© FloridaStock/. com

ponad 7000 gatunków na całym świecie jest uznanych za zagrożone wyginięciem. Liczba ta nie obejmuje nawet roślin, zwierząt i innych form życia, które są wymieniane przez niektórych naukowców jako wrażliwe, krytycznie zagrożone lub wymarłe na wolności-wszystko to oznacza, że gatunek zbliża się coraz bliżej fatalnego wyginięcia. Więc jak dokładnie gatunek staje się zagrożony i kto dzwoni?

podczas gdy różne rządy i lokalne organizacje często mają swój własny sposób decydowania o gatunkach, które są blisko siebie, Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) utrzymuje najbardziej wszechstronną listę gatunków zagrożonych na całym świecie. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych, jak to się nazywa, ocenia każdy gatunek według pięciu różnych standardów dla dogłębnego podejścia naukowego. Według IUCN gatunkiem zagrożonym jest ten, który spełnia jedno z następujących kryteriów: spadek populacji o 50-70% w ciągu 10 lat, całkowity obszar geograficzny mniejszy niż 5000 km2 (lub lokalny obszar populacji mniejszy niż 500 km2), wielkość populacji mniejsza niż 2500 dorosłych, ograniczona populacja 250 dorosłych lub statystyczna prognoza, że wyginie w ciągu najbliższych 20 lat.

chociaż Czerwona Lista IUCN obejmuje szeroki zakres tego, co kwalifikuje się jako gatunek zagrożony, nie do końca mówi, w jaki sposób gatunek osiąga te niskie punkty. Przygotuj się na poczucie winy: najczęstszym czynnikiem, jeśli chodzi o zanik gatunków, jest interwencja człowieka. Utrata siedlisk, wprowadzenie obcego gatunku do środowiska, polowania, zanieczyszczenie środowiska, choroby i utrata zmienności genetycznej są przyczynami spadku liczebności gatunku i najczęściej są wynikiem działalności człowieka. Weźmy na przykład bielika: wzrost populacji ludzkiej i rozwój miejski Ameryki Północnej ograniczył siedlisko zwierzęcia; wzrost polowania na orły dla sportu obniżył ich liczebność populacji; a stosowanie pestycydów DDT w gospodarstwach zaszkodziło zdolnościom reprodukcyjnym zwierzęcia. Gatunek został sklasyfikowany jako zagrożony w 1978 roku.

ale mimo, że ludzie są główną przyczyną zaniku gatunków, klasyfikowanie gatunków jako zagrożonych zachęca do działania w celu odwrócenia skutków interwencji człowieka. Prace konserwatorskie US Fish and Wildlife Service kryminalizowały polowanie na bieliki i stosowanie pestycydów DDT w połowie do końca XX wieku. Efekt był pozytywny, ponieważ bieliki rosną i zostały skreślone z listy gatunków zagrożonych w 1995 roku.