• ryciny i tabele można zobaczyć w załączonym do wydruku pliku PDF całego artykułu w sekcji „Pliki” na tej stronie

p czy czopek powinien być wstawiony najpierw tępym lub zaostrzonym końcem, czy nie ma to znaczenia?

błona śluzowa odbytnicy ma bogaty dopływ krwi i limfy, który wspomaga wchłanianie ogólnoustrojowe. Czopki są leczniczymi preparatami stałymi głównie do wprowadzania do odbytnicy. Mogą być stosowane zarówno dla efektu miejscowego, jak i ogólnoustrojowego.

ta droga podawania leku jest stosunkowo bezbolesna i szczególnie przydatna u pacjentów, którzy są na czczo lub bez podawania doustnego przed lub po operacji lub którzy nie są w stanie tolerować doustnych leków z powodu nudności i / lub wymiotów. Jest również przydatny dla dzieci, które mają fobię igłową i wymagają leków.

czopki o działaniu miejscowym są przydatne w leczeniu przewlekłych zaparć, w przygotowaniu jelit przed badaniem jelita oraz w leczeniu świądu i bólu spowodowanego hemoroidami.

czopki produkowane są w kształcie torpedy ze spiczastym końcem (wierzchołkiem) i tępym końcem (patrz rysunek powyżej). Tępy koniec jest często wklęsły, tworząc użyteczne wcięcie dla opuszka palca.

historycznie czopki były wstawiane jako pierwsze, ale publikacja jednego z badań (Abd-El-Maeboud et al, 1991) zmieniła praktykę pielęgniarską z dnia na dzień. Autorzy sugerują, że łatwiej jest osiągnąć retencję, jeśli czopki zostaną wprowadzone najpierw tępym końcem, ponieważ działanie ściskające zwieracza odbytu przeciwko wierzchołkowi popycha (zasysa) je do odbytnicy.

ponieważ autorzy nie zwrócili szczególnej uwagi na potrzebę kliniczną, prawdopodobnie badanie można zinterpretować jako obejmujące czopki do działania ogólnoustrojowego lub lokalnego lub obu.

jednak brak jest krytycznej oceny tych badań, które nigdy nie zostały powtórzone i mają ograniczenia związane z jakimkolwiek małym badaniem. W analizie badawczej wykorzystano proste statystyki opisowe, co dodatkowo podważa zasadność i solidność badań oraz wyciągnięte wnioski.

brak krytycznej oceny jest sam w sobie niepokojący, ponieważ publikacja badań miała kaskadowy wpływ na praktykę pielęgniarską. Artykuły (Moppett, 2000) i podręczniki na temat procedur praktycznych (Mallett and Dougherty, 2005; Baillie, 2001) popierają pogląd, że czopki powinny być wstawione najpierw tępym końcem, powołując się na Abd-El-Maeboud et al (1991).

czy to ma znaczenie?

Jeśli czopek jest przeznaczony do leczenia przewlekłych zaparć, musi być umieszczony przy ścianie jelita, aby sposób jego wprowadzenia wydawał się mieć znaczenie. Wprowadzenie jest zwykle wymagane, ponieważ pacjent doświadcza skrajnego dyskomfortu z powodu zaparć. Nieprawidłowe wprowadzenie spowoduje, że pacjent zostanie poddany niegodnemu i inwazyjnemu zabiegowi, który również jest nieskuteczny.

czopki potrzebują ciepła ciała, aby rozpuścić się i stać się skutecznym-umieszczone w środku kału pozostaną nienaruszone. Jeśli czopek zostanie wprowadzony tępym końcem najpierw za pomocą zwieracza odbytu, aby pomóc w wstawieniu, nie ma gwarancji, że wejdzie w kontakt ze ścianą jelita. Jednakże, jeśli jest włożony koniec wierzchołka pierwszy opuszek palca jest w stanie kierować i umieścić czopek na ścianie jelita.

pacjenci, którzy samodzielnie stosują czopki, mogą uznać tępy koniec za bardziej akceptowalny, ponieważ dzięki działaniu ssącemu nie ma potrzeby wkładania palca do kanału odbytu (Abd-El-Maeboud i wsp., 1991). To nadaje ciężar do włożenia tępego końca najpierw-zwłaszcza jeśli czopek ma działanie ogólnoustrojowe, ponieważ wchłanianie doodbytnicze jest skuteczniejsze niż w odbytnicy, ponieważ żyły odprowadzające z tej części odbytnicy łączą się z wewnętrznymi żyłami biodrowymi. Oznacza to, że lek powraca bezpośrednio do dolnej części żyły głównej, omijając obieg portalu (Waugh and Grant, 2007).

wnioski

w przypadku braku rozstrzygających dowodów zalecających jedną szczególną metodę wstawiania czopków, wydaje się, że konieczne jest podejście zdroworozsądkowe (Bradshaw and Price, 2006).

chociaż pomysł, że pacjent może otrzymać opiekę kliniczną, która nie jest oparta na najlepszych praktykach, jest niedopuszczalny, zalecenia dotyczące wprowadzania czopków w podręcznikach i artykułach pielęgniarskich zostały radykalnie zmienione zgodnie z sugestiami poczynionymi w jednym małym badaniu badawczym. Istnieje niejednoznaczność co do tego, co stanowi „najlepszą praktykę opartą na dowodach” w podawaniu czopków. Jeśli ich wstawianie spiczasty lub tępy koniec pierwszy naprawdę ma znaczenie, to prawdopodobnie pilnie potrzebne są bardziej rozległe badania.

Autor

Gaye Kyle, MA, DipEd, BA, RGN, jest honorowym wykładowcą na Thames Valley University w Londynie i uznanym nauczycielem na University of Ulster.

• powiązany artykuł o NursingTimes.net podawanie czopka