obecnie nie ma leczenia uzależnienia od kokainy, ale naukowcy twierdzą, że ostatnie odkrycie na temat dopaminy przybliża ich o krok.

dopamina jest cząsteczką sygnalizacyjną w mózgu, która bierze udział w naszym odczuwaniu nagrody i motywacji—a zatem uzależnienia. Transporter dopaminy działa jak odkurzacz molekularny usuwający uwolnioną dopaminę, kontrolując jej sygnalizację.

naukowcy z Uniwersytetu w Kopenhadze odkryli interakcję, tak zwaną bramę, która kontroluje dostęp dopaminy do miejsca wiązania w białku.

„Jeśli lepiej zrozumiemy funkcję transportera dopaminy, staniemy się bardziej biegli w opracowywaniu antidotum przeciwko uzależnieniu od kokainy”, mówi Claus Juul Loland, profesor nadzwyczajny z Wydziału neuronauki i farmakologii.

„znaleźliśmy dwa aminokwasy w białkach, które dynamicznie się rozpadają i tworzą interakcję. Dynamika jest zatem kluczowa dla procesu transportu”, mówi Loland.

konstelacja dwóch aminokwasów jest ważna dla ogólnej struktury białka.

„zerwanie interakcji może być zatem sygnałem wiązania kokainy i narkotyków podobnych do kokainy”, dodaje.

kokaina i dopamina

kokaina działa jako inhibitor transportera dopaminy, ale naukowcy odkryli inne inhibitory, które wiążą się z transporterem dopaminy o takiej samej sile jak kokaina bez takiej samej odpowiedzi stymulacyjnej po podaniu szczurom.

wykorzystując farmakologię molekularną i biochemię, byli w stanie scharakteryzować mutanty transportera dopaminy i jak ich funkcja odbiegała od transportera niezmutowanego.

w przeciwieństwie do kokainy, niestymulujące lub nietypowe leki wydają się wiązać z bardziej zamkniętą formą transportera dopaminy.

Jeśli naukowcy są w stanie zidentyfikować—na poziomie molekularnym—dlaczego te mutanty są różne, mają większą szansę na opracowanie nie-stymulujących inhibitorów, które zabraniają późniejszego wiązania kokainy—z ostatecznym celem wytworzenia antidotum.

„naszym celem jest to, że kokaina nie będzie już wtedy działać, ponieważ antidotum będzie hamować stymulującą reakcję przyjmowania tego leku”, mówi Loland.

wyniki są publikowane w Journal of Biological Chemistry.