Kościół chaldejski składa się z tych katolików, których obrządki i biskupi pochodzą z Kościoła Wschodu. Wiara chrześcijańska zakorzeniła się na ziemiach Syrii i Mezopotamii wśród ludów, które mówiły syryjskim, dialektem aramejskim, językiem Jezusa. W dniu Pięćdziesiątnicy, według Dziejów Apostolskich 2:8-11, obecni byli ludzie z terenów, na których zakorzenił się Kościół Wschodu: „Partowie, Medowie, Elamici, mieszkańcy Mezopotamii.”Tradycja głosi, że Apostoł Tomasz był jednym z pierwszych, którzy ewangelizowali tam. W listach Pierwszy List Piotra odnosi się do chrześcijańskiej obecności w Babilonie. Na początku V wieku kościół, którego terytorium znalazło się pod panowaniem Imperium Perskiego (Sasańskiego), odłączył się od kościołów Cesarstwa Rzymskiego. W związku z tym Kościół Wschodu rozwinął wiele własnych tradycji teologicznych i liturgicznych. Rozprzestrzenił chrześcijaństwo aż do Indii i Chin.

kolejni biskupi i ich wyznawcy z Kościoła na Wschodzie powrócili do komunii z Rzymem w XVII, XVIII i XIX wieku, tworząc chaldejski Kościół katolicki. W 1830 r. Rzym ustanowił Patriarchat Babiloński Chaldejczyków, co wzmocniło i zjednoczyło Kościół. Inni biskupi i wierni Kościoła Wschodu dołączyli już w 2008 roku. Chaldejski Kościół katolicki nadal podkreśla własne zwyczaje i liturgię, choć z czasem zostały one zmienione i zaadaptowane, a w XX wieku zostały Arabizowane.1

Kościół skupia się w Iraku, od północnej części kraju po Bagdad. Według danych z 2007 roku Chaldejczycy stanowili 80% ludności chrześcijańskiej w Iraku.2 oficjalne liczby katolików chaldejskich zmieniają się z roku na rok, z powodów, które nie mogą być w pełni uwzględnione przez migrację. W roku 2017 Annuario Pontificio Stolicy Apostolskiej liczy około 240 000 katolików chaldejskich w Iraku, prawie 3400 w Iranie, 4000 W Jordanii, 20 000 w Libanie, 20 000 w Egipcie, 10 000 w Syrii, 32 000 w Turcji, 250 000 w Stanach Zjednoczonych, 35 000 w Australii; i prawie 32000 w Kanadzie, w sumie 628.405, 3

biorąc pod uwagę ogromne zmiany społeczne i polityczne w Iraku w ostatniej dekadzie, kiedy znaczna część Chaldejskiego Iraku została opanowana lub zagrożona przez ekstremistycznych islamistów, należy się zastanawiać, co przetrwa lub zmieni współczesną kulturę iracką i Chaldejską w następstwie tych wydarzeń.

Anthony O 'Mahony,” The Chaldean Catholic Church: The Politics of Church-State Relations in Modern Iraq, ” Heythrop Journal 45, no. 4 (October 2004): 435-450.

Suha Rassam, Christianity in Iraq (Leominster, England: Gracewing, 2010).

Suha Rassam, „Iraqi Christians: the Present Situation,” in the Catholic Church in the Contemporary Middle East, eds. Anthony O ’ Mahony and John Flannery (London: Melisande, 2010), 185-207.

• 1. Herman Teule, „the Christian Minorities in Iraq: The Question of Religious and Ethnic Identity,” in-Between Spaces: Christian and Muslim Minorities in Transition in Europe and the Middle East, edited by Christiane Timmerman et. al. (Bruksela: Peter Lang, 2009), 49.
• 2. Teule,” mniejszości chrześcijańskie w Iraku”, 48.
• 3. Annuario Pontificio ’ s statistics on the Diocese of the Eastern Churches have been compiled by Ronald G. Roberson, CSP for various years from 1990-2017 and are available at http://www.cnewa.org/source-images/Roberson-eastcath-statistics/eastcatholic-stat17.pdf