jego sztuki

istniejące sztuki Eurypidesa (z wyjątkiem Cyklopów ) można podzielić na trzy podstawowe kategorie. Prawdziwe tragedie to Medea (431 p. n. e.), Andromacha (początek wojny peloponeskiej), Heraclidae (ok. 430 p. n. e.), Hippolytus (428 p. n. e.), Hecuba (ok. 425 p. n. e.), Suppliants (ok. 420-419 p. n. e.), Heracles (ok. 420-418 p. n. e.), kobiety trojańskie (415 p. n. e.) i Bachae (ok. 407 p. n. e.). Tragikomedie (sztuki, które zawierają tragedię, a także komedię) to Alcestis (438 p. n. e.), Ion (418-413 p. n. e.), Ifigenia z Tauris (414-412 p. n. e.) i Helen (412 p. n. e.). Melodramaty (dramaty z silnymi emocjami, które zwykle kończą się szczęśliwie) to Electra (ok. 415 p. n. e.), fenickie kobiety (ok. 409 p. n. e.), Orestes (408 p. n. e.) i Ifigenia w Aulis (ok. 407 p. n. e.).

Alcestis został przedstawiony w 438 p. n. e.i jest najwcześniejszą zachowaną sztuką Eurypidejską. Tragikomedia, ma szczęśliwe zakończenie i od niezliczonych lat fascynuje krytyków.

Medea to chyba najbardziej znana i wpływowa Sztuka Eurypidesa. W Medei Eurypides demonstruje, że „piekło nie ma takiej furii jak kobieta wzgardzona”, i skarci swoich bliźnich za maltretowanie kobiet, a zwłaszcza za traktowanie obcych kobiet jako mniej niż równych. Ale być może jeszcze bardziej błyskotliwie, Eurypides pokazuje, że mężczyzna jest zarówno racjonalny (rozsądny lub rozsądny), jak i irracjonalny (bez powodu), i że irracjonalność może przynieść katastrofę, gdy wymknie się spod kontroli, a kobieta jest bezbronna wobec namiętności.

Hipolit wyraźnie pokazuje troskę Eurypidesa o twierdzenia religii z jednej strony i seksualności z drugiej. Kobiety trojańskie są typowe dla sztuk wojennych Eurypidesa. Elektra Eurypidesa pięknie ilustruje realizm (myśl oparta na przekonaniu, że rzeczywistość istnieje poza samym sobą) i racjonalizm (przekonanie, że rozum jest głównym autorytetem w kontrolowaniu własnych działań i myśli).

Bacchae, arcydzieło Eurypidesa, jest przemyślane i bardzo mocne. W nim ponownie pokazuje, jak irracjonalne, kiedy nie jest rozpoznawane i właściwie powstrzymywane, może wymknąć się spod kontroli i zniszczyć wszystkich wokół niego.

Eurypidesowi udało się zwrócić uwagę rodaków na wiele oczywistych nadużyć i krzywd w jego własnym społeczeństwie. On poddał wszystkich surowym, ale rozsądnym badaniom; jednakże, on był zasadniczo Tolerancyjny i wyrozumiały oraz w pełni sympatyzował z kłopotami i cierpieniami ludzkości.