ilość wytworzonych danych cyfrowych od dawna przewyższa ilość dostępnej pamięci masowej. Projekt ten umożliwia przechowywanie danych na poziomie molekularnym w cząsteczkach DNA poprzez wykorzystanie postępów biotechnologii w syntezie, manipulacji i sekwencjonowania DNA w celu opracowania przechowywania archiwalnego. Naukowcy Microsoft i University of Washington współpracują nad wykorzystaniem DNA jako nośnika pamięci masowej o wysokiej gęstości, trwałego i łatwego do manipulowania.

zapotrzebowanie na przechowywanie danych rośnie wykładniczo, ale pojemność istniejących nośników pamięci masowej nie nadąża. Większość danych na świecie jest obecnie przechowywana na nośnikach magnetycznych i optycznych. Pomimo ulepszeń w dyskach optycznych, przechowywanie zettabajtów danych nadal zajmowałoby wiele milionów jednostek i zajmowałoby znaczną przestrzeń fizyczną. Jeśli chcemy zachować światowe dane, musimy dążyć do znacznego postępu w gęstości i trwałości pamięci masowej. Wykorzystanie DNA do archiwizacji danych jest atrakcyjną możliwością, ponieważ jest niezwykle gęsty (do około 1 eksabajta na milimetr sześcienny) i trwały (okres półtrwania ponad 500 lat).

chociaż nie jest to jeszcze praktyczne ze względu na obecny stan syntezy i sekwencjonowania DNA, technologie te rozwijają się dość szybko wraz z postępem w branży biotechnologicznej. Biorąc pod uwagę zbliżające się granice technologii krzemu (koniec prawa Moore ’ a), uważamy, że hybrydowe systemy krzemu i biochemiczne są warte poważnego rozważenia. Biotechnologia ogromnie skorzystała z postępu w technologii krzemu opracowanej przez przemysł komputerowy; teraz nadszedł czas, aby architekci komputerowi rozważyli włączenie biomolekuł jako integralnej części projektowania komputerowego.