazeera, Times of London, The New Yorker, Time, Newsweek, Reuters, Associated Press, AFP, Lonely Planet Guides, Library of Congress, Compton ’ s Encyclopedia oraz różne książki i inne publikacje.

Ostatnia aktualizacja wrzesień 2018