Vaccine
Vaccine types
de uitdaging in de vaccinontwikkeling bestaat erin een vaccin te ontwikkelen dat sterk genoeg is om infectie af te weren zonder dat het individu ernstig ziek wordt. Daartoe hebben onderzoekers verschillende soorten vaccins ontwikkeld. Verzwakte of verzwakte vaccins bestaan uit micro-organismen die het vermogen hebben verloren om ernstige ziekte te veroorzaken, maar het vermogen behouden om immuniteit te stimuleren. Zij kunnen een milde of subklinische vorm van de ziekte produceren. Verzwakte vaccins omvatten die voor mazelen, bof, polio (het Sabin-vaccin), rodehond, en tuberculose. Geïnactiveerde vaccins zijn vaccins die organismen bevatten die zijn gedood of geïnactiveerd met warmte of chemicaliën. Geïnactiveerde vaccins wekken een immuunrespons op, maar de respons is vaak minder compleet dan bij verzwakte vaccins. Omdat geïnactiveerde vaccins niet zo effectief zijn bij het bestrijden van infecties als vaccins die gemaakt zijn van verzwakte micro-organismen, worden grotere hoeveelheden geïnactiveerde vaccins toegediend. Vaccins tegen rabiës, polio (het Salk-vaccin), sommige vormen van influenza en cholera worden gemaakt van geïnactiveerde micro-organismen. Een ander type vaccin is een subeenheid vaccin, dat is gemaakt van eiwitten gevonden op het oppervlak van infectieuze agentia. Vaccins voor influenza en hepatitis B zijn van dat type. Wanneer toxines, de metabole bijproducten van infectieuze organismen, worden geïnactiveerd om toxoïden te vormen, kunnen ze worden gebruikt om de immuniteit tegen tetanus, difterie en kinkhoest (pertussis) te stimuleren.
© MinuteEarth (a Britannica Publishing Partner)Zie alle video ‘ s voor dit artikel
aan het eind van de 20e eeuw konden door de vooruitgang in laboratoriumtechnieken benaderingen voor de ontwikkeling van vaccins worden verfijnd. Medische onderzoekers kunnen de genen identificeren van een pathogeen (ziekteverwekkend micro-organisme) die het eiwit of de eiwitten coderen die de immuunrespons op dat organisme stimuleren. Daardoor konden de immuniteitsstimulerende eiwitten (antigenen genoemd) in massa worden geproduceerd en in vaccins worden gebruikt. Het maakte het ook mogelijk om ziekteverwekkers genetisch te veranderen en verzwakte virusstammen te produceren. Op die manier kunnen schadelijke eiwitten van ziekteverwekkers worden verwijderd of gewijzigd, waardoor een veiliger en effectievere methode wordt gecreëerd om verzwakte vaccins te produceren.
Recombinant-DNA-technologie is ook nuttig gebleken bij de ontwikkeling van vaccins tegen virussen die niet met succes kunnen worden gekweekt of die inherent gevaarlijk zijn. Genetisch materiaal dat codeert voor een gewenst antigeen wordt ingebracht in de verzwakte vorm van een groot virus, zoals het vacciniavirus, dat de vreemde genen “piggyback” draagt.”Het veranderde virus wordt in een individu geïnjecteerd om de productie van antilichamen tegen de vreemde eiwitten te stimuleren en zo immuniteit te verlenen. De aanpak stelt het vacciniavirus mogelijk in staat om te functioneren als een levend vaccin tegen verschillende ziekten, zodra het genen heeft ontvangen die afkomstig zijn van de relevante ziekteverwekkende micro-organismen. Een gelijkaardige procedure kan worden gevolgd gebruikend een gewijzigde bacterie, zoals Salmonella typhimurium, als drager van een vreemd gen.
vaccins tegen humaan papillomavirus (HPV) worden gemaakt van virusachtige deeltjes (VLP ‘ s), die bereid worden met behulp van recombinante technologie. De vaccins bevatten geen levend HPV biologisch of genetisch materiaal en kunnen daarom geen infectie veroorzaken. Er zijn twee typen HPV-vaccins ontwikkeld, waaronder een bivalent HPV-vaccin, gemaakt met VLP ’s van HPV-typen 16 en 18, en een tetravalent vaccin, gemaakt met VLP’ s van HPV-typen 6, 11, 16 en 18.
Garo-Phanie / AGE fotostock
een andere benadering, naaktdnaktherapie genoemd, bestaat uit het injecteren van DNA dat codeert voor een vreemd eiwit in spiercellen. De cellen produceren het vreemde antigeen, dat een immune reactie stimuleert.
Leave a Reply