TY – CHAP

T1 – Burza Autonomiczna

AU – Rabinstein, Alejandro A.

AU – Wijdicks, Eleco F. M.

PY – 2004/5/5

Y1 – 2004/5/5

N2 – ten rozdział skupia w diagnostyce i leczeniu burzy autonomicznej, która występuje po ciężkim uszkodzeniu mózgu. Rozpoznanie burzy autonomicznej opiera się na rozpoznaniu regularnego wzoru zaklęć dysautonomicznych u pacjenta z ostrą chorobą wewnątrzczaszkową. Należy go odróżnić od innych zespołów, które mają cechy niestabilności autonomicznego układu nerwowego-takie jak złośliwy zespół neuroleptyczny-hipertermia złośliwa i śmiertelna Katatonia. Śmiertelna Katatonia jest najczęściej obserwowana u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, ale może również wystąpić po wirusowym zapaleniu mózgu. Siarczan morfiny, bromokryptyna i nieselektywne β-blokery – takie jak labetalol lub propranolol-były z powodzeniem stosowane w leczeniu burz autonomicznych. Środki te mogą być stosowane samodzielnie lub w połączeniu, zwłaszcza w ostrej fazie. Gdy objawy dysautonomiczne były pod kontrolą przez kilka tygodni, leki mogą być zwężane, uważnie obserwując nawrót objawów. Często konieczne jest kontynuowanie leczenia przez kilka miesięcy. Mechanizmy, dzięki którym opioidy, agoniści dopaminy (DA) i β-blokery poprawiają dysautonomię, pozostają spekulacyjne. Leki przeciwpadaczkowe zazwyczaj nie są pomocne w prawdziwych przypadkach burzy autonomicznej, ale powinny być wypróbowane, jeśli utrzymują się pytania o możliwy charakter padaczkowy zaklęć. Konieczne są systematyczne badania różnych schematów leczenia w celu optymalizacji wyników u pacjentów z burzą autonomiczną.

AB-ten rozdział koncentruje się na diagnostyce i leczeniu burzy autonomicznej, która występuje po ciężkim uszkodzeniu mózgu. Rozpoznanie burzy autonomicznej opiera się na rozpoznaniu regularnego wzoru zaklęć dysautonomicznych u pacjenta z ostrą chorobą wewnątrzczaszkową. Należy go odróżnić od innych zespołów, które mają cechy niestabilności autonomicznego układu nerwowego-takie jak złośliwy zespół neuroleptyczny-hipertermia złośliwa i śmiertelna Katatonia. Śmiertelna Katatonia jest najczęściej obserwowana u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, ale może również wystąpić po wirusowym zapaleniu mózgu. Siarczan morfiny, bromokryptyna i nieselektywne β-blokery – takie jak labetalol lub propranolol-były z powodzeniem stosowane w leczeniu burz autonomicznych. Środki te mogą być stosowane samodzielnie lub w połączeniu, zwłaszcza w ostrej fazie. Gdy objawy dysautonomiczne były pod kontrolą przez kilka tygodni, leki mogą być zwężane, uważnie obserwując nawrót objawów. Często konieczne jest kontynuowanie leczenia przez kilka miesięcy. Mechanizmy, dzięki którym opioidy, agoniści dopaminy (DA) i β-blokery poprawiają dysautonomię, pozostają spekulacyjne. Leki przeciwpadaczkowe zazwyczaj nie są pomocne w prawdziwych przypadkach burzy autonomicznej, ale powinny być wypróbowane, jeśli utrzymują się pytania o możliwy charakter padaczkowy zaklęć. Konieczne są systematyczne badania różnych schematów leczenia w celu optymalizacji wyników u pacjentów z burzą autonomiczną.

ur – http://www.scopus.com/inward/record.url?scp=77955296763&partnerID=8YFLogxK

ur – http://www.scopus.com/inward/citedby.url?scp=77955296763&partnerID=8YFLogxK