De setting was perfect. Het was een heerlijke koele zomeravond. De werf was prachtig aangelegd, en alle details waren op zijn plaats gevallen. Aan het einde van de huwelijksceremonie zat de bruid in een stoel, tilde de rand van die mooie jurk op en haar bruidegom begon haar voeten te wassen. Het voelde ongelooflijk intiem en op een bepaalde manier voelde ik dat ik geen recht had om het te zien. Dit echtpaar begreep dat God niet alleen wil dat we ons van tijd tot tijd gedragen als een dienaar. God wil dat we de hele tijd een dienaar zijn, zowel in onze daden als in ons hart.

Ik begrijp dat Ik God moet dienen met mijn daden. Als ik me realiseer wat hij voor mij heeft gedaan, zou ik alles voor hem willen doen. Ik begrijp dat ik bereid zou moeten zijn om een nederig werk te doen omdat Jezus geen werk te nederig vond. In Johannes 13 waste Jezus de voeten van zijn discipelen. Hij waste niet de mooie gemanicuurde voeten van een mooie bruid, hij waste wat waarschijnlijk een aantal “vervelende” voeten waren van mensen die zelden wasten en die potentieel in allerlei dierlijke mest hadden gelopen. Dit was een laag walgelijke baan, Maar Jezus dacht niet aan deze stinkende, vuile voeten. Hij dacht gewoon aan hoe zijn discipelen de mooie voeten van zijn bruid representeerden-de kerk. Jezus gaf het voorbeeld van wat het betekent om God en anderen te dienen.

Er is het actiegedeelte van dienen, maar ik realiseerde me ook dat God, net als met al het andere, niet alleen mijn acties wil, hij wil mijn hart. Het hart van een dienaar is nederig, zachtmoedig, nederig en nooit hoogmoedig. Helaas is mijn hart soms het tegenovergestelde van nederig; soms zijn woorden als arrogant en trots woorden die mijn hart beter beschrijven. Toen ik dacht aan Jezus ‘ woorden in Johannes 13:14: nu ik, uw Heer en meester, uw voeten gewassen heb, zo zult gij ook elkaars voeten wassen.”Ik vroeg me af hoe het hart van een nederige dienaar eruit zou zien in mijn dagelijks leven. God geeft om de houding waarmee we anderen dienen, maar ik denk dat er ook een ander niveau is in het hart van een dienaar.

het hart van een dienaar heeft geen recht. Het hart van een bediende is niet veeleisend of kieskeurig. Het hart van een dienaar heeft geen enorme verwachtingen dat een ander niet kan voldoen, noch altijd haar eigenbelang in gedachten heeft. Ik kan me voorstellen dat een bediende blij zou zijn met de inspanningen van iemand anders naar haar toe. Een dienaar zou de vriendelijkheid die aan haar getoond wordt waarderen en zou niet meer verwachten; een dienaar zou waarderen wat haar zonder oordeel gegeven wordt. Ik betrapte mezelf dat ik hierover moest nadenken tijdens een kleine interactie met mijn man. (Waarom krijgen ze het ergste van ons?) Hij was naar de supermarkt gegaan voor mij, maar vergat een paar items. Ik voelde me er geïrriteerd door en zei het. Toen realiseerde ik me dat het hart van een bediende zijn inspanning zou waarderen. Een bediende zou blij zijn met de vriendelijkheid en medewerking die hij had getoond. Een dienaar zou niet boos zijn dat hij mijn appels vergeten was, alleen een hoogmoedige geest zou zich zo aan hem ergerden. (Hoe ironisch dat deze zondige houding werd veroorzaakt door een appel!)

in Marcus 10 vragen Jakobus en Johannes, twee van Jezus’ discipelen, of zij aan beide zijden van hem kunnen zitten in ” heerlijkheid.”Ze waren op zoek naar een zetel van positie en macht. Ze wilden niet de nederige dienaar zijn die Jezus nodig heeft. Jezus antwoordt op hen ” … Wie onder u de eerste wil zijn, moet slaaf van allen zijn. Want ook de Zoon des Mensen is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen, en om zijn leven te geven tot een losprijs voor velen.”

Jezus gaf ons het voorbeeld. Hij was zowel een dienaar in actie, maar ook in zijn hart. Hij was een dienaar…tot de dood. Hij betaalde het losgeld, de prijs, zodat we een relatie met de Vader kunnen hebben. Jezus was gehoorzaam en nederig tot het einde toe. Dat is de barometer waarop ik mijn leven zou moeten baseren.