vraag: “Wat is de Grieks-Orthodoxe Kerk?de Grieks-Orthodoxe Kerk (GOC) is een tak van de Oosterse Orthodoxie, die formeel brak met de westerse (of Rooms-Katholieke) Kerk in het jaar 1054. Hoewel de Grieks-orthodoxe kerk gescheiden is van het katholicisme, zijn veel van haar praktijken vergelijkbaar, zoals de verering van heiligen. De term orthodox betekent dat ze geloven dat ze de juiste mening hebben over het ware christendom. De Grieks-Orthodoxe Kerk beweert haar wortels te herleiden tot de apostelen en vroege kerkvaders, en noemt zichzelf “de Moederkerk van het Christendom.”Hoewel ze vasthouden aan vele fundamentele waarheden van het christendom, zoals de Drie-eenheid, hebben ze ook vele praktijken en overtuigingen die in strijd zijn met het bijbelse Christendom toegevoegd.veel Grieks-orthodoxe kerken houden hun Zondagsdienst, een Goddelijke Liturgie genoemd, in het Grieks, wat een probleem is voor iedereen die geen Grieks spreekt. Hun structuur lijkt meer op het katholicisme dan op het protestantisme. Erediensten zijn gevuld met formaliteit, rituelen en koormuziek. Binnen een typische 75-minuten dienst, zullen ze kaarsen aansteken om verschillende redenen, knielen in tandem, kussen iconen, en maken het “teken van het kruis,” hoewel ze herhalen het gebaar terug van de manier waarop rooms-katholieken doen. Het observeren van de Eucharistie staat centraal in hun dienstbaarheid en voor het voortzetten van hun “proces” van verlossing.een aantal Grieks-orthodoxe praktijken die afwijken van het evangelische christendom zijn als volgt:
1. Communie – alleen gedoopte en orthodoxe gelovigen mogen deelnemen aan de elementen van de Heilige Communie, waarvan zij suggereren dat ze het werkelijke lichaam en bloed van Christus worden, een geloof dat “transsubstantiatie” wordt genoemd, hoewel sommige orthodoxe theologen bezwaar maken tegen die term. Er is geen solide schriftuurlijke basis om te geloven dat brood en drank het fysieke lichaam en bloed van Jezus worden. Een dergelijk concept duidt op kannibalisme, dat in de Schrift alleen wordt gesproken als een zeer gruwelijke wanhopige daad (Leviticus 26:29; Deuteronomium 28:53-57; Jeremia 19:9; Klaagliederen 2:20; 4:10; Ezechiël 5:10). De Grieks-Orthodoxe Kerk gelooft dat het deelnemen aan de gemeenschap helpt hun redding te garanderen.
2. Verering van heiligen-de Grieks-Orthodoxe Kerk stelt dat hun praktijk van knielen voor of kussen van de beelden van Maria en overleden heiligen is een manier van het tonen van eerbied voor hun herinneringen, in plaats van hen te aanbidden. Op hun website staat: “de Orthodoxe Kerk aanbidt God alleen. Toch biedt ze wel verering aan individuen die belangrijke menselijke instrumenten van God zijn geweest in de geschiedenis van het heil. Onder hen die zo vereerd is Maria, de moeder van God, de Theotokos. evangelische christenen beschouwen deze opname van heiligen in aanbidding als een schending van 1 Timoteüs 2:5, waarin staat: “want er is één God, en er is één Middelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus.”De Schrift vermeldt ook verschillende reacties van mensen of engelen wanneer iemand voor hen boog (Openbaring 22:9; 19:10). Handelingen 10: 24-25 zegt: “toen Petrus het huis binnentrad, kwam Cornelius Hem tegemoet en viel hem eerbiedig aan zijn voeten. Maar Peter liet hem opstaan. Hij zei: “Sta op, Ik ben slechts een mens.”De aanhoudende focus op het vieren van overleden heiligen trekt de aandacht van Jezus weg en is daarom niet eens met de focus van de Schrift. Openbaring 5: 13 beschrijft een scène in de hemel: “toen hoorde ik alle schepsel in de hemel, en op de aarde, en onder de aarde en op de zee, en alles wat in hen is, zeggende: hem, die op de troon zit, en het Lam zij lof, en eer, en heerlijkheid, en kracht, tot in eeuwigheid!”
3. Redding-de Grieks-Orthodoxe Kerk beweert dat redding is door geloof in Christus. Echter, ze verschillen van de Evangelische concept van het geloof door toe te voegen: “orthodoxe christenen gedurende hun hele leven ontvangen redding en vernieuwing door geloof, werken, en de sacramenten van de kerk.”Zij leren dat het doel van Christus’ dood en opstanding was om goddelijk te worden zoals hij goddelijk is.hun website stelt dat ” de Heilige Geest de agent is van de vergoddelijking wiens taak het is om ons op te nemen in het leven van de Heilige Drie-eenheid. Zij geloven dat de doop de gelovige introduceert in het leven van het Koninkrijk.; daarom dopen ze kinderen, waarin staat dat ” de heilige zalving of chrismatie de gave van de Heilige Geest verleent voor groei in het beeld en de gelijkenis van God. dit is echter in tegenspraak met de leer van het Nieuwe Testament dat de gave van de Heilige Geest is voor degenen die “de boodschap van de waarheid, het evangelie” horen en geloven (Efeziërs 1:13). Baby ‘ s en jonge kinderen kunnen de boodschap niet begrijpen of de beslissing nemen om “zichzelf te verloochenen, dagelijks hun kruis op te nemen en Jezus te volgen” (Lucas 9:23). Terwijl de Grieks-Orthodoxe Kerk beweert te geloven in verlossing door geloof, voegen ze dit toe: “Volgens Paulus zijn niet alleen liefdevolle daden, maar ook de sacramenten van de doop (Rom.6:1-11) en de Eucharistie (1 Kor. 10:16-22; 11:23-32) beslissend voor de verlossing.”Helaas hebben velen die in de Grieks-orthodoxe kerktraditie zijn opgegroeid, nooit het echte evangelie van genade door geloof gehoord (Efeziërs 2:8-9), hetzij omdat alle diensten in het Grieks waren, hetzij omdat de ware boodschap in alle pracht en praal verloren ging.
4. Schrift-de Grieks-Orthodoxe Kerk gebruikt de Schrift, maar bevat twaalf niet-geïnspireerde, apocriefe boeken. Op gelijke voet met de Schrift is hun” heilige traditie”, die “de geschriften, leringen en handelingen van de apostelen, heiligen, martelaren en kerkvaders, en de beslissingen van de oecumenische concilies” omvat.”Hun website stelt,” al deze collectieve wijsheid en ervaring door de eeuwen heen zijn gecombineerd om deze tweede grote bron van heilige autoriteit te vormen.”Hoewel wijsheid die door de eeuwen heen is doorgegeven van waarde kan zijn, beschouwen Bijbelgelovige christenen geen andere geschriften of openbaringen gelijk aan de 66 boeken van de Bijbel. Het is gevaarlijk om de menselijke ervaring en de ‘collectieve wijsheid’ van de mens als een ‘bron van Heilig gezag’ te beschouwen.”
5. Leven na de dood-de leer van de Grieks-Orthodoxe Kerk over leven na de dood is vaag. Zij beweren dat zij het katholieke idee van het vagevuur niet steunen, maar stellen dat “onmiddellijk na onze fysieke dood een gedeeltelijk oordeel wordt ingesteld, dat ons in een tussentoestand van gedeeltelijke gelukzaligheid (voor de rechtvaardigen) of gedeeltelijk lijden (voor de onrechtvaardigen) plaatst.”Zij geloven dat” een verandering mogelijk is in deze tussentoestand en Stadium”, en omvatten daarom gebeden voor de doden, samen met het geven van aalmoezen voor hen. Dit is in tegenspraak met de bijbelse leer dat er geen verandering mogelijk is na de dood (zie Hebreeën 9:27). Dit strookt ook niet met Jezus ‘ beschrijving van wat er onmiddellijk na de dood gebeurt in zijn verslag over de rijke man en Lazarus (Lucas 16:19-31).
6. Feesten en heilige dagen – de Griekse Orthodoxie lijkt op het oude Jodendom in de aanduiding van heilige dagen, feesten en herdenkingsfeesten. Hoewel het niet verkeerd is om speciale dagen en feesten te vieren, grenst de Grieks-Orthodoxe Kerk aan legalisme in haar rigide trouw aan religie, net als de Farizeeën van Jezus’ dag (Matteüs 23:23; Lucas 7:30). De extreme focus op traditie, ritueel, herhaling en formaliteit creëert een omgeving voor een verkeerd begrip van wat het betekent om een reddende relatie met Jezus te hebben. Hoewel misschien niet opzettelijk, kan een dergelijke focus op uiterlijke vertoningen de indruk achterlaten dat het behagen van God gelijk staat aan strikte gehoorzaamheid aan de Grieks-Orthodoxe Kerk traditie. Romeinen 14:5 geeft de christelijke vrijheid met betrekking tot dagen: “de een beschouwt de ene dag heiliger dan de andere, de ander beschouwt elke dag gelijk. Elk van hen moet volledig overtuigd zijn in hun eigen geest.de mensheid is altijd geneigd geweest om externe religie te creëren uit alles wat spiritueel is. Elke denominatie heeft elementen die traditioneler zijn dan Bijbels. Mensen voelen zich comfortabel met routine en traditie en kunnen komen om favoriete tradities gelijk te stellen met godsvrucht. De Schrift waarschuwt hier echter tegen. Jezus zei: “Twee mannen gingen naar de tempel om te bidden, de ene een Farizeeër en de andere een tollenaar. De Farizeeër stond alleen en bad: ‘God, Ik dank u dat ik niet ben zoals andere mensen—Rovers, boosdoeners, overspeligen—of zelfs maar zoals deze tollenaar. Ik vast twee keer per week en geef een tiende van alles wat ik krijg.’Maar de belastinginner stond op een afstand. Hij keek niet eens op naar de hemel, maar sloeg op zijn borst en zei: ‘God, ontferm U over mij, een zondaar.’Ik zeg u, dat deze man, in plaats van de ander, naar huis ging gerechtvaardigd voor God. Want allen, die zich verheffen, zullen vernederd worden, en zij, die zich verootmoedigen, zullen verhoogd worden” (Lucas 18:10 t / m 14). Elke kerkelijke traditie die Gods waarheid vervangt of teniet doet of die zichzelf verheft als de enige juiste weg naar God, is schuldig aan farizische trots en moet worden vermeden.