Hans Holbein the Younger, the Ambassadors, 1533, oil on oak, 207 x 209.5 cm (the National Gallery, London)

een van de beroemdste portretten van de Renaissance is zonder twijfel Hans Holbein de jongere is de ambassadeurs uit 1533. Zelfs vandaag de dag is het een favoriet portret om te parodiseren, na te bootsen of te citeren in kunst, TV, film en sociale media, en het blijft een belangrijke bron voor hedendaagse kunstenaars.

Hans Holbein de Jongere, De Ambassadeurs, 1533, olieverf op eiken, 207 x 209.5 cm (The National Gallery, Londen, foto: Steven Zucker, CC BY-NC-SA 4.0)

Dit dubbelportret toont twee mannen staan aan een hoge tafel gedekt in de objecten. Aan de linkerkant is Jean de Dinteville, 29 jaar oud, een Franse ambassadeur gestuurd door de Franse koning, Frans I aan het Engelse hof van Hendrik VIII. Rechts staat Georges de Selve, 25 jaar oud, de bisschop van Lavaur, Frankrijk. Ze staan op een uitgebreide abstracte bestrating, die is geïdentificeerd als behorend tot het heiligdom in Westminster Abbey—dezelfde ruimte waar Anne Boylen, tweede vrouw van Hendrik VIII, was gekroond en recenter, de hertog en hertogin van Cambridge trouwden.

Cosmati bestrating, Westminster Abbey (links), huwelijk van de hertog en hertogin van Cambridge in Westminster Abbey (rechts)

Het schilderij is gevuld met zorgvuldig weergegeven details, in een duidelijke stijl die we zijn gekomen om te identificeren met Renaissance naturalisme van de zestiende eeuw. De anamorfe schedel op de voorgrond blijft kijkers verrassen en inspireren.

anamorphic skull (detail), Hans Holbein de jongere, the Ambassadors, 1533, oil on oak, 207 x 209.5 cm (the National Gallery, London, photo: Steven Zucker, CC BY-NC-SA 4.0)

dit essay richt zich op twee details—het tapijt en de globe—die spreken over de geglobaliseerde handel van de zestiende eeuw, en in het bijzonder Europese keizerlijke ambities en kolonisatie.

het Anatolische Tapijt

gedrapeerd over het bovenste niveau van de tafel tussen de twee mannen is een tapijt, meestal aangeduid als een “Holbein Tapijt” vanwege de voorliefde van de kunstenaar voor het schilderen van dit type Textiel. Deze naam zou echter niet gebruikt zijn in de zestiende eeuw. In plaats daarvan zou het tapijt waarnemers hebben herinnerd aan de plaats waar het werd geproduceerd—in dit geval Turkije—die in de zestiende eeuw werd gecontroleerd door de Ottomanen. Anatolische tapijten waren populaire luxe voorwerpen in Europa vanaf de vijftiende eeuw. Textiel uit Turkije, evenals andere delen van het oostelijke Middellandse Zeegebied waren zeer gewild vanwege hun buitengewone vakmanschap en schoonheid.

Tapijt (detail), Hans Holbein de jongere, the Ambassadors, 1533, olie op eik, 207 x 209.5 cm (the National Gallery, Londen, photo: Steven Zucker, CC BY-NC-SA 4.0)

vaak hebben zogenaamde “Holbein carpets” achthoekige medaillons, andere gestileerde patronen, en soms grenst aan kufic, een soort Arabisch kalligrafisch Schrift (die in de ambassadeurs niet bestaat). Dit type tapijt werd zo populair in Europa, dat andere textielmakers begonnen te proberen om het te kopiëren, vaak met pseudo-Kufic ontwerpen bedoeld om het script na te bootsen.

tapijten zoals die op Holbein ‘ s schilderij waren duur. Ze kwamen prominent voor in elitaire Europese huizen en kosten vaak net zoveel als schilderijen en sculpturen. In tegenstelling tot vandaag, zou een tapijt van dergelijke Kosten niet op de vloer worden geplaatst. Het zou worden gedrapeerd over een tafel, zoals getoond in de ambassadeurs, om te worden weergegeven als een prachtig object om te observeren en te genieten in. We kunnen soortgelijke tapijten vinden in andere Renaissance schilderijen, vaak gedrapeerd over borstweringen of tafels. Af en toe worden zulke tapijten getoond op de vloer onder de Maagd Maria om haar verheven status als heilige figuur over te brengen.

“Holbein Tapijt,” 15de–16de eeuw, wol, uit Turkije (het Metropolitan Museum of Art)

dus waarom is een tapijt in Holbein ‘ s schilderij? Het tapijt is een luxe object bedoeld om de status van de twee mannen te verhogen. Het herinnert ons ook aan de macht en het prestige van het Ottomaanse Rijk in die tijd. De Ottomanen werden beschouwd als een bedreiging voor de Europese mogendheden, zelfs als Europeanen Ottomaanse luxe, zoals tapijten.

er is waarschijnlijk ook een andere reden voor het uiterlijk van het tapijt in het schilderij. Frans I, de Franse koning, had zich onlangs aangesloten bij koning Hendrik VIII van Engeland in een poging om de macht van Karel V, De Heilige Roomse keizer die een groot deel van het vasteland van Europa beheerste, te verminderen. Karel V was een machtig heerser, en Frans I en Hendrik VIII waren bezorgd dat hij zou proberen de controle van hen af te wenden. Frans I probeerde ook relaties te onderhouden met de Pauselijke Staten en de Ottomanen, en hij zocht contact met Süleyman de magnifieke, de Ottomaanse heerser. Het tapijt in Holbein ‘ s schilderij kan verwijzen naar de pogingen van de Franse heerser om politieke banden met de Ottomanen te versterken. Frans I begeerde ongetwijfeld zo ‘ n relatie als het zijn commerciële banden zou versterken, het versterken van zijn vermogen om Ottomaanse goederen te verwerven en hem meer toegang te geven tot goederen uit China en India die ook zeer wenselijk waren.het tapijt heeft meerdere betekenissen: politiek gesproken spreekt het over Franciscus ‘ pogingen om een politieke band te smeden met de Ottomaanse heerser, en cultureel gezien, als een dure, geïmporteerde Textiel uit het Anatolische schiereiland. Het tapijt herinnert eraan dat de Ottomanen een belangrijk onderdeel waren van de Europese Renaissancecultuur.

Globe (detail), anamorfe schedel gezien in Hoek, Hans Holbein de younger, the Ambassadors, 1533, olieverf op eik, 207 x 209,5 cm (the National Gallery, Londen, foto: Steven Zucker, CC BY-NC-SA 4.0)

the globe

Op de plank onder het tapijt bevinden zich een aantal intrigerende objecten, waaronder een luit met een gebroken string, een liedboek en een globe. De gebroken snaar van de luit zou verwijzen naar de onenigheid die het gevolg was van de Protestantse Reformatie, die ook in het liedboek wordt genoemd. Maarten Luther, die de Reformatie initieerde, componeerde de getoonde hymnen.

Luther ‘ s Hymn Book (detail), Hans Holbein the Younger, the Ambassadors, 1533, oil on oak, 207 x 209.5 cm (the National Gallery, London, photo: Steven Zucker, CC BY-NC-SA 4.0)

The globe verwijst echter niet naar de omwenteling die het gevolg was van de Reformatie, maar het roept wel op andere soorten transformaties die dan plaatsvinden. De kaart op de wereldbol wordt ondersteboven weergegeven vanuit de gemeenschappelijke oriëntatie van een wereldbol. Desondanks hebben veel delen van Europa leesbaar geschreven inscripties. Holbein positioneerde Europa het dichtst bij het beeldvlak en schilderde het in een gouden kleur om onze ogen ernaar te trekken. We zien Afrika boven, en voorbij die delen van Amerika.een van de leesbare inscripties op de wereldbol is “Brisillici R.” voor Brazilië. De visuele helderheid en verwijzing naar Brazilië is belangrijk. De Franse kroon claimde Brazilië nadat het in 1522 een expeditie naar de Amerika ‘ s had gesponsord. Aan het hoofd van de expeditie stond Giovanni da Verrazano, die in 1524 terugkeerde en Frankrijk hielp om land over de Atlantische Oceaan op te eisen. Verrazano zou in 1527 terugkeren naar Brazilië om Brazilhout te verzamelen, een waardevolle bron. De Franse kroon probeerde handelsposten in Brazilië te vestigen om de controle over dit rijke vreemde land op te eisen, een actie die Frankrijk tegen zijn koloniale rivaal Portugal zet.

Globe (detail), Hans Holbein de jongere, the Ambassadors, 1533, oil on oak, 207 x 209.5 cm (the National Gallery, London, photo: Steven Zucker, CC BY-NC-SA 4.0)

verschillende rode lijnen lopen ook door delen van de globe in Holbein ‘ s portret. Eén, die door Brazilië loopt en de Atlantische Oceaan verdeelt, was de lijn die werd overeengekomen met het Verdrag van Tordesillas in 1494. Dit Verdrag resulteerde in een groot deel van de Amerika ‘ s worden toegekend aan Spanje, terwijl Brazilië werd verleend aan de Portugezen. Een andere lijn, die voortkwam uit het Verdrag van Zaragoza in 1529 (opnieuw tussen Spanje en Portugal), verdeelde de kaart in de andere richting, waardoor de Portugezen de Molukken, of Specerijeneilanden, kregen. De opname van deze lijnen toont het belang van de concurrentie tussen koloniale machten voor land, hulpbronnen en mensen, en de verreikende gevolgen die Europese maritieme reizen en koloniale expedities over de hele wereld zouden hebben.

19e-eeuwse facsimile van een 16e-eeuwse wereldbol zoals afgebeeld in Holbein ’s the Ambassadors, 12 papieren gores gemonteerd op massief houten bol, 54 cm (Beinecke Library, Yale)

Wat Holbein’ s wereldbol nog fascinerender maakt, is dat hij een echte wereldbol uit de zestiende eeuw nabootst. Holbein kopieerde een wereldbol zoals de replica in het Beinecke Rare Book & Manuscript Library aan Yale University, van rond 1526. Het origineel was een gedrukte wereldbol, mogelijk gemaakt door de revolutie in de printtechnologie die Europa sinds het midden van de 15e eeuw had getransformeerd. De globe werd waarschijnlijk gedrukt in Neurenberg, en was populair in de jaren 1520 en 30. op de gedrukte globe zijn er duidelijke verwijzingen naar Ferdinand Magellan ‘ s circumnavigation of the globe, die werd voltooid in 1522. De globe verwijst dan naar de Habsburgse dominantie, aangezien Karel V, een Habsburgse, Magellan had gesponsord. Ondanks dat Holbein leent van de gedrukte wereldbol, laat hij de Magellaanse route achterwege. Er is gesuggereerd dat dit een poging was van Holbein, die zich ervan bewust was dat zijn beschermheer een onderwerp van Frans I was, om de Habsburgse macht te bagatelliseren.

Peter Apian, a New and Well-based Instruction in All Merchants’ rekenkunde (detail), Hans Holbein the Younger, the Ambassadors, 1533, oil on oak, 207 x 209.5 cm (the National Gallery, London, photo: Steven Zucker, CC BY-NC-SA 4.0)

net als de globe en het Turkse Tapijt, verwijst het boek dat op de tafel voor de globe rust ook naar het belang van handel. Holbein’ s precieze manier van schilderen van het boek stelt ons in staat om het te identificeren als een rekenkundige tekst, in het bijzonder de Duitse astronoom Peter Apian ’s een nieuwe en goed onderbouwde instructie in alle handelaren’ rekenkunde (Eyn Newe unnd wolgegruündte underweysun aller Kauffmannss Rechnung). Het boek bespreekt winsten en verliezen – een belangrijk aspect van mercantilisme en handel in deze periode. De navigatie-instrumenten op de bovenste plank wijzen ook op commerciële activiteiten die reizen en uitwisseling sponsorden, maar ook imperialistische expansie en kolonisatie. Elk is een belangrijk thema in dit complexe schilderij.

Additional resources

David Carrier, A World Art History and Its Objects (University Park: Penn State University Press, 2008).Suraiya Faroqhi, a Cultural History of the Ottomans: The Imperial Elite and its artefacten (I. B. Tauris, 2016).Rosamund E. Mack, Bazaar to Piazza: Islamic Trade and Italian art, 1300-1600 (Berkeley, CA: University of California Press, 2002).Lisa Jardine and Jerry Brotton, Global Interests: Renaissance Art Between East and West (London: Reaktion, 2000).

Jerry Brotton, the Renaissance Bazaar: From The Silk Road to Michelangelo (Oxford: Oxford University Press, 2002)

Smarthistory images for teaching and learning:

meer Smarthistory images …