] psychologische kritiek per definitie

psychologische kritiek, ook bekend als psychoanalytische kritiek, is de analyse van een onbedoelde boodschap van een auteur. De analyse richt zich op de biografische omstandigheden van een auteur. Het belangrijkste doel is om de onbewuste elementen binnen een literaire tekst te analyseren op basis van de achtergrond van de auteur.

volgens Ole Miss analyseert psychologische kritiek drie hoofdpunten:

“Psychologische kritiek heeft een aantal benaderingen, maar in het algemeen, meestal telt één (of meer) van de drie benaderingen:

1. Een onderzoek van “het creatieve proces van de kunstenaar: wat is de aard van het literaire genie en hoe verhoudt zich dat tot normale mentale functies?”
2. de psychologische studie van een bepaalde kunstenaar, waarbij gewoonlijk wordt opgemerkt hoe de biografische omstandigheden van een auteur hun motivaties en/of gedrag beïnvloeden of beïnvloeden.
3. de analyse van fictieve personages met behulp van de taal en methoden van de psychologie.”(“Critical Approaches to Literature”)

historische context

psychologische kritiek komt voort uit het idee van psychoanalyse. Sigmund Freud was een Oostenrijkse neuroloog, die leefde van 1856 tot 1939. Hij had de theorie gevonden om geesteszieke patiënten te behandelen. De theorie was bekend als de talking cure, waar patiënten proberen om hun onderbewuste motivaties vocaliseren om verder inzicht te krijgen. Freud geloofde dat de methode onderdrukte emoties losliet om de wonden te genezen en de patiënt te helpen genezen.

De theorie richtte zich op de drie delen van het psychische apparaat: het id, ego en superego. De id wordt gedefinieerd als het deel van de psyche dat voortkomt uit het plezier Principe. De id komt voort uit instinct en irrationeel gedrag dat zich richt op het onbewuste. Het ego is het rationele deel van de psyche. Echter, de meeste activiteiten binnen het ego zijn onbewust. Het id en het ego werken in harmonie tussen het lustprincipe en het werkelijkheidsprincipe. Het superego is de censor van de psyche; het houdt zich aan het moraalprincipe.

teksten en contexten: schrijven over literatuur met kritische theorie door Steven Lynn

in hoofdstuk 7 analyseert Lynn de motivaties achter Sigmund Freud en zijn theorie. Hij begint met een citaat, onder vermelding van:

” wanneer een lid van mijn familie klaagt dat hij of zij zijn tong heeft gebeten, haar vinger heeft gekneusd, enzovoort, in plaats van de verwachte sympathie stel ik de vraag, ‘Waarom heb je dat gedaan?””- Sigmund Freud (Lynn 167)

Sigmund Freud geloofde dat zelfs domme dingen als op je tong bijten onbewust betekenis zouden kunnen hebben. Door indringende vragen te stellen, kan het leiden tot een doorbraak in het begrijpen van onbewuste gedachten of motivaties. Dan kan de persoon de redenen achter sommige gewoonten verder begrijpen door naar het onbewuste te kijken.Freuds theorie draaide om het onbewuste, en hij geloofde dat het van nature seksueel was. Hier komt het oedipuscomplex binnen, dat later zal worden besproken.Lynn wijst erop dat psychologische kritiek is gebruikt voor de tijd van Freud, die het heeft vastgesteld. Plato, een oud-Griekse filosoof, had kritiek op de dichters van zijn tijd voor het wekken van de emoties van het publiek. Aristoteles, een andere Griekse filosoof uit de oudheid, was het echter niet eens met Plato. Hij had gezegd: “dat literatuur een gezond psychologisch effect heeft; in het geval van een tragedie zuivert het buitensporige angst en medelijden.”(Lynn 172)

Er zijn verschillende benaderingen van psychologische kritiek. Lynn identificeert een andere benadering, met behulp van psychologische concepten om een tekst te analyseren. In het hoofdstuk gebruikt Lynn concepten als isolatie, internationalisering, repressie, enz. om Shakespeare ‘ s Hamlet te bekritiseren. Na het ontwikkelen van een argument uit verschillende concepten, Lynn schrijft over de vormgeving en de praktijk van psychologische kritiek.Sigmund Freud creëerde ook de theorie van het oedipuscomplex. Volgens Sofe Ahmed kan het oedipuscomplex worden gedefinieerd als:

” …het concept is een verlangen naar seksuele betrokkenheid bij de ouder van het andere geslacht, dat een gevoel van competitie met de ouder van hetzelfde geslacht produceert en een cruciale fase in het normale ontwikkelingsproces.”(Ahmed 5)

Freud had benadrukt dat het complex prominent aanwezig was bij jongere jongens. De seksuele aantrekkingskracht begon met borstvoeding, die voortvloeit uit het verlangen wanneer een jongen zijn jeugd bereikt. Hij wil de moeder seksueel, maar beseft dat de vader is een obstakel tussen de moeder en hem. Op zijn beurt wordt het agressieve instinct gecreëerd ten opzichte van de vader. De jongen zou dan pas uit die fase breken na het ontdekken van de genitaliën van de moeder. De jonge jongen zou worden geleid om te geloven dat de moeder is gecastreerd. Uit angst voor castratie richt hij zijn seksuele aantrekking weg van de moeder en verbindt hij zich met de vader. Dit staat bekend als het castratiecomplex. (Bressler 128)

“Sigmund Freud’ s psychoanalytic theory Oedipus Complex: A critical study with reference to D. H. Lawrence’ s ‘Sons and Lovers ‘” door Sofe Ahmed

in het artikel stelt Sofe Ahmed dat de feiten die worden gepresenteerd met betrekking tot de onbewuste en bewuste delen van de hersenen worden overgelaten aan speculatie binnen het wetenschappelijke veld, omdat er geen bewijs is dat er een “onbewust” deel van de hersenen is. Daarnaast benadrukt Ahmed De wetenschappelijke kritiek op de drie delen van het psychische apparaat in vergelijking met de hersenen. Wetenschappers hebben ook betoogd dat Freuds concept van seks ongegrond is. Er zijn geen aanwijzingen van seks uit een deel van de hersenen bij de geboorte. Wetenschappers counter beweren dat het is ontwikkeld in de groei van een persoon, en het is gerelateerd aan het lichaam in plaats van de hersenen.daarnaast bekritiseert hij ook de validiteit van D. H. Lawrence ‘ s roman Sons and Lovers, die een moderne benadering van Freuds theorie “The Oedipus Complex” hanteren.”Hij geeft zijn kritiek aan de hoofdpersoon, genaamd Paul, die ook nooit uit het oedipuscomplex kan komen. Hij stelt dat als het complex in de roman zou worden geaccepteerd, er geen universele theorie zou kunnen zijn omdat niet elke moeder boos is door de vader. Verder zijn er studies tegen het Oedipus complex, waaruit blijkt dat kinderen Geen seksuele aantrekkingskracht hebben op hun andere geslacht ouder, of wrok hebben voor dezelfde geslacht ouder.Ahmed besluit het artikel met het argument dat Paul, de protagonist, een abnormale ontwikkeling ervaart die individueel is in plaats van universeel. Freuds concept blijft ook voort uit fantasierijke psychoanalyse met weinig wetenschappelijk bewijs en verliest momenteel zijn geloofwaardigheid. Er is echter weinig argument dat zijn ideeën de basis waren van de moderne psychoanalyse, die nog steeds bestaat in de samenleving van vandaag.

gebruik van psychologische kritiek

psychologische kritiek wordt tegenwoordig gebruikt om de onbewuste betekenis van de auteur in verschillende werken te interpreteren. Freud had Shakespeare ‘ s Hamlet geanalyseerd in zijn boek, The Interpretation of Dreams. Hij creëerde ook een essay “Delusion and Dream in Jensen ’s Gradiva”, waarin hij de roman Gradiva van Wilhelm Jensen analyseerde.Sigmund Freud had de basis gelegd voor de psychoanalyse, die vaak wordt gebruikt in het hedendaagse psychologieonderwijs. Psychologische kritiek wordt nog steeds onderwezen in klaslokalen. The Carleton College creëerde een website op maart 4, 2011, het toepassen van psychologische kritiek op de protagonist Alice, uit de roman Alice In Wonderland, door Lewis Carroll. (Millikan, Lauren)

“luisteren psychologen nog steeds naar Freud?”door Elizabeth Landau David Weiss is een patiënt die 3 keer per week therapie volgt. De afgelopen drie jaar is hij in de psychoanalyse geweest. Er is geen melding gemaakt van Freud in die drie jaar. De drie delen van het psychische apparaat en het oedipuscomplex bleven onuitgesproken. Als onderdeel van de American Psychoanalytic Association hadden ze discussies aangezwengeld over het opnemen van Freuds ideologie in de moderne context.

Weiss had zich gericht op de sessies omdat ze hem door grote veranderingen in het leven hadden geholpen en delen van zijn hersenen op verschillende manieren hadden verbonden. Maar frequente sessies kosten tijd en geld, en sommige verzekeringsmaatschappijen weigeren om te betalen voor hen.

bovendien blijven de drie delen van het psychische apparaat nog steeds in vraag. Neurowetenschappers hebben geen correlatie gevonden tussen de drie delen van Freud en de precieze structuur van de hersenen.

relevantie voor Haroun en de zee van verhalen van Salman Rushdie

Illustratie door Sarah Lewis

Haroun Khalifa had eerder zijn vader aanbeden. Hij begon de veranderingen in zijn moeder, Soraya, op te merken. Hoewel Mr. Sengupta had altijd vragen gesteld over Rashid ‘ s verhalen, Haroun had er niet veel over. Maar zijn moeder was uiteindelijk gestopt met zingen, die hij vader had te druk opgemerkt. Naast de bizarre verhalen die Rashid maakte, maakte de vergetelheid van zijn vader Haroun boos op zijn verhalen. Toen Soraya was weggelopen, had Rashid antwoord gezocht bij Haroun. Haroun verliest uiteindelijk zijn geduld en zegt: “Wat is het nut ervan? Wat is het nut van verhalen die niet eens waar zijn?”(Rushdie 22)

in deze specifieke passage bereikt Haroun ‘ s groeiende wrok jegens zijn vader zijn climax. Dit sluit aan bij psychologische kritiek, omdat Haroun het oedipuscomplex op de een of andere manier ervaart. In zijn jeugd verlangt hij naar de intimiteit van zijn moeder, Soraya. Maar haar intimiteit neemt af tot verdriet. Het publiek kan haar verdriet zien door haar onderbreking van het zingen; Rashid kan dat niet vanwege zijn schema. Haroun is gefrustreerd door dit dilemma en begint onbewust de bezetting van zijn vader te haten.Dit zou een indicatie kunnen zijn van zijn begin in het oedipuscomplex.

echter onmiddellijk daarna, betreurt hij zijn woorden. Hij geeft zichzelf ook de schuld voor het gebrek aan vertelvaardigheden van zijn vader na die dag. Hij besluit Rashid te helpen zijn abonnement op de zee van verhalen terug te halen, door met Iff de water Genie naar de maan Kahani te gaan. Bijna onmiddellijk na de mogelijke wrok van zijn vader ervaart hij schuld en schaamte. Dit kan worden gezien als zijn superego in feite, straffen zijn acties ten opzichte van zijn vader. Daarnaast wil zijn superego zijn fouten corrigeren door zijn vader te helpen. Als dat het geval is zou het oedipuscomplex ongeldig worden, omdat hij geen band heeft met zijn vader uit angst voor castratie. Hij verbindt zich met zijn vader in het doel van het ophalen van zijn verhalen vaardigheden, die niet inherent seksueel is.’Between Cultural Imperialism and the Fatwa: Colonial Echoes and Postcolonial Dialogue in Salman Rushdie’ s Haroun and the Sea of Stories ‘ door Eva König in dit artikel spreekt Eva König over de roman Haroun and the Sea of Stories van Salman Rushdie. Ze focust zich op de Betekenis van de roman, zoals die al klaar was toen hij ondergedoken zat. Het discours van de roman wordt zwaar overwogen, naast de historische context erachter. Ze stelt dat het discours een postkoloniale lens bevat, die zich uitspreekt tegen de fatwa. Ze stelt dat zijn roman een allegorie is van de Vrijheid van meningsuiting tegen de fatwa. Ze gebruikt de stad Chup en de stad Gup als voorbeelden en analyseert het verschil tussen hun levensstijl.

geciteerde werken

Ahmed, Sofe. “”Sigmund Freud’ s psychoanalytische theorie Oedipus Complex: A Critical Study with Reference to D. H. Lawrence ‘ s ‘Sons and Lovers'”.”Academicjournals.org. academische tijdschriften, 6 Febr. 2012. Web. 28 april. 2017.Bressler, Charles E. Literary Criticism: An Introduction to Theory and Practice. Boston: Longman, 2011. Afdruk.

“Critical Approaches to Literature.”N. p., N.d. Web. Datum geraadpleegd: 28 April 2017. http://home.olemiss.edu/~egjbp/spring97/litcrit.html.

König, Eva. “Between Cultural Imperialism and the Fatwa: Colonial Echoes and Postcolonial Dialogue in Salman Rushdie’ s Haroun and the Sea of Stories.”International Fiction Review. Universiteit van Zürich, 2006. Web. 28 april. 2017.

Landau, Elizabeth. “Luisteren psychologen nog steeds naar Freud?”CNN. Cable News Network, 08 Juni 2010. Web. 28 april. 2017.

Lynn, Steven. Teksten en contexten: schrijven over literatuur met kritische theorie. Derde ed. New York: Longman, 2001. Afdruk.

Millikan, Lauren. “The Psychoanalytic Approach.”Psychoanalytic Criticism of ‘Alice’. Carleton College, 4 Mrt. 2011. Web. 28 april. 2017.

Rushdie, Salman. Haroun en de zee van verhalen. London: Puffin, 1993. Afdruk.