opis

chrząstka nagłośniowa (cartilago epiglottica) to cienka blaszka fibrocartilage o żółtawym kolorze, w kształcie liścia i wystająca ukośnie w górę za korzeniem języka, przed wejściem do krtani.

kończyna wolna jest szeroka i zaokrąglona; część przyczepiona (łodyga nagłośni) ; Petiolus) lub łodyga jest długa, wąska i połączona więzadłem tyreepiglottycznym z kątem utworzonym przez dwa blaszki chrząstki tarczycy, w niewielkiej odległości poniżej wyżłobienia tarczycy.

dolna część jej przedniej powierzchni jest połączona z górną granicą ciała kości gnykowej elastycznym więzadłem, więzadłem hioepiglottycznym.

przednia lub językowa powierzchnia jest zakrzywiona do przodu, a na jej górnej, wolnej części pokryta błoną śluzową, która odbija się na bokach i korzeniu języka, tworząc Środkową i dwie boczne fałdy glossoepiglottyczne; fałdy boczne są częściowo przymocowane do ściany gardła. Zagłębienia między nagłośnią a korzeniem języka, po obu stronach środkowego fałdu, nazywane są valleculæ. Dolna część przedniej powierzchni leży za kością gnykową, błoną hyothyroid i górną częścią chrząstki tarczycy, ale jest oddzielona od tych struktur masą tkanki tłuszczowej.

powierzchnia tylna lub krtaniowa jest gładka, wklęsła z boku na bok, wklęsła-wypukła z góry w dół; jej dolna część wystaje do tyłu jako uniesienie, guzek lub poduszka. Gdy błona śluzowa jest usuwana, powierzchnia chrząstki jest postrzegana jako wcięta przez szereg małych dołów, w których złożone są gruczoły śluzowe. Do jego boków przymocowane są fałdy aryepiglottyczne.

struktura.- Chrząstki korniculate i klinowe, nagłośnia i wierzchołki arytenoidów początkowo składają się z chrząstki szklistej, ale później elastyczne włókna osadzają się w matrycy, przekształcając je w żółty fibrocartilage, który wykazuje niewielką tendencję do zwapnienia.

definicja ta zawiera tekst z PUBLIC DOMAIN edition of Gray ’ s Anatomy (20th U. S. wydanie „anatomii ciała ludzkiego” Graya, wydane w 1918 roku-z http://www.bartleby.com/107/).