primaire productiviteit

de primaire productiviteit van een ecosysteem wordt gedefinieerd als de snelheid waarmee de zonne-energie wordt omgezet in een organische stof door chlorofyl in de fotosynthese.
Het wordt als volgt gedefinieerd:

•bruto primaire productiviteit (GPP), de totale fotosynthesesnelheid(daarom ook totale fotosynthese genoemd);
• netto primaire productiviteit (NPP), de snelheid waarmee het geproduceerde organische materiaal wordt opgeslagen, exclusief die welke door de plant worden gebruikt om te leven (daarom ook schijnbare fotosynthese genoemd);
• nettoproductiviteit van de gemeenschap (NPC), het is de snelheid waarmee het organische materiaal dat niet door herbivoren en carnivoren wordt gebruikt, wordt opgeslagen;
• secundaire productiviteit (SP), het is de snelheid waarmee het organische materiaal door consumenten wordt opgeslagen (d.w.z. de heterotrofe organismen die geen fotosynthesevermogen hebben) voor energiedoeleinden.

een hoge primaire productiviteit in de ecosystemen wordt verkregen wanneer de fysische factoren (bijvoorbeeld: water, nutriënten en klimaat) gunstig zijn. De aanwezigheid van bepaalde vormen van secundaire energie kan ook helpen om de primaire productiviteit te verhogen. Een voorbeeld is dat van estuaria, een van de meest productieve ecosystemen ter wereld. In estuaria komt zoetwater zeewater tegen. De planten die daar leven vormen een breed fotosynthetisch Tapijt. Stammen en wortels vangen grote hoeveelheden voedseldeeltjes op en als hun levenscyclus voorbij is, ontleden ze, waardoor het ecosysteem van meer organisch materiaal wordt voorzien. Hier wordt secundaire energie geleverd door het effect van getijden, dat aan de ene kant de snelle stroom van voedingsstoffen bevordert en aan de andere kant de afvoer van het geproduceerde afval bevordert, zodat de organismen die daar leven (zeebaars, goudkop, mul, mossellarven) geen energie besteden aan het vinden van voedsel of afval weggooien en sneller kunnen groeien.