król podobno opuścił mali z karawaną liczącą 60 000 ludzi.

zabrał cały dwór królewski i urzędników, żołnierzy, griotów (artystów), kupców, kierowców wielbłądów i 12 000 niewolników, a także Długi Pociąg kóz i owiec na żywność.

To było miasto przemierzające pustynię.

miasto, którego mieszkańcy, aż do niewolników, byli odziani w złoty brokat i najlepszy perski jedwab. Sto wielbłądów było na holu, każdy Wielbłąd nosił setki funtów czystego złota.

To był widok do obejrzenia.

i widok stał się jeszcze bardziej bogaty, gdy karawana dotarła do Kairu, gdzie mogli naprawdę popisać się swoim bogactwem.

katastrofa złota w Kairze

Mansa Musa wywarła na Kairze tak niezapomniane wrażenie, że Al-Umari, który odwiedził Miasto 12 lat po malijskim królu, opowiedział, jak bardzo ludzie w Kairze o nim mówili.

tak hojnie rozdawał złoto w Kairze, że jego trzymiesięczny pobyt spowodował, że cena złota w tym regionie spadła na 10 lat, niszcząc gospodarkę.

firma technologiczna z siedzibą w USA SmartAsset.com szacuje się, że z powodu deprecjacji złota pielgrzymka Mansy musy doprowadziła do około 1,5 mld USD strat gospodarczych na Bliskim Wschodzie.

w drodze powrotnej do domu Mansa Musa ponownie przeszedł przez Egipt i według niektórych próbował pomóc gospodarce kraju, usuwając część złota z obiegu, pożyczając je z powrotem po wymuszonych stopach procentowych od egipskich pożyczkodawców. Inni mówią, że wydał tak dużo, że skończyło mu się złoto.

Lucy Duran ze School of African and Oriental Studies w Londynie zauważa, że malijscy grioci, którzy w szczególności śpiewają historyjki, byli na niego zdenerwowani.

„rozdał po drodze tyle malijskiego złota, że jelis nie lubi go chwalić w swoich piosenkach, ponieważ uważają, że marnował lokalne zasoby poza Imperium” – powiedziała.

edukacja w sercu

nie ma wątpliwości, że Mansa Musa wydał lub zmarnował dużo złota podczas swojej pielgrzymki. Ale to właśnie ta nadmierna hojność przyciągnęła wzrok świata.

Mansa Musa umieścił Mali i siebie na mapie, całkiem dosłownie. Na Katalońskiej mapie atlasu z 1375 roku rysunek przedstawiający afrykańskiego króla siedzącego na złotym tronie na szczycie Timbuktu, trzymającego w ręku kawałek złota.

Timbuktu stał się afrykańskim El Dorado, a ludzie przybywali z bliska i z daleka, aby rzucić okiem.

w XIX wieku nadal miało mityczny status zaginionego miasta złota na krańcu świata, latarni morskiej zarówno dla europejskich łowców fortun, jak i odkrywców, a to w dużej mierze dzięki wyczynom Mansa Musa 500 lat wcześniej.

Mansa Musa wróciła z Mekki z kilkoma uczonymi islamskimi, w tym bezpośrednimi potomkami proroka Mahometa i andaluzyjskim poetą i architektem imieniem Abu es Haq es saheli, który jest powszechnie uznawany za projektanta słynny djinguereber Meczet.

król podobno zapłacił poecie 200 kg (440 Funtów) w złocie, co w dzisiejszych pieniądzach wyniosłoby 8,2 mln dolarów (6,3 mln funtów).

oprócz wspierania sztuki i architektury, finansował również literaturę i budował szkoły, biblioteki i meczety. Timbuktu szybko stało się Centrum Edukacji, a ludzie podróżowali z całego świata, aby studiować na Uniwersytecie Sankore.

bogatemu królowi często przypisuje się zapoczątkowanie tradycji edukacji w Afryce Zachodniej, chociaż historia jego imperium pozostaje w dużej mierze mało znana poza Afryką Zachodnią.

„historia jest pisana przez zwycięzców”, według brytyjskiego premiera Winstona Churchilla z czasów II Wojny Światowej.

Po śmierci Mansy Musy w 1337 roku, w wieku 57 lat, imperium zostało odziedziczone przez jego synów, którzy nie mogli utrzymać Imperium razem. Mniejsze państwa rozpadły się, a Imperium rozpadło się.

późniejsze przybycie Europejczyków do tego regionu było ostatnim gwoździem do trumny Imperium.

„Historia średniowiecza jest nadal w dużej mierze postrzegana tylko jako historia Zachodu”, mówi Lisa Corrin Graziose, dyrektor Block Museum of Art, wyjaśniając, dlaczego historia Mansa Musa nie jest powszechnie znana.

„gdyby Europejczycy przybyli w znaczącej liczbie w czasach musy, z Mali u szczytu potęgi militarnej i gospodarczej, a nie kilkaset lat później, to prawie na pewno byłoby inaczej”, mówi Ware.