gra jest powszechnie znana jako „Cheat” w Wielkiej Brytanii i „Bullshit” w Stanach Zjednoczonych.

MogelnEdit

niemiecki i austriacki wariant jest przeznaczony dla czterech lub więcej graczy i jest różnie znany jako Mogeln („oszust”), Schwindeln („szwindel”), Lügen („kłamstwo”) lub Zweifeln („wątpliwość”). Używa się 52-kartowego pakietu (dwa pakiety z większą liczbą graczy), a każdy gracz otrzymuje taką samą liczbę kart, a nadwyżka jest rozdawana zakryta do stołu. Gracz, który ma asa kier prowadzi, umieszczając go zakrytym do dołu na stole (na nadwyżki kart, Jeśli są). Gracz po lewej stronie podąża za nim i nazywa go dwójką kier i tak dalej aż do króla. Następnie rozpoczyna się następny Garnitur. Każdy gracz może zagrać inną kartą niż prawidłowa w kolejności, ale jeśli jego przeciwnicy podejrzewają go o oszustwo, nazywają go gemogelt! („oszukany!”). Karta jest sprawdzana, a jeśli jest to zła karta, obrażający gracz musi podnieść cały stos. Jeśli jest to właściwa karta, zawodnik musi podnieść stos. Zwycięzca jako pierwszy wyrzuci wszystkie karty, a przegrany jako ostatni pozostanie z kartami.

Verish’ Ne Verish’ Edit

rosyjska gra Verish’ Ne Verish ’ („zaufaj, nie ufaj”) – opisana przez Davida Parletta jako „pomysłowe skrzyżowanie Cheat i Old Maid” – jest również znana jako Rosyjski blef, Chiński blef lub po prostu oszustwo.

gra rozgrywana jest 36 kart (dwóch lub trzech graczy) lub 52 (czterech lub więcej). Jedna karta jest usuwana losowo przed rozpoczęciem gry i odkładana zakryta, a pozostała część jest rozdawana między graczami (nawet jeśli powoduje to, że gracze mają różnej wielkości ręce).

rdzeń gry jest rozgrywany w taki sam sposób jak Cheat, z tą różnicą, że ranga nie zmienia się, gdy gra toczy się wokół stołu: każdy gracz musi wywołać tę samą rangę.

ilekroć gracze zbierają karty z powodu blefu, mogą – jeśli chcą-ujawnić cztery karty tej samej rangi ze swojej ręki i odrzucić je.

w niektórych wariantach, jeśli gracz nie ma żadnej rangi w ręku, może wywołać „skip” lub „pass”, a następny gracz przejmuje kolejkę. Jeśli każdy gracz przechodzi, karty na stole są usuwane z gry, a ostatni gracz rozpoczyna następną rundę.

BluffEdit kanadyjski/Hiszpański

podobnie jak Rosyjski Bluff, jest to wersja używana przez przynajmniej niektórych w Kanadzie i znana w Hiszpanii. Zasady są dość surowe i, choć odmiana, nie jest otwarta na wiele zmian. Jest również znany w języku angielskim jako Fourshit (single deck) i Eight shit (double deck), gra polega na kilku ważnych zmianach w standardowych zasadach. Zwykle używa się dwóch talii zamiast jednej, tak że jest 8 kart oraz cztery jokery (jokery są opcjonalne), choć w razie potrzeby można użyć jednej talii. Nie wszystkie stopnie są używane; gracze mogą dowolnie wybierać stopnie do wykorzystania w talii, a jeśli używają dwóch talii, powinni użyć jednej karty dla każdego gracza plus dwie lub trzy kolejne. Czterech graczy może wybrać 6,8,10, J, Q,K,A lub równie łatwo wybrać 2,4,5,6,7,9,J, K lub dowolne inne karty. Może to być przydatny sposób na wykorzystanie talii z brakującymi kartami, ponieważ rangi te można usunąć. Cztery jokery są uważane za Dzikie i mogą reprezentować dowolną kartę w grze.

pierwszy gracz może być wybrany w dowolny sposób. Hiszpańska odmiana wymaga licytacji, aby sprawdzić, kto ma najwięcej najwyższej karty. Zwycięzcą wyzwania jest pierwszy gracz. W Kanadzie, wersja jest pierwszym graczem, który otrzyma Waleta zakrytego do góry, a następnie karty są ponownie zakryte.

pierwszy gracz dokona „roszczenia” dowolnej rangi kart i wybranej przez siebie ilości. W tej wersji każdy gracz z kolei musi zagrać tyle kart, ile chce o tej samej wartości. Ranga nigdy nie rośnie, nie spada ani nie zmienia się w żaden sposób. Jeśli pierwszy gracz gra Królami, wszyscy kolejni gracze muszą również grać Królami w tej rundzie (nie jest to przyrostowe). Jokery reprezentują karty rangi rozgrywanej w każdej rundzie i pozwalają na roszczenie do 11 z jednej karty (siedem naturalnych i cztery jokery). Gracz może zagrać więcej kart niż twierdzi, że gra, choć ukrywanie kart pod stołem lub w rękawie nie jest dozwolone. Po każdym wyzwaniu, zwycięzca rozpoczyna nową rundę, składając wniosek o dowolną ilość dowolnej rangi karty.

Jeśli w którymś momencie gracz podnosi karty i ma wszystkie osiem kart naturalnych określonej rangi, deklaruje to na głos i usuwa je z gry. Jeśli gracz tego nie zrobi i Później poprowadzi rundę z tą rangą, automatycznie przegrywa grę.

gdy gracz zagra wszystkie swoje karty, jest poza tą konkretną ręką. Gra jest kontynuowana, dopóki nie będzie tylko dwóch graczy (w tym momencie niektóre karty zostały prawdopodobnie usunięte z gry). Gracze kontynuują grę, dopóki nie zostanie przegrany. Celem gry jest nie tyle wygrać, ale nie być przegrany. Przegrany jest zwykle karany przez zwycięzców albo za hańbę przegranej,albo za przeprowadzenie przepadku.

China/Iranan Bullshitedytuj

w prowincji Fujian rozgrywana jest wersja znana jako 吹牛 („przechwalanie się”) lub 说谎 („leżenie”) bez ograniczeń co do rangi, którą można nazwać w każdej turze, i po prostu wymagająca, aby każdy zestaw miał taką samą liczbę.

w każdej turze gracz może „przejść” zamiast grać. Jeśli wszyscy gracze przechodzą kolejno, wtedy zakryty stos zagranych kart jest usuwany z gry, dopóki nie zostanie wywołany następny blef. Gracz, który wcześniej nazwał rangę, rozpoczyna grę ponownie.

Ta wersja, zwana też czasem irańską bzdurą, jest często rozgrywana z kilkoma taliami tasowanymi razem, co pozwala graczom na zagranie (lub twierdzenie, że grają) dużej liczby kart tej samej wartości.

SwedenEdit

znany jako bluffstopp (portmanteau of bluff („blef”) i stoppspel („gra rzucająca”).)) Gracze otrzymują sześć (lub siedem) kart na początku gry, a reszta tworzy stos. Gracze są ograniczeni do naśladowania, i grać wyższą rangę, ale mogą blefować. Jeśli okaże się, że gracz blefuje, lub gracz nie sprawdza lub blefuje, gracz dobiera trzy karty ze stosu.

dodatkowe zasady i gracze, aby grać więcej niż jedną kartę w tajemnicy, i upuść karty w ich kolanach. Jeśli jednak zostanie to odkryte, gracz musi dobrać trzy, a nawet sześć kart.