Pentekostalizm i ruch świętości są charyzmatycznymi tradycjami religijnymi w protestanckim Chrześcijaństwie, które rozwinęły się w XIX i XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Kościoły zielonoświątkowe i Świętobliwe charakteryzują się często naciskiem na spotkanie z Bogiem po nawróceniu poprzez doświadczenie zwane ” chrztem Ducha Świętego.”Chociaż różne w pochodzeniu i organizacji, kościoły zielonoświątkowe i świętości mają pewne podobieństwa. Ruch świętości można przypisać Johnowi Wesleyowi, założycielowi Metodyzmu. Świętość chrześcijanie wierzyli, że wiara w Jezusa obejmuje uświęcenie od grzechu i przejście do życia w świętości. Ruch świętości rozprzestrzenił się na zachodnie i południowe stany Zjednoczone i zachęcał wyznawców do życia według ścisłego kodeksu moralnego. Pentekostalizm wyrósł z ruchu świętości i można go prześledzić do przebudzenia na ulicy Azusa w 1906 r., które wpłynęło na szeroką gamę chrześcijan—czarnych, białych i hiszpańskich, bogatych i biednych—którzy szukali głębszego doświadczenia Ducha Świętego. Wkrótce potem zielonoświątkowcy pojawili się w całych Stanach Zjednoczonych, na obszarach wiejskich, a także w dzielnicach miejskich. Doświadczenie kultu Zielonoświątkowego często obejmuje akt glossolalii (lub „mówienia językami”). Oprócz mówienia językami, zielonoświątkowcy wierzą również w działanie innych nadprzyrodzonych darów, takich jak proroctwo i zdolność uzdrawiania. Oprócz tych unikalnych cech, kościoły zielonoświątkowe i Świętobliwe przestrzegają podstawowych doktryn i praktyk w ewangelicznych i fundamentalistycznych gałęziach protestantyzmu, w tym autorytetu Biblii w sprawach życia i wiary. W ostatnich latach Pentekostalizm rozprzestrzenił się na cały świat.