Up Helly Aa – Festiwal Ognia w Lerwick – nadal obchodzi nordyckie tradycje Anne Anne Burgess via Wikimedia Creative Commons

archeolodzy wykopaliska z latryn wikińskich wykazały, że geny przystosowane do walki z pasożytami wewnętrznymi mogą być szkodliwe dla ich współczesnych Potomków.

Wikingowie zawsze mieli dość znaną reputację, ale nowe badania sugerują, że mogli pozostawić po sobie kolejną niepokojącą spuściznę.

bycie wikingiem nie było tylko zabawą i zabawą

Ostatnie wykopaliska w dołach latryn Wikingów w Danii odkryły, że pomimo bycia silnymi i przerażającymi wojownikami, Wikingowie cierpieli strasznie z powodu wewnętrznych inwazji robaków.

aby to zwalczyć, badania DNA Wikingów wykazały, że ich geny faktycznie przystosowały się do lepszej ochrony ich ciał przed tymi pasożytami, i jest to cecha, którą nadal można znaleźć u ich potomków.

nowe badania prowadzone przez Liverpool School of Tropical Medicine wykazały, że ten sam gen może teraz powodować poważne problemy dla tych, którzy go odziedziczyli, zwłaszcza rozedmę płuc.

nauka

nasze ciała naturalnie wytwarzają enzymy, które są w stanie rozbić nasze własne tkanki narządów. Aby temu zapobiec, nasze ciała produkują również inhibitory, które chronią narządy przed uszkodzeniem przez te enzymy.

badania medyczne nad tym, dlaczego niektórzy ludzie mają bardziej naturalne ryzyko rozwoju choroby płuc, odkryły, że jedynym dziedzicznym czynnikiem ryzyka wydaje się być dewiacyjna forma jednego z tych inhibitorów – alfa-1-antytrypsyny (a1at).

jak się okazuje, mutacja ta jest naprawdę skuteczna w hamowaniu rodzaju enzymów trawiennych białek wytwarzanych przez pasożyty, ale w konsekwencji jest znacznie mniej zdolna do radzenia sobie z własnymi naturalnie występującymi enzymami. Wariant genu jest szczególnie powszechny w Skandynawii i można go przypisać DNA Wikingów, kiedy wydaje się, że początkowo ewoluował w celu ochrony Wikingów przed ich wysoką ekspozycją na choroby pasożytnicze.

Przewińmy do dzisiaj…

nasza współczesna medycyna pozwala nam teraz skutecznie zwalczać wewnętrzne robaki, co oznacza, że Gen dewiacyjny jest teraz mniej lub bardziej przestarzały. Dla ludzi, którzy nadal go nosić, jednak zmutowana forma A1AT jest zamiast potencjalnie zwiększa ryzyko choroby płuc.

ponieważ oczekiwana długość życia nie była tak długa dla Wikingów, jak dla nas dzisiaj, wikingowie nie żyli wystarczająco długo, aby Gen dewiacyjny mógł spowodować problem. Ale wraz ze wzrostem długości życia, zmniejszona zdolność organizmu do zarządzania własnymi enzymami ma poważny wpływ na zdrowie układu oddechowego nosicieli tego wariantu genu.

to trwałe dziedzictwo Wikingów pokazuje nam nie tylko, jak bardzo nasze ciała mogą być kształtowane przez nasze środowisko, ale także daje wgląd w warunki życia w osadach Wikingów. Poziom narażenia na choroby pasożytnicze i rodzaje obecnych pasożytów mogą nam powiedzieć o chorobach, na które ludzie cierpieli, które zwierzęta domowe trzymali i jak blisko siebie żyli.