minęło ponad dwa tygodnie i nie mogłem się pozbyć zmęczenia i bólu stawów, który czułem. Będąc żoną, matką trójki dzieci i lekarzem, zawsze uciekałam. Opieka nad pacjentami, nauczanie rezydentów i studentów medycyny w pracy, a potem powrót do domu, aby ugotować obiad, uczyć i opiekować się naszymi dziećmi, była moją rutyną. Robiłem to przez wiele lat bez większych kłopotów. Zwykłe bóle i bóle lub zmęczenie po spędzaniu godzin w nocy poród dzieci nie spowolniły mnie. Byłem jak króliczek Energizer. Tym razem jednak nie miałem na nic dość energii. Nigdy nie zgłosiłem choroby, ale ledwo dotarłem do pracy. Kiedy wróciłem do domu, rozbiłem się. Moje stawy czułem się, jakbym biegł maraton lub przeszedł długi dzień ciężkiej pracy fizycznej. Nie umiałem nawet grać na pianinie ani malować. Wziąłem leki przeciwbólowe bez recepty, aż bolał mnie żołądek, z tylko tymczasową ulgą. Zmęczenie nie poprawiało się. Ciągle sprawdzałem puls, słuchałem własnego serca i płuc, czując węzły chłonne, żeby zobaczyć, czy znajdę Wyjaśnienie.

czułam się winna, że nie miałam tyle energii, by spędzić czas z mężem i córkami. W końcu poprosiłem o radę kolegę, który jest moim lekarzem rodzinnym. Wstępne badania wykazały Niską liczbę białych krwinek i płytek krwi oraz pozytywny wynik na obecność przeciwciał przeciwjądrowych, co doprowadziło do wielu dalszych testów i skierowania. Kilka tygodni później, w końcu dostałem diagnozę od mojego reumatologa. Miałem toczeń. Byłem w szoku, ale też nieco ulżyło mi. W końcu pojawiło się wyjaśnienie dla tych wszystkich bólów i bólu oraz braku energii! Moja podróż z tą chorobą dopiero się rozpoczęła i jej przebieg może stać się bardziej kręty, ale przynajmniej wiem, co to jest i mogę przygotować się do radzenia sobie ze zmianami.

Powiększ Drukuj