definicja: DNB na mieszkańca to dochód narodowy brutto przeliczony na dolary amerykańskie przy użyciu metody Atlas Banku Światowego, podzielony przez ludność w połowie roku. DNB jest sumą wartości dodanej wszystkich producentów będących rezydentami powiększoną o wszelkie podatki od produktów (pomniejszone o subsydia) nieuwzględnione w wycenie produkcji powiększonej o wpływy netto z dochodów pierwotnych (wynagrodzenia pracowników i dochodów z nieruchomości) z zagranicy. Aby złagodzić wahania cen i kursów wymiany, Bank Światowy stosuje specjalną metodę Atlas przeliczania na wyrażanie wartości waluty krajowej w dolarach amerykańskich. Stosuje się tu współczynnik przeliczeniowy uśredniający kurs wymiany dla danego roku i dwóch poprzednich lat, skorygowany o różnice w stopach inflacji między krajem a krajami Grupy G-5 (Francja, Niemcy, Japonia, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone). Począwszy od 2001 r. kraje referencyjne obejmują strefę Euro, Japonię, Zjednoczone Królestwo i Stany Zjednoczone. Wskaźnik ten jest zawarty w Światowych wskaźnikach rozwoju i opiera się na własnych obliczeniach Banku Światowego i danych dotyczących rachunków narodowych Organizacji Współpracy Gospodarczej i rozwoju.

Jednostka: Dolar Amerykański