centralną spośród wielu imponujących ruin, które są przeplatane na południowych stokach góry Parnassos, jest świątynia Apollina. Jest to imponująca Świątynia porządku doryckiego, której istnienie zostało utkane w burzliwej historii tego miejsca i przetrwało wiele inkarnacji, zanim osiedliła się w zrujnowanym stanie, który znajdujemy dzisiaj, i który pochodzi z IV w. p. n. e. Świątynia Apollina została zbudowana po raz pierwszy około 7 w. p. n. e. przez dwóch legendarnych architektów Trophoniosa i Agamedesa. Został odbudowany po pożarze w VI w. p. n. e.. i została nazwana „świątynią Alcmeonidae” w hołdzie szlachetnej rodzinie Ateńskiej, która nadzorowała jej budowę z funduszy całej Grecji i zagranicznych cesarzy. Świątynia ta była również w porządku doryckim i miała 6 kolumn na froncie i 15 kolumn na flankach.

świątynia ta została zniszczona w 373 p. n. e.przez trzęsienie ziemi i została odbudowana po raz trzeci w 330 p. n. e. przez architektów z Koryntu Spintharosa, Ksenodorosa i Agatona. Rzeźby, które zdobiły jego Fronton, były dziełem ateńskich rzeźbiarzy Praxiasa i Androstenesa. Została zbudowana w podobnych proporcjach i rozmiarach jak Wersja świątyni Alcmeonidae, z perystazą 6 i 15 kolumn wzdłuż odpowiednio krótkich i długich krawędzi.

fundamenty świątyni przetrwały do dziś wraz z kilkoma kolumnami doryckimi wykonanymi z porowatego kamienia i wapienia, które są dość miękkim materiałem, co pozwoliło na zaawansowany upadek świątyni. Niewiele wiadomo o aranżacji wnętrza świątyni.

następne: Teatr Delphi