choroby ośrodkowego układu nerwowego (OUN) to szeroka kategoria schorzeń, w których mózg nie funkcjonuje tak, jak powinien, ograniczając zdrowie i zdolność do funkcjonowania. Warunek może być dziedziczne zaburzenia metaboliczne; wynikiem uszkodzenia z infekcji, stan zwyrodnieniowy, udar mózgu, guz mózgu lub inny problem; lub wynikają z nieznanych lub wielu czynników. Zaburzenia ruchowe, takie jak choroba Parkinsona, dystonia i drżenie samoistne są schorzeniami ośrodkowego układu nerwowego. Ich wspólną cechą jest utrata wystarczających, nienaruszonych obwodów układu nerwowego, które koordynują funkcje tak zróżnicowane, jak tworzenie pamięci (w chorobie Alzheimera) lub dobrowolny ruch (w zaburzeniach ruchu). Podczas gdy większość warunków w tej grupie nie może być całkowicie wyleczona, objawy chorób ośrodkowego układu nerwowego mogą być często zarządzane poprzez szereg terapii, od leczenia medycznego do chirurgicznego. Badane są również nowe terapie. Na przykład, lekarze badający chemioterapię w guzach mózgu lub potencjał terapii genowej w chorobie Parkinsona, są zainteresowani terapiami infuzyjnymi mózgu i mózgu w celu dostarczenia środków przeciwnowotworowych lub dodatkowych genów do obszarów mózgu, gdzie ich aktywność może pomóc kontrolować lub ograniczyć wpływ choroby. (1, 2, 3)

1. Krames, Peckham i Rezai (eds). Neuromodulation V. 1-2, s. 978. (2009)
2. Pardridge W. Journal of Cerebral Blood Flow & (Listopad 2012)
3. National Institute of Neurological Disorders and Stroke (NINDS). Aav2-GDNF dla zaawansowanej choroby Parkinsona. W: ClinicalTrials.gov . Bethesda (MD): National Library of Medicine (US). 2000- . Dostępne od: http://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT01621581 identyfikator NLM: NCT01621581

27, 2013
Takashi Morishita, MD, PhD
członek Międzynarodowego Towarzystwa Neuromodulacyjnego
profesor nadzwyczajny
Fukuoka University Faculty of Medicine
Department of Neurosurgery
Fukuoka, Japonia

• lista definicji
• strona terapii