kraj w dużej mierze był gospodarką kontrolowaną w zależności od wielkości dobroczyńców, takich jak Rosja i Wenezuela. USA po raz pierwszy nałożyły sankcje na Kubę w 1960 roku jako część większej zimnej wojny przeciwko komunizmowi i byłemu Związkowi Radzieckiemu po rewolucji Fidela Castro, która przekształciła kraj karaibski w państwo klienta Moskwy. Reżimowi Castro udało się przetrwać jako granica komunistyczna, mimo że reszta regionu w dużej mierze zwróciła się ku wolnemu rynkowi. Jako środek izolacji gospodarczej Kuba odrzuciła stosunki z Międzynarodowym Funduszem Walutowym i Bankiem Światowym, w przeciwieństwie do prawie wszystkich 196 krajów świata.

#2: w kryzysie

kraj został dotknięty kryzysami gospodarczymi w jego głównych patronach, Wenezueli i Rosji. Importer netto ropy naftowej w dużym stopniu zależał od subsydiowanego importu energii z Caracas. Jednak kryzys gospodarczy Wenezueli pogłębia się, przez co coraz bardziej nie stać jej na subwencję Kuby. Rosja, jako jeden z największych wierzycieli kraju, stoi przed własnymi problemami finansowymi. A Europa, której otwarty handel z Kubą uczynił ją drugim co do wielkości rynkiem eksportowym dla kraju, starała się zapobiec trzeciej recesji w ciągu pięciu lat.

#3: głęboko zadłużony

„gospodarka jest koszmarem”, powiedział Roger Noriega, gość w American Enterprise Institute i były asystent sekretarza stanu, którego mandat obejmował Amerykę Łacińską i Karaiby. „Mają kolosalne długi” wobec Wenezueli, Rosji, Chin i innych krajów, powiedział Noriega. Gospodarka jest w dużej mierze prowadzona przez przedsiębiorstwa państwowe i firmy zarządzane przez elity polityczne i wojskowe. World Factbook amerykańskiej Centralnej Agencji Wywiadowczej szacuje wielkość gospodarki na około 121 miliardów dolarów, co czyni ją mniejszą niż 67 innych gospodarek na całym świecie. Z populacją ponad 11 milionów, dochód narodowy brutto na osobę wynosi około $5,890. To około 1/10 przeciętnego USA. dochód i stawia go za krajami takimi jak Turkmenistan Azji Środkowej, Gabon Afryki i Kolumbia Ameryki Łacińskiej, według Banku Światowego. Podczas gdy kubański rząd twierdzi, że stopa bezrobocia w 2013 r. wynosiła około 4,3%, CIA twierdzi, że nieoficjalne szacunki prawdopodobnie podwoiły tę stopę.

#4: telefony komórkowe teraz dozwolone

pośród lat biedy Hawana wie, że jej strategia polityczna zawiodła, ale boi się utraty kontroli. „Rząd nadal balansuje potrzebę rozluźnienia swojego systemu społeczno-gospodarczego z pragnieniem zdecydowanej kontroli politycznej” – mówi CIA. W 2011 r. rząd zatwierdził reformę gospodarczą i powoli wdrażał polityki, takie jak umożliwienie ludności kupowania telefonów komórkowych, prywatnej własności nieruchomości i ograniczonych usług detalicznych. Według Departamentu Handlu USA eksport USA na Kubę wynosi mniej niż 400 milionów dolarów rocznie, głównie żywność, podczas gdy oficjalny eksport Kuby do USA jest zerowy

#5: potencjał wzrostu

cygara, ropa i piaszczyste brzegi są nadzieją dla gospodarki. „Kuba dziś jest wrakiem gospodarczym, ale perspektywy na lepsze czasy,” powiedział Gary Hufbauer, senior fellow w Peterson Institute for International Economics i współautor, ” normalizacja gospodarcza z Kubą, Mapa Drogowa dla decydentów USA.- Normalizacja stosunków politycznych z USA, największym motorem globalnego wzrostu, może postawić Kubę na drodze do silnego wzrostu w czasie. Kraj mógłby przyciągnąć znaczne inwestycje w sektorze turystycznym, naftowym i rolniczym. (Oczywiście nie wspominając o cygarach.) Kraj może również kwalifikować się do pożyczek Banku Światowego I Międzynarodowego Funduszu Walutowego, a co ważne, bardzo potrzebne doradztwo techniczne w zakresie racjonalizacji gospodarki, powiedział ekonomista Peterson Institute. Pan Hufbauer szacuje, że potencjalny handel może wynosić prawie 20 miliardów dolarów rocznie w ramach znormalizowanych stosunków.